Verslag, Nieuws, Mensenrechten, Nationaal Front van Volksverzet (FNRP), Bertha Oliva, Mensenrechtentulp, Nederlandse regering, Familieleden van verdwenen activisten, Cofadeh, Militaire dictatuur -

Het levensverhaal van Bertha Oliva is de geschiedenis van Honduras

De Hondurese mensenrechtenactiviste Bertha Oliva krijgt op 10 december, de Internationale Dag van de Mensenrechten, de Nederlandse Mensenrechtentulp overhandigd door minister van Buitenlandse Zaken Rosenthal. Gezien de bedroevende mensenrechtensituatie in het land sinds de coup van 28 juni 2009 is de prijs een enorme opsteker en een duidelijk signaal voor de huidige Hondurese regering.

vrijdag 26 november 2010 12:25
Spread the love

“Ik noem mezelf graag een veteraan in de verdediging van de mensenrechten. Dat klinkt alvast beter dan oude activist. Als ik ga neerzitten om dit op te schrijven, voel ik me niet op mijn gemak. Misschien omdat ik het idee had dat we gedurende het moeizame proces van de afgelopen decennia een aantal kleine, maar relatief belangrijke stappen vooruit hebben gezet op het gebied van de mensenrechten. Ik kijk altijd naar het verleden om beter in de toekomst te kunnen spioneren en ook om het heden te checken natuurlijk … “

Bertha Oliva-de Nativi

Even terug in de geschiedenis …

In juni 1981 werd de man van Bertha Oliva, hoogleraar Tomas Nativi, ontvoerd door de Hondurese geheime dienst. Oliva, toen drie maanden zwanger, werd bij die ontvoering zwaar mishandeld. Haar man verdween en ze vernam er niets meer van.
 
Tomas Nativi was één van die honderden Hondurezen en tienduizenden uit Midden-Amerika die hun leven lieten door het alles verpletterende staatsgeweld.

Hij en al diegenen die zijn verdwenen, blijven de meest angstaanjagende en stilzwijgende getuigenis van de militaire regimes van de jaren tachtig. De verhalen zijn al te vaak: “Ze kwamen in het midden van de nacht en stampten onze deuren in” of “hij/zij kwam gewoonweg nooit meer thuis”.

De familieleden van wie verdween, moesten manieren zien te vinden om te rouwen, om afscheid te nemen van hun dierbaren, zonder het voordeel van de ‘closure’ te kennen.  Sommigen echter begonnen ook naar antwoorden te zoeken.

Kort na Tomas’ verdwijning richtte Bertha Oliva, samen met twaalf andere families die op zoek waren naar hun vermiste dierbaren, het Comité van Familieleden van Verdwenen Gevangenen op (Cofadeh).

Cofadeh zou uitgroeien tot de meest gerespecteerde mensenrechtenorganisatie in Honduras. Het comité richtte zijn acties aanvankelijk vooral op het zoeken naar de verdwenen personen en het eisen van gerechtigheid voor hun familieleden.

Geleidelijk aan begon de organisatie ook andere mensenrechtenschendingen aan te kaarten en zette ze zich in voor de verdediging van de rechten van de meest kwetsbare groepen in de samenleving.
 
Tijdens de militaire dictatuur van de vorige eeuw, de bananenstaking van 1954 en de jaren van de Koude Oorlog heeft Honduras ook vele andere moedige mannen en vrouwen voortgebracht wier naam of gezicht echter nooit zullen worden onthouden.

Dankzij hun inspanningen om tot een betere en rechtvaardigere maatschappij te komen, leeft hun herinnering voort in de talrijke Hondurese sociale bewegingen van vandaag. Het huidige Platform voor de Mensenrechten en het Nationaal Front van Volksverzet (FNRP) zijn enkele van hun erfgenamen.

Waarom deze Nederlandse prijs voor Bertha Oliva?

Bertha Oliva krijgt de mensenrechtenprijs van de Nederlandse regering voor haar jarenlange strijd voor de rechten van familieleden van mensen die tussen 1979 en 1989 verdwenen in Honduras. De jury koos haar uit ruim 170 voorgedragen kandidaten uit meer dan 80 landen.

De Mensenrechtentulp wordt sinds 2008 aan een man of vrouw uitgereikt die uitzonderlijke moed heeft getoond bij het beschermen en bevorderen van de rechten van zijn of haar medeburgers.

Mensenrechtenwerk blijft gevaarlijk

Oliva en haar medewerkers(sters) zijn van meet af aan geïntimideerd en bedreigd bij de ontwikkeling van hun mensenrechtenactiviteiten. In de maanden voorafgaand aan de staatsgreep van juni 2009 werd niet alleen zij, maar ook haar naaste familieleden en medewerkers(sters) steeds vaker achtervolgd en bedreigd vanwege hun niet aflatende strijd tegen de straffeloosheid.

Ondanks een formele terugkeer naar de democratie is de lijst van mensenrechtenschendingen in Honduras lang. Er wordt op willekeurige schaal gedood. Voortdurend ‘verdwijnen’ er ook nog activisten.

Of het nu om boerenleiders gaat, vakbondsmensen, kunstenaars, homoactivisten of andere vermoedelijke sympathisanten van het Nationaal Front van Volksverzet (FNRP), allen moeten vrezen voor gewelddadige repercussies omdat ze het aandurven te protesteren tegen de illegale uitzetting van de democratisch verkozen president Zelaya en de daaropvolgende installatie van de niet-legitieme regering van Porifirio Lobo.
 
Ellen Verryt

Ellen Verryt is regionaal verantwoordelijke voor Latijns-Amerika bij de NGO Wereldsolidariteit.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!