De Amerikaanse president Barack Obama is erin geslaagd enkele tientallen miljoenen Amerikanen een (rudimentaire) ziekteverzekering te bezorgen. Binnen enkele dagen tekent hij de nieuwe wet.

Als de navolgers van de Vlaamse pacifist Eedje Anseele en van de naoorlogse vader van de sociale zekerheid Achilles Van Acker zich nog altijd socialist durven noemen, dan is Barack Obama er zeker ook één. Dat hebben die rabiate Amerikaanse contrarevolutionairen inderdaad goed gezien.

Er zijn nog zekerheden. Wie voor sociale zekerheid en solidariteit opkomt, mogen we links noemen. Ja, toch? Is dat niet de bodembetekenis van het begrip links? Welnu, dan is Obama links. Laten we daarover niet zeuren. In het Angelsaksische gidsland dat tot over zijn oren in de schulden zit door het voeren van onrechtvaardige, imperialistische oorlogen, slagen de politici erin de sociale zekerheid verder op te bouwen. Terwijl in het Europese hartland van het Rijnlandmodel diezelfde politici de mensen bang maken dat hun sociale zekerheid – die ons door een vreselijke crisis heeft geholpen – op springen staat.

Enkele minuten nadat op de radio de overwinning van Obama werd aangekondigd, kregen we op diezelfde radio alweer hetzelfde mantra te horen dat wij, luie, werkloze, kinderverwekkende, halftijdswerkende, bruggepensioneerde, depressieve, zieke, vakantiegenietende, spaarzame of net consumerende burgers de schuld zijn van de nakende ondergang van onze sociale zekerheid. Hier blijft men de afgezaagde paarse boodschap uitdragen: met het Angelsaksische model staat of valt onze sociale zekerheid en dat betekent afbouwen! Langer werken, meer betalen voor de tweede peiler enz! Zelfs nu paars politiek heeft afgedaan, blijft de politieke wereld doordesemd van de nu afgestorven boodschap.

Wij kunnen niets goed doen. We verkwisten al dansend op de rand van de vulkaan onze eigen sociale zekerheid. Schande over ons! Wij verdienen veel te veel! We werken veel te weinig! We moeten maar eens risico’s durven nemen! We moeten maar eens op de blaren zitten of op de tanden bijten als we pech hebben! Zo gaat het ook in Amerika! Quod non. Maar wat nu? In het hartland van Angelsaksië bouwt men die sociale zekerheid op! Yes, we can!

De boodschap die vanuit de Verenigde Staten de wereld ingaat, is oorverdovend! Onze Europese politici moeten onze bange burgers hoop geven én aan Obama’s boodschap navolging geven. Het kan! Zeker nu het draagvlak voor de sociale zekerheid hier bij ons smelt als sneeuw voor de zon. Ze moeten vechten tegen die angst die de mensen om de keel grijpt. Ze moeten de mensen opleidingskansen geven. Ze moeten de bedrijven innovatief maken. Kortom: ze moeten de sociale zekerheid versterken! Yes, we can!

Enkele maanden geleden durfde de politieke elite – bij algemene consensus – de immorele banken nationaliseren om de economie te redden. Nu leggen ze weer de handen in de schoot. Dat kan niet! Waar is de Vlaamse, Belgische, Europese boodschap van hoop en politieke actiebereidheid? Wie durft die uit te dragen? Het kan. Het Angelsaksische model is dood en begraven! De Amerikanen zelf hebben zijn graf gedolven! Zij dansen op zijn graf, terwijl wij hier sociaal steeds verder afglijden in angst, populisme en egoïsme. Komaan, zeg!