DeWereldMorgen verzamelde enkele pareltjes uit de teksten van deze Belgicisten.

Mark Eyskens, minister van Staat

“We moeten leren om tegenstellingen te beheren, op te tellen en  met elkaar te verzoenen. We liggen op de scheidingslijn tussen het Germaanse en Romaanse Europa. België is multicultureel sinds de tijd van Julius Caesar. Zelfs daarvoor. Dit is een hele opdracht, maar evenzeer een geweldige rijkdom.”

Nederlands kunstcriticus Elsbeth Etty

“Ik hoop dat België niet uiteenvalt, dat er geen onafhankelijk Vlaanderen ontstaat, maar een kosmopolitische Republiek Babylonië, waar schrijvers, kunstenaars en andere vrije geesten zich blijven verzetten tegen een nationalisme van welke snit dan ook.

Ik denk dat ik meer van België hou dan van Nederland, juist omdat ze daar drie officiële talen hebben en misschien ook, omdat er in België juist door de traditie van het Vlaams-nationalisme meer verzet bestaat tegen extreemrechts dan in Nederland.

Ach België. Ik kom er graag, in Antwerpen, in Brugge, in Gent, maar het liefst van al toch in Brussel dat een echte metropool is. Helaas is mijn Frans niet goed genoeg om er niet onmiddellijk als Nederlandse te worden herkend en herhaaldelijk word ik agressief bejegend door Vlamingen die van mij eisen dat ik Nederlands spreek.”

Schrijver Alain Berenboom

“Ik ben de zoon van een Poolse vader en een Russische moeder en ik voel mij een echte Belg. België is voor mij de beste reclame voor het kosmopolitisme.

Toen mijn vader eind jaren twintig in België arriveerde, was België een ideaal land waar een joodse immigrant aan de universiteit mocht studeren, iets wat in zijn eigen land niet mogelijk was. Het was een ideaal land waar een student die geen woord Frans of Nederlands sprak toch een baan kon vinden en zijn studies kon betalen.

Vroeger hield ik van België omdat je op één dag kon proeven van Frankrijk, van Nederland, van Duitsland en van Luxemburg en nog diezelfde avond van een pak frieten kon genieten op het Jourdanplein.”

Béatrice Delvaux , hoofdredactrice van Le Soir

“Het ideale België zou België met Brussel zijn, die fantastische stad van versmeltingen, een ongelooflijke hutsepot van origines en culturen, die we eindelijk in de armen sluiten, vertroetelen, ontwikkelen en helpen. Een hoofdstad waar de belangrijkste spelers elkaar niet meer zouden tegenwerken maar de handen in elkaar zouden slaan om een ruimte te scheppen van ontmoeting en uitwisseling, die vruchten zou afwerpen. Een hoofdstad die de belichaming zou zijn van de zin, de kwaliteiten en de doelstelling van Europa. Een hoofdstad waar de Brusseleers, de baronnen van Molenbeek, de eurocraten, de pendelaars, de toeristen, de Congolezen… zich thuis zouden voelen.

Het ideale België zou een België zijn dat een programma voor borstkankeropsporing zou uitwerken in plaats van te bestuderen hoe BHV moet worden ommuurd. Waar men zich zou afvragen hoe men één Brusselaar op twee aan een job kan helpen in plaats van modellen door de computer te jagen om het ene of het andere gekwetste ego gelijk te geven.

Het ideale België is België zonder meer. Een ongelooflijk luilekkerland, met het verkeerde klimaat, het verkeerde accent, de verkeerde geschiedenis, maar met die fantastische gave om anders te zijn en toch verenigd. Met als enige opdracht: banden smeden, van elkaar leren, elkaar leren kennen. Een ontmoetingsplek tussen de Latijnse en Germaanse cultuur: tedzju wat een uitdaging!

Dirk Barrez, schrijver en journalist voor de DeWereldMorgen

“Ik pleit voor een nieuwe Belgische revolutie, gevoerd door Vlamingen, Walen, Brusselaars en Duitstaligen, zowel in het gewest of de gemeenschap waar ze wonen, werken, leven… als gezamenlijk, als Belgen.

Die revolutie hanteert geen verdelende logica, maar net een verbindende logica die vertrekt van onderuit. We zorgen voor een integrale federale opbouw van het land, waarbij we beginnen bij gemeenten, steden, en uitkomen bij provincies, Vlaanderen, Wallonie en Brussel.

Laten we vooral daar niet stoppen, zoals dat het geval is met nu al generaties van federale politici. Want het is voor een goede verstandhouding noodzakelijk om ook overeen te komen wat we best Belgisch organiseren… en  vervolgens ook Europees, en mondiaal.

Voor mij is het perfect mogelijk om Vlaming te zijn en tegelijk te pleiten voor een nieuwe Belgische revolutie die zich afspeelt in een Europees en een mondiaal verband. Ik ben voor een wereld die sociaal is, ecologisch is en door en door democratisch. Dit is mijn utopie voor het ideale België.

En aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we : “Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Geen gelijke rechten voor man en vrouw? Geen betaalde vakantie? Wij hebben de vrijheid om ons samenleven te verbeteren.”