“Het blijft een accurate vaststelling dat de Vlaamse media graag aan navelstaren doen”, zegt journaliste van AchterHetNieuws.be Silvie Mussen. “Niet alleen Wallonië, maar ook het buitenland valt uit de boot. Sla eender welke krant open. De rubriek buitenland is er gereduceerd tot twee à drie pagina’s.”

Taalgrens

De Standaard publiceerde op 16 november een overzichtskaart waar ondergelopen huizen en kelders werden weergegeven. Op deze kaart werd enkel Vlaanderen geanalyseerd. Getroffen Waalse gemeenten net over de taalgrens, zoals Tubeke, bleven buiten beschouwing. Bijhorende artikels citeerden uitsluitend Vlaamse slachtoffers en burgemeesters. De Morgen deed het niet veel beter, maar ze waren wel eerlijker. “Overstromingen in Vlaanderen“ , stond op 16 november bovenaan elke pagina over de waterellende. België bestond even niet.

Mussen nuanceert: “De Vlaamse pers had inderdaad meer aandacht voor de ramp in haar eigen regio dan in Wallonië, maar de drie dodelijke slachtoffers die in Henegouwen vielen werden ook niet verzwegen.” Deze vaststelling klopt, De Standaard besteedde een halve bladzijde aan het nieuws over de drie doden in Solre-Saint-Géry. Een klein aandeel in vergelijking met de zes pagina’s met vooral persoonlijke verhalen van Vlaamse slachtoffers. Op de website van De Morgen was op zondag 14 november te lezen welke dorpen in Henegouwen wateroverlast kenden. Een dag later blijft daar weinig van over in de papieren versie. Voor Le Soir geldt dezelfde analyse als bij De Morgen. Online wordt over Vlaanderen geschreven, op papier weinig. StampMedia stuurde hierover een e-mail met vragen naar de redacties van de drie kranten. Daar werd niet op gereageerd.

Commerce

“Dat is vooral een redactionele en commerciële keuze”, zegt Mussen. ”Een redactionele omdat ‘nabijheid’ één van de belangrijkste voorwaarden is van nieuws, een commerciële omdat het een publiek aanspreekt en daarmee het product verkoopt. Kortom, het gaat hier over een verschuiving van de taak van de media: van informeren naar het product verkopen. Ongetwijfeld hebben ze zich op de redacties afgevraagd of hun publiek gediend is met uitgebreide reportages over de waterellende over de taalgrens. Sinds Peter Vandermeersch de macht bij De Standaard in handen kreeg (ondertussen vertrokken naar NRC Handelsblad, nvdr.) verdween de slogan AVV-VVK van de voorpagina. Aan de vraagstelling te merken is dat Vlaamse imago echter niet helemaal verdwenen.”

Flip Voets, ombudsman en secretaris-generaal van de Raad van de Journalistiek, wil eerst niet reageren, “dit zou immers vereisen dat wij een systematische analyse maken van de berichtgeving, maar daarvoor hebben wij hier niet de nodige middelen. Afgaan op een indruk kan gevaarlijk zijn. Mocht er een klacht komen over die berichtgeving, zullen wij ze natuurlijk onderzoeken.” Toch maakt Voets een bedenking: “een medium zal altijd meer belangstelling opbrengen voor een gebeurtenis die zich bij het eigen publiek voordoet. Zoiets mag er natuurlijk niet toe leiden dat nieuwswaardige feiten uit de andere gemeenschap over het hoofd worden gezien.”

© 2010 – StampMedia – Tomas Bachot