Geen genade voor Indiase mangrovebossen
Nieuws, Wereld, Milieu -

Geen genade voor Indiase mangrovebossen

BHUBANESWAR: India slaagt er niet in de mangrovebossen te beschermen die als een verdedigingsgordel rond kwetsbare delen van zijn kust liggen. In het Bhitarkanika-reservaat, het rijkste mangrovegebied van India, leven inmiddels al bijna een kwart miljoen mensen.

woensdag 2 juni 2010 21:16
Spread the love

Mangrovebossen zijn belangrijke broedkamers voor tropische vissen en schaaldieren en breken bij stormen het geweld van de wind en de golven. Toch heeft India volgens de Internationale Unie voor Natuurbescherming de voorbije zestig jaar 80 procent van zijn mangrovebossen verloren, net als veel andere landen in de regio. En de kaalslag stop niet, zelfs niet in de reservaten.

Er leven al 240.000 mensen in het Bhitarkanika-reservaat, zegt Chandra Sekhar Kar, een bosexpert van de deelstaat Orissa. Volgens satellietbeelden uit 2004 is nog maar 22 procent van het gebied dicht bebost. In het reservaat zijn akkers aangelegd, terwijl er op veel plaatsen ook vee rondloopt. In de 80 dorpen rond het reservaat worden minstens honderdduizend geiten en koeien gehouden, zegt Kar.

Natuurrijkdom

Het Bhitarkanika-reservaat, een strook van 672 vierkante kilometer aan de kust van de deelstaat Orissa, is het rijkste mangrovegebied in heel India. Van de 70 boom- en plantensoorten die wereldwijd in mangrovewouden groeien, worden er 55 in het Bhitarkanika-reservaat gevonden. Volgens experts is alleen aan de kusten van Papoea-Nieuw-Guinea nog een grotere verscheidenheid aan planten te vinden.

De moerasbossen, schorren en slikplaten waaruit het reservaat bestaat, worden doorsneden door een wirwar van getijdenrivieren en kreekjes. Maar boeren hebben sommige van die waterlopen afgedamd om akkergrond te winnen. Zonder de regelmatige toevoer van zeewater sterven mangrovebossen.

Veel boeren uit de omgeving halen ook nog altijd brandhout uit de beschermde bossen. “Elke familie heeft per dag 14 kilogram brandhout nodig”, zegt Kar, “en in de dorpen hier komt daarvan gemiddeld 12 kilogram uit de mangrovebossen.” Hout hakken in het reservaat is verboden, maar veel boswachters zijn makkelijk om te kopen.

Garnalen

En dan is er de lucratieve garnalenkweek. Net als in zoveel andere kustgebieden begonnen er in de jaren negentig ook in het reservaat garnalenvijvers te verschijnen. Ook daarvoor moesten moerasbossen of slikken wijken. De overheid treedt nu op tegen illegale vijvers op stukken grond die eigendom zijn van de staat. Maar delen van het reservaat staan op naam van private grondbezitters, en daar worden nog ijverig nieuwe vijvers aangelegd. Volgens Kar kan alleen een wet die eigenaars verbiedt de bestemming van hun gronden in het reservaat te wijzigen, soelaas brengen.

Maar de regering van Orissa lijkt niet echt veel om de mangrovebossen te geven. Nadat een supercycloon in 1999 lelijk had huisgehouden in de kustbossen van de deelstaat, beloofde de regering 3000 hectare mangrove nieuw aan te planten. “Maar waar zijn die nieuwe bossen?”, vraagt Kar zich af.

Met de mangrovebossen verliezen de inwoners van de streek een echte schatkamer die een ruim gamma aan natuurproducten levert. Van 51 boom- en plantensoorten uit de mangrovewouden worden geneesmiddelen en traditionele gebruiksvoorwerpen gemaakt, zegt Sudhakar Kar, een andere bosexpert van de administratie van Orissa. De bomen leveren onder meer constructiemateriaal en planken en paddels voor vissersboten.

De mangrovewouden takelen niet alleen in India af. De Internationale Unie voor Natuurbescherming zegt dat één op de zes soorten mangroveplanten al met uitsterven bedreigd wordt. (PD)

take down
the paywall
steun ons nu!