Ewoud Butter (1965, Apeldoorn) is onderzoeker en beleidsmanager bij het ACB Kenniscentrum waar hij onderzoek doet op het gebied van diversiteit en de emancipatie van allochtonen. Daarnaast is hij hoofdredacteur van de Republiek Allochtonie, één van de bekendste en meest bezochte Nederlandse sites over integratievraagstukken. “Twintig jaar geleden werden migrantenorganisaties nog beschouwd als een ideaal middel om integratie te bevorderen, tegenwoordig worden ze vaker gezien als bolwerken van segregatie,” zo stelt Ewoud Butter.
Migrantenorganisaties onder vuur
Naima Charkaoui, coördinatrice van het Minderhedenforum, nuanceert deze vaststelling: “Er zijn altijd twee opvattingen geweest. Sommigen vinden dat zelforganisaties mensen te hard afsluiten, anderen bevestigen het ‘integrerend effect’. De organisaties komen vaak onder vuur te liggen omdat ze enerzijds aan een berg verwachtingen moeten beantwoorden en anderzijds voortdurend hun bestaansrecht moeten bewijzen.” Ook KIF KIF medewerker Ico Maly bevestigt dat migrantenorganisaties in België onder grote druk staan. “De verenigingen wordt verweten dat ze getto’s creëren, denk maar aan de heibel die Bart Somers in Mechelen maakte in 2006 vanwege de zogenaamde foute bedoelingen van het jeugdhuis Rzoezie (nu Rojm).”
Kweekvijver voor talent
Het onderzoek van Butter wijst uit dat de organisaties door de specifieke band die ze opbouwen met hun leden of bezoekers, als bemiddelaars kunnen optreden en bijdragen aan de maatschappelijke participatie van hun achterban. “Ook in België toont onderzoek aan dat mensen gaan participeren die anders nooit bereikt worden. In die zin zijn migrantenorganisaties werkelijk bruggenbouwers,” zegt Charkaoui. De organisaties zijn daarnaast ook een goede lanceerbasis voor migranten die een leidinggevende functie ambiëren. Binnen een vereniging krijgen ze de kans om capaciteiten te ontwikkelen en nadien worden ze opgemerkt vanwege hun organisatietalent. “Door actief deel te nemen ga je jezelf persoonlijk ontplooien, maar versterk je ook de samenleving,” aldus Ico Maly.
Apenland
Volgens Charkaoui vormt het gebrek aan middelen één van de grootste struikelblokken. “Vaak willen de organisaties in allerlei maatschappelijke diensten voorzien zoals onderwijs, meer begrip tussen culturen, betere emancipatie van de achterban, opvoeding van jongeren… Er is enorm veel vraag uit de samenleving, maar er zijn te weinig middelen om aan alles te beantwoorden.” Ico Maly merkt twee obstakels op. “Ten eerste krijgen migrantenorganisaties moeilijk geld los omdat ze als doelgroep niet hoog in het laatje liggen bij het beleid. Voorts is het debat zo gepolitiseerd dat de discussies ook binnen de organisaties voor verdeeldheid zorgen. De verenigingen kunnen zich niet permitteren amateuristisch te zijn, ze moeten zich steeds distantiëren van ongenuanceerde uitspraken, want ze worden in het vizier gehouden. Als een allochtoon op een website zet: “Ik ben dit apenland beu”, dan ontstaat er meteen heisa, als een Belg dit doet niet.
© 2010 – StampMedia – Marieke Van Cauwenberghe
