In de voorstelling heeft het personage Lette een nieuwe stekker uitgevonden, maar de presentatie ervan wordt toegewezen aan zijn jongere collega Karlmann. Volgens hun baas is Lette simpelweg te lelijk. Wanneer Lette dan nog eens ontdekt dat ook zijn vrouw hem afschuwelijk lelijk vindt, besluit hij een andere kop te kopen. “Op televisie worden we bijna dagelijks geconfronteerd met ‘voor en na’, alleen beseffen we niet welke groteske gevolgen zulke ingrepen kunnen hebben”, vertelt Tom Van Bauwel, regisseur van ‘Rotkop’.

Weg van de grijze massa

Na de operatie is Lettes gezicht perfect, hij maakt indruk op alles en iedereen. Andere personages twijfelen dan ook niet en volgen zijn voorbeeld. “De mens heeft van nature de drang om zich te distantiëren uit de grijze massa en daarvoor willen sommigen zelfs hun ziel en lichaam verkopen”, meent Van Bauwel. Zo gaat het ook in ‘Rotkop’: alle personages kopen een nieuw gezicht, maar daardoor gaan ze juist op elkaar lijken. Ze verliezen hun identiteit en uiteindelijk vloeien ze allemaal in elkaar over. Dat effect wordt versterkt, doordat de vier acteurs in totaal acht rollen spelen.

Plastische chirurgie

“Ik weet niet of ik plastische chirurgie moet veroordelen of niet”, vertelt acteur Steve Geerts. “Schoonheid is iets wat anderen ervan maken, het is een illusie. Maar als er nu mensen gelukkig worden van bijvoorbeeld een borstvergroting, is dat dan fout?” Ook Van Bauwel heeft begrip voor mensen die een ingreep ondergaan, maar hij snapt het niet: “Je ontkent de schoonheid van het ouder worden en bovendien is het een vorm van zelfdestructie, kijk maar naar Michael Jackson.”

Jezelf blijven

Volgens actrice Simone Milsdochter kan je slechts een betere versie van jezelf worden: “De grens tussen jezelf verliezen en jezelf beter maken is vaak heel dun. Als je je voordoet als iemand anders, zal je al snel met lege handen achterblijven. Wie achter de kudde loopt, trapt in de stront van een ander.” Zelf durft Milsdochter helemaal te zijn wie ze is, ongeacht wat de maatschappij daarvan denkt. Haar broske is daarvan het beste bewijs. “Meestal krijg ik alleen maar gecharmeerde reacties van de mensen, omdat zij zich niet durfden te onderscheiden en ík wel”, vervolgt ze.

Tegen een saaie wereld

“De wereld zou ook maar een doodsaaie boel zijn, als iedereen er hetzelfde uitziet. De mens is juist interessant door al z’n verschillen”, vervolledigt Van Bauwel nog. Geerts beaamt: “Het stuk drukt je met je neus op de feiten en roept allerlei vragen op. Het is leuker om met die vragen te blijven zitten dan er een antwoord op te krijgen. Nu moet je er zelf over nadenken”, besluit hij.

‘Rotkop’ loopt nog tot 10/04 in BAFF te Antwerpen.

© 2010– StampMedia – Marjolein Lambrechts