De columnist kondigt het einde van de column aan in een vlammende open brief die gepubliceerd werd in … Humo. De Witte had de hoofdredacteur weinig keuze gelaten. Als Humo de brief niet publiceerde, zou hij hem wel geplaatst krijgen in De Morgen, De Standaard of misschien nog erger op Facebook.

In een reactie in De Standaard vat hij zijn onvrede kernachtig samen. “Humo is al jaren de bitch van Woestijnvis en nu zijn die twee nog getrouwd ook.”

Patrick De Witte stelt vast dat niemand iets onvriendelijks over de lippen krijgt over ceo Wouter Vandenhaute en Woestijnvis. Tenminste toch niet zonder hand voor de mond en zeker niet on the record.

“Mediajournalisten zijn in dezen zo mogelijk nog ruggengraatlozer”, fulmineert De Witte. “Omdat de meeste onder hen wel uitkijken om U voor het hoofd te stoten. Dat zouden hun respectieve hoofdredacties, die via Corelio of Sanoma gelinkt zijn aan Uw overkoepelende NV De Vijver uiteraard niet op prijs stellen.”

Bart De Pauw

De Witte geeft het voorbeeld van Bart De Pauw. Die verliet met slaande deuren Woestijnvis. In een interview met De Standaard is hij heel open over zijn ontslag.

Bart De Pauw: “Toen het Woestijnviscontract uitlekte, ben ik enorm geschrokken van de bedragen. En dan begin je vragen te stellen die je tien jaar niet hebt gesteld. Je bent bezig met je ding en dan blijkt dat hetgeen je betaald krijgt maar een fractie is van wat de VRT aan Woestijnvis betaalt. Wouter zei me letterlijk: “Het geslacht De Pauw is super, maar we scheuren er onze broek aan. Trek het je evenwel niet aan, wij moeten dat soort dingen blijven maken.” En dan zie ik dat het programma, waarvoor ik zelf vijf jobs combineerde, 160.000 euro per aflevering heeft gekost. Ik heb Wouter toen ook boos gevraagd: “Heb je met de winst misschien de villa van Het geslacht van De Pauw gekocht? Dan zou ik kunnen verstaan dat je er je broek aan hebt gescheurd,. Hij vond dat niet leuk. En het is nooit meer goed gekomen.”

En nog: “Elk productiehuis moet winst maken. Daar is niets verwerpelijks aan. Maar dan moeten ze niet proberen om de schijn op te houden dat ze daar niet mee bezig zijn en alleen maar goede tv-programma’s willen maken. Ze zijn nog met veel geld over de brug gekomen ter compensatie, maar ik heb geen compensatie nodig. Het vertrouwen was geschonden. Ik moest weggaan, ik voelde dat ik daar niet meer kon functioneren.”

Het was één van de zeldzame keren dat er iets negatiefs over Wouter Vandenhaute in de pers verscheen. “Heeft iemand uit mondo media het aangedurfd om Uw toorn op te wekken door hier pertinente vragen bij te stellen?”, vraagt Patrick De Witte. “Was dit opgetekend uit de mond van een ex-medewerker van om het even welk ander productiehuis, dan was het ongetwijfeld witheet medianieuws geweest.”

De Vijver vergroten

Patrick De Witte is de eerste Humo-medewerker die er mee ophoudt na de overname van Humo door Woestijnvis. Pol Deltour, nationaal secretaris van de Vlaamse Vereniging van Journalisten, heeft geen weet van andere journalisten die om die reden de Humo-stal verlaten. “Maar ondergronds is er wel gemor. Ik weet dat dat de wereld niet zal redden, maar Woestijnvis moet nu werk maken van een stevig redactiestatuut dat de onafhankelijkheid van de redactie beschermt. Wouter Vandenhaute heeft dat bij de overname beloofd, maar we hebben daar sindsdien nog niet veel van gezien.”

NV De Vijver nam begin januari de operationele leiding over Humo over van Sanoma. NV De Vijver is de holding boven het productiehuis Woestijnvis. De Vijver is voor 40 procent in handen van Corelio, uitgever van De Standaard en Het Nieuwsblad.