Preformateur Elio Di Rupo liet er geen gras over groeien. Enkele uren na zijn persconferentie ontving hij al de Groep van 10. Dat zijn de onderhandelaars van werkgevers en vakbonden.
Dat hij dat zou doen, konden we zondagavond al lezen in de mededeling van het koninklijk paleis. Di Rupo moest de sociale partners bijeenbrengen “om met hen te spreken over de materies die hen meer direct aanbelangen”.
Die demarche van Di Rupo en de koning was verrassend. Vakbonden en werkgevers worden wel eens geraadpleegd door een informateur als het over sociaal-economische thema’s gaat, maar deze keer worden ze ingeschakeld om een communautaire impasse te doorbreken.
Vlaams minister-president Kris Peeters had daar al meteen grote vragen bij. “Ik hoop dat de sociale partners niet gebruikt worden door één of andere partij om hun positie te versterken”, zei hij voor een VRT-microfoon. Bart De Wever zei dan weer te hopen dat er geen ‘rondje dreigen met chaos zit aan te komen’.
Dat ‘rondje’ kwam er alvast niet. Na een onderhoud van net geen twee uur legde Thomas Leysen, de voorzitter van de Groep van 10, een ultrakorte gemeenschappelijke verklaring af. De sociale partners vinden dat er een oplossing moet komen. “Als ze daar bij behulpzaam kunnen zijn, zijn ze bereid om een bijdrage te leveren”, aldus Leysen.
ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw herhaalde nog eens de boodschap waar de vakbonden al enkele maanden op hameren. “De mensen liggen wakker van hun pensioen, van de werkgelegenheid en van het begrotingstekort. Die problemen moeten aangepakt worden. Daar moet nu ook aandacht voor komen.”
Anne Demelenne, algemeen secretaris van het ABVV liet nog weten dat de socialistische vakbond niet automatisch akkoord is met de regionaliseringen (zoals de kinderbijslag) die nu op tafel liggen. Maar ook zij drong aan op een oplossing. “We hebben oplossingen nodig, geen extra problemen.”
Claude Rolin, algemeen secretaris van het ACV, ontkende dat de sociale partners druk wilden uitoefenen op één partij. “Wij willen enkel de stem van de werkende mensen vertolken bij alle partijen rond de tafel.”
Dat de sociale partners niet helemaal op één lijn zitten in hun beoordeling van de politieke impasse bleek uit de commentaar van Unizo-topman Karel Van Eetvelt die een echo bleek van het standpunt van CD&V en N-VA. “Hoe langer het duurt voor we een actieve regering hebben, hoe groter het begrotingstekort wordt. Maar dat betekent niet dat er ondoordacht in een regering moet gestapt worden. Zonder staatshervorming kunnen we de sociaal-economische problemen niet aanpakken. Dat moet uitgediscussieerd worden vóór de regeringsonderhandelingen.”
De passage van de sociale partners veroorzaakte niet de schok die Di Rupo misschien gehoopt had. Daarvoor zijn de verschillen tussen vakbonden en werkgevers en werkgevers onderling te groot en is het ook te onduidelijk in welk politiek stuk ze precies meespelen. Er is niet meteen een nieuwe bijeenkomst gepland.
