De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Zwijgen is toestemmen

Zwijgen is toestemmen

woensdag 25 december 2019 15:34
Spread the love
Gisteren was er die foto op de voorpagina van de krant: een oude(re) vrouw die de tranen uit haar ogen veegt. Ze draagt een oude trui en een sjaal om haar hoofd. Een sjerp zit rond haar hals gewikkeld. Links naast haar zie je het handvat van wat een koffer lijkt, rechts staat een grote witte plastic zak. Op haar schoot ligt er een dekentje waar het kopje van een rosse kat onder uitsteekt. Het dier kijkt weg van de camera, naar de brokstukken in de verte waartussen enkele kippen lopen, in het puin op zoek naar voedsel. De vrouw heeft haar arm beschermend over het lijfje van de kat gelegd, dat onder het dekentje zit.
 
Het gezicht van de vrouw drukt verdriet uit, wanhoop en ontgoocheling.
De ondertitel van de foto luidt: ‘We zitten in de hoek van de geschiedenis, niemand kijkt nog naar ons.’ In het midden van de krant staat het artikel: ‘Het kan Assad niks schelen dat zijn raketten vooral de burgers van Idlib raken.’ Ook daar veel foto’s van menselijk leed, en opnieuw deze vrouw. De oorlog in Syrië is nu al meer dan acht jaar bezig.
 
Drie miljoen burgers bevinden zich in de strook tussen het regeringsleger van Assad, gesteund door de Russische luchtmacht, en het verzet, de jihadistische milities. Veel van deze burgers zijn de afgelopen maanden en jaren naar Idlib gevlucht toen hun woonplaatsen elders in Syrië onder vuur kwamen te liggen. Assad noemt de aanvallen van de laatste dagen het slotoffensief en lijkt vastbesloten tot het einde door te gaan. De overblijvende burgers beschouwt hij als terroristen. Marktplaatsen en tentenkampen worden geregeld gebombardeerd, net als ziekenhuizen.
 
Ondertussen heeft de Syrische president reeds een miljoen burgerdoden op zijn conto. Dat cijfer dreigt opnieuw fors de hoogte in te gaan want de internationale gemeenschap trekt zich weinig of niets aan van de drie miljoen mensen in Idlib die als ratten in de val zitten. Sinds Isis grotendeels van de kaart werd geveegd, is voor het westen de kous af.
 
Opnieuw slaan mensen massaal op de vlucht en verzamelen aan de poorten van Turkije. President Erdogan waarschuwt Europa dat er een nieuwe migratiegolf aankomt, vergelijkbaar met die van 2015. Overal trekken hulporganisaties aan de alarmbel. Enkel als de Europese lidstaten ingrijpen en samenwerken, kan het geweld in de regio een halt toegeroepen, en een nieuwe migratiecrisis voorkomen worden. Actie ondernemen of de gevolgen dragen.
Maar het blijft oorverdovend stil. Onverschilligheid heerst. Geen crisisvergaderingen bij de Verenigde Naties of de Europese Unie. Geen veroordelingen van het geweld tegen de bevolking. Niemand die de Russen of Assad nog op de vingers tikt.
Zwijgen is toestemmen met wat er gebeurt.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!