In hun gemeenschappelijk memorandum vragen de twee vakbonden inspraak en erkenning voor de rol van de sociale partners. Zo willen zij dat het overlegmechanisme voor de welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen overeind blijft en dat de regering het dossier over de harmonisering van arbeiders- en het bediendenstatuut overlaat aan de werkgevers en vakbonden.

De vakbonden verwachten dat de regering de crisis aanpakt met een ‘krachtig en doelmatig werkgelegenheidsbeleid’. “Een louter defensief verhaal, gericht op loonkosten en flexibiliteit, moet plaats maken voor een meer offensief sociaal-economisch beleid dat berust op kwaliteit en concurrentie door innovatie, onderwijs en vorming”, aldus het ABVV en het ACV.

De vakbonden willen niet dat er een opgelegde loonnorm komt of dat er geraakt wordt aan de index en de baremieke verhogingen.

Om de sociale zekerheid overeind te houden, willen de vakbonden de eerste pijler verstevigen. Zij vragen dat het wettelijk pensioen versterkt wordt ‘ wetende dat voor ons de tweede pensioenpijler niet de toekomst voor ons pensioenstelsel kan zijn, maar enkel een supplement bovenop het verbeterd wettelijk pensioen’. De wettelijke pensioenleeftijd mag niet verhoogd worden en het brugpensioen mag niet afgebouwd worden, aldus de vakbonden. “Een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd of afschaffing van de wachtuitkeringen is onbespreekbaar”, aldus de vakbonden.

Vermogensbelasting

De vakbonden erkennen wel dat het herstel van het begrotingsevenwicht een grote uitdaging is, maar vragen dat de maatregelen de prille economische heropleving niet schaden. Het gat in de begroting moet in de eerste plaats gevuld worden met nieuwe inkomsten, klinkt het. De vakbonden eisen een ‘versterkte vermogensfiscaliteit’ en een ‘stop op de aanhoudende daling van de inkomsten uit de vennootschapsbelasting en aan de ontsporing van de notionele interestaftrek’.

Wat de staatshervorming betreft, willen de vakbonden dat er voorrang wordt gegeven aan de herfinanciering van de federale overheid. De solidariteitsmechanismen moeten federaal blijven, zeggen de vakbonden. Dat betekent ‘de volledige sociale zekerheid, het arbeidsrecht en de sectorale en interprofessionele cao’s’. Ook de vennootschapsbelasting mag niet geregionaliseerd worden.