Bernard Kouchner, minister van Buitenlandse Zaken van Frankrijk

 

Opinie, Nieuws, Wereld, Politiek, OESO, Frankrijk, Israël Palestina, Le Monde diplomatique, Sancties -

Hoe lang blijft Israël nog ongestraft?

De aanval bij het ochtendgloren op maandag 31 mei door het Israëlische leger op de vloot met humanitaire hulpgoederen aan Gaza zou een twintigtal doden hebben gekost. De aanval gebeurde in internationale wateren en er volgden talloze veroordelingen, ook van Europese landen en de Franse regering. Maar kan er niet krachtiger worden opgetreden, vraagt Alain Gresh zich af.

woensdag 2 juni 2010 14:50
Spread the love

Bernard Kouchner (nvdr: de Franse minister van Buitenlandse Zaken) verklaarde “niets rechtvaardigde dergelijk geweld, dat we dan ook veroordelen”. Meerdere landen, waaronder Zweden, Spanje, Turkije en Frankrijk convoceerden de Israëlische ambassadeur. Griekenland heeft zijn luchtmanoeuvres met Israël opgeschort en een bezoek van de bevelhebber van de Israëlische luchtmacht geannuleerd.

Uiteraard zijn deze veroordelingen welgekomen. Ook al blijven er mensen die redenen durven zoeken om deze Israëlische actie te rechtvaardigen. De woordvoerder van de UMP (nvdr: Union pour un mouvement populaire, vroeger Union pour la majorité présidentielle, de partij van president Nicolas Sarkozy), de stuntelige Frédéric Lefebvre, heeft volgens het Franse persbureau AFP laten weten dat zijn partij de doden ‘betreurt’, maar hekelt “de provocaties van diegenen die zeggen dat ze vrienden zijn van de Palestijnen”.

Aan de vooravond van deze militaire actie verklaarde de Franse filosoof Bernard-Henri Lévy, alweer een bewijs leverend van zijn voorkennis, één van zijn ontelbare kwaliteiten, in Tel-Aviv: “Ik zag nooit een leger dat zo democratisch is, dat zich zoveel morele vragen stelt” (Haaretz.com, 31 mei).

Het is juist dat tijdens de oorlog in Gaza (nvdr: einde 2008-begin 2009) onze filosoof op een Israëlische tank had postgevat om het territorium te betreden. De aanval van vandaag heeft Lévy volgens AFP omschreven als ‘dom’, want die doet afbreuk aan het imago van Israël. Geen woord van veroordeling, geen woord van spijt voor de doden…

De enige vraag die zich nu opdringt, is te weten welke prijs de Israëlische regering zal moeten betalen voor deze misdaad. De Verenigde Naties hebben immers al jaren geleden tientallen resoluties aangenomen (‘VN-resoluties niet nageleefd door Israël’, Le Monde diplomatique, februari 2009).

De Europese Unie heeft al ontelbare teksten goedgekeurd waarin Israël wordt gevraagd zich te houden aan de internationale rechtsregels of zelfs gewoon de mensenrechten, door bijvoorbeeld de blokkade van Gaza op te heffen. Deze teksten hebben nooit enig effect gehad. Integendeel, de Europese Unie en de Verenigde Staten belonen Israël.

Dat werd nog maar eens bewezen door de toelating van Israël tot de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) vorige maand en door het bezoek van de Israëlische eerste minister Netanyahu aan Parijs om er deel te nemen aan de officiële installatie van zijn land in de OESO-club.

Zoals bleek uit een persbericht van de Association France-Palestine Solidarité (AFPS) van 30 april, ‘Israël bij de OESO? Een slechte zaak voor de vrede!, staat deze toetreding gelijk aan de aanvaarding door de OESO van de inclusie van de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogte bij het Israëlische grondgebied.

Het feit dat Israël enkele dagen later een vredelievende vloot durft aan te vallen, maakt duidelijk dat deze staat de toetreding ziet als een groen licht voor al zijn acties.

Dat was al het geval in december 2008. Toen was het de Europese Unie die had besloten om de bilaterale relaties met Israël ‘op te waarderen’ door deze staat privileges te geven die tot dan enkel sommige grote mogendheden genoten. Een paar dagen later konden Israëlische tanks ten aanval trekken in de Gazastrook en er ongestraft ‘oorlogsdaden’ en zelfs ‘misdaden tegen de menselijkheid’ plegen.

Richard Falk, de bijzondere VN-gezant voor de bezette gebieden, schreef in Le Monde diplomatique (maart 2009) een tekst met als titel: ‘De verantwoordelijken voor de agressie tegen Gaza moeten worden gestraft’.

