Het delven van metalen voor de tien grootste automobielfabrikanten gaat dikwijls gepaard met zware schendingen van mensenrechten. Dat is onder meer zo in het oosten van Congo. Zo is te lezen in een rapport van SOMO, Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen, dat het beleid van de tien grootste automakers onder de loep neemt.

Vele bedrijven spreken intussen van maatschappelijk verantwoord ondernemen. Maar al te dikwijls blijkt dat lippendienst te zijn. Anders dan in de elektronicasector doen de grote autobedrijven volgens SOMO geen pogingen om ‘propere’ materialen aan te kopen die de rechten van mensen respecteren.

Waarop wacht de autosector om een voorbeeld te nemen aan de elektronicasector? Die is wel begonnen met de gebruikte grondstoffen in kaart te brengen. En voor één metaal – tantalium – zet men stappen om de oorsprong te certificieren zodat men zeker is dat de winning ervan gebeurt zonder schendingen van mensenrechten.

Ervaring met zulke certificering leert wel dat men nauwgezet moet toekijken dat die controle echt wel gebeurt, én goed gebeurt.