De besparingstrein die door Europa raast en die eerder al halt hield in Griekenland, Ierland, Groot-Brittannië, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Portugal, Italië en Spanje, dreigt nu ook de rest van Europa aan te doen.

“De Europese Commissie vraagt alle lidstaten om zwaar te snoeien en de anti-crisismaatregelen snel terug te schroeven, maar dat is veel te vroeg. Het gevaar voor een ‘double dip’ (een nieuwe duik na een kort herstel, nvdr) is nog niet geweken”, zegt Marc Leemans van de christelijke vakbond ACV.

“Dergelijke saneringen dreigen het hele sociale en economische weefsel te vernietigen”, zegt Bernard Noël van de liberale vakbond ACLVB.

De vakbonden kwamen woensdag op initiatief van het Europees Vakverbond (EVV) in veertien landen op straat. “Wat er in landen als Griekenland of Ierland gebeurt, is hallucinant. Daarom is het ook belangrijk om hier in het hart van Europa onze solidariteit te tonen met de werknemers die daar heel hard getroffen worden”, aldus Bernard Noël.

België is tot nu toe ontsnapt aan de saneringen. Vraag is of dat ook zo zal blijven eenmaal er eindelijk een regering is. “Reynders wil nu al besparen om de financiële markten te kalmeren. Tegelijk zien we nog altijd schandalen opduiken van banken die hun klanten helpen ontvluchten naar belastingparadijzen. Zolang daar niet aan geraakt wordt, kunnen ze alleen maar de begroting in evenwicht brengen door de werknemers te treffen”, zegt Anne Demelenne van het ABVV.

Volgens Demelenne moet de crisis worden aangepakt met een offensieve politiek. “Met een taks op financiële transacties, met de uitgifte van euro-obligaties om met de opbrengst daarvan een echt relanceplan uit te voeren”, aldus Demelenne. “Maar in plaats van de oorzaken van de crisis aan te pakken – de speculanten en de onverantwoordelijke banken -, pakt Europa de werknemers en de uitkeringstrekkers aan.”

Eind september betoogden de Europese vakbonden al eens met vele tienduizenden door de straten van Brussel. “Er wordt niet naar ons geluisterd. Na die betoging mochten we wel langs bij José Manuel Barroso en Herman Van Rompuy, maar de Europese Commissie bleef gewoon op haar standpunt staan”, zegt Marc Leemans.

“Je ziet nochtans overal de sociale onrust toenemen. Als de Europese Commissie blind en doof blijft, zou dat wel eens andere proporties kunnen gaan aannemen”, waarschuwt Anne Demelenne.