Ajax Amsterdam, Esteban Alvarado, AZ Alkmaar, KNVB Beker, Bas Nijhuis -

Zelfverdediging niet toegestaan

donderdag 22 december 2011 20:30
Spread the love

Het Nederlandse betaalde voetbal is weer een unieke gebeurtenis rijker sinds woensdagavond. Een dronken ‘Ajax-supporter’ rende het veld op om de doelman van AZ een karatetrap te geven, maar miste. In plaats daarvan kreeg hij een aantal doodschoppen te incasseren, welke hij volkomen had verdiend naar ieders mening. En doelman Esteban? Die kreeg rood. 

Een absurde gebeurtenis was het. Een fan die het veld op rent om de doelman van de tegenpartij uit te schakelen. Gelukkig voor Esteban, de doelman van AZ Alkaar, (maar helaas voor de dronkeman) miste hij zijn target. Gelukkig voor de sensatiebeluste kijker (en andermaal helaas voor de zatlel), liet Esteban het niet bij het ontwijken van de karatekick, maar nam hij het heft in eigen handen. En terecht ook. Iemand die zich zo wil profileren op de Nederlandse televisie, mag van mij ook net zo hard vernederd worden.
Toen de stewards de ‘supporter’ het veld hadden afgedragen, gebeurde er echter iets wat niemand had verwacht. Scheidsrechter Nijhuis gaf de doelman met de geweldige wreeftrap en dito dropkick (zoals hij vlak daarvoor had getoond) de rode kaart. Daarmee ontspoorde het duel volledig. Het ongeloof viel van de vele gezichten af te lezen; ‘dit ga je niet menen’.  
AZ-coach Verbeek deed er slim aan zijn mannen de kleedkamers in te sturen. Ongeacht of ze zich nu wel of niet onveilig voelden op het veld, voetballen was in zulk hectiek en ongeloof toch onmogelijk geweest. Hup, de kleedkamer in en mond houden, deze wedstrijd is voorbij.

Waarom gaf Nijhuis de rode kaart? Na de wedstrijd zei de scheidsrechter dat de actie van Esteban kon worden betiteld als ‘gewelddadig’ en dat daar maar één straf op staat: rood. En zo geschiedde. Volgens het boekje kan men zeggen: chapeau! Helaas is nu juist de voetbalwereld een plaats waar de praktijk en het ‘boekje’ geen goede vrienden zijn. Want had Nijhuis zich eens niet zo strikt aan de regels gehouden, dan was de kans groter dat de wedstrijd had kunnen worden uitgespeeld. Eenmaal na het geven van de rode kaart sloeg de vlam compleet in de pan.

Wie kunnen we hiervoor als schuldige aanwijzen, de dronken ‘fan’ buiten beschouwing gelaten? Bovenal de scheidsrechter, die te star de regels opvolgt, welke hem door de KNVB zijn opgelegd en ingefluisterd. Had hij wat meer empathie getoond en zich meer in de situatie verplaatst, dan had hij de rode kaart niet getrokkken. Immers; een doelman die zichzelf verdedigd tegen een dwaas en vervolgens deze uit schrik en woede nog een paar flinke jassen nageeft is niet iets geks.  Dat was ook niet het punt van discussie op dat moment, er was niemand die er rekening mee had gehouden dat Nijhuis met een kaart