Enkele maanden later overhandigde de VN-commissie, voorgezeten door de Zuid-Afrikaanse rechter Richard Goldstone, haar conclusies. Die waren verpletterend voor Israël, ook al spaarden ze Hamas zeker niet. De tekst bevestigde dat het inderdaad het Israëlische leger was die het staakt-het-vuren had doorbroken en het Goldstone-rapport bracht de begane misdaden van beide kanten aan het licht. Deze tekst bevestigde de talloze verslagen die eerder al waren gepubliceerd door Amnesty International en Human Rights Watch.

Deze teksten hebben echter niet geleid tot een sanctie tegen de Israëlische regering. Eén van de spitse argumenten om deze passiviteit te rechtvaardigen, is dat de ten laste gelegde feiten grondig zouden worden onderzocht door Israël. Juriste Sharon Weill heeft dit in Le Monde diplomatique (september 2009) goed beargumenteerd weerlegd in een artikel: ‘Van Gaza tot Madrid, de doelgerichte moord op Salah Shehadeh’.

We hebben in Israël trouwens te kampen met een offensief zonder weerga tegen organisaties die de mensenrechten verdedigen, zowel internationale als Israëlische, omdat die voortaan worden beschouwd als een strategische bedreiging voor de staat. Bijna zo erg als de bedreiging die uitgaan van Iran, Hamas en de Hezbollah.

Er ontwikkelt zich een systeem dat de systematische buiten-de-wet-stelling van deze organisaties op het oog heeft. Dat gebeurt via groepen gesteund door de regering en uiterst rechts, zoals NGO Monitor, en gaat gepaard met een propagandaoorlog om het onverdedigbare te verdedigen (lees hierover Dominique Vidal, ‘Hoe groter de leugen…’, Le Monde diplomatique, februari 2009). Is het echt verwonderlijk dat Israëlische soldaten de militanten die Gaza komen bevoorraden, beschouwen als ‘terroristen’ en ze als zodanig behandelen?

Zal deze straffeloosheid blijven duren of zullen enkele regeringen concrete maatregelen durven te nemen om Israël te bestraffen, om zijn regering (en het volk) te laten inzien dat dergelijk beleid een prijs heeft, dat repressie een prijs heeft, dat de bezetting een prijs heeft?

Binnen het kader van de Europese Unie zou Parijs zijn partners kunnen suggereren om het samenwerkingsakkoord met Israël op te schorten krachtens artikel 2 dat uitdrukkelijk stelt dat Israël de mensenrechten moet beschermen (lees Isabelle Avran, ‘Uitstel van betaling voor de Europese Unie aan Israël’, La valise diplomatique, 25 juni 2009).

Frankrijk zou ook alleen, zonder akkoord van de Europese partners, de volgende drie maatregelen kunnen nemen:

– ten eerste, en dat is gewoon in overeenstemming met het recht en de beslissingen van de Europese Unie, kan een campagne worden gestart om de precieze oorsprong te achterhalen van de Israëlische producten die naar Frankrijk worden uitgevoerd en ervoor te zorgen dat producten van kolonies worden verboden (en dus niet enkel worden belast);

– vervolgens bevestigen dat de installatie van kolonisten in de bezette gebieden onaanvaardbaar is en dat zij dus verplicht moeten worden een visum aan te vragen als ze naar Frankrijk willen reizen – een maatregel die makkelijk in te voeren is op basis van de adressen van de betrokken individuen die Frankrijk willen bezoeken;

– ten slotte afkondigen dat Franse burgers die hun legerdienst in Israël doen, geen toestemming krijgen om te dienen in de bezette gebieden. Hun deelname aan acties van een bezettingsleger zouden juridische gevolgen kunnen hebben.

Bernard Kouchner heeft al aangekondigd dat er geen Franse burgers waren bij de gedode personen op de Free Gaza-boten. Maar weet hij ook of er geen Franse burgers zijn onder diegene die verantwoordelijk zijn voor deze misdaad?

Alain Gresh

Alain Gresh is adjunct-directeur van Le Monde diplomatique en is gespecialiseerd in het Nabije Oosten.

Dit stuk verscheen onder de titel ‘Israël, l’impunité jusqu’à quand?’ op maandag 31 mei 2010 op de blogpagina van het Franse maandblad Le Monde diplomatique (Les blogs du Diplo).

(Vertaling uit het Frans door Peter Vansina)

take down
the paywall
steun ons nu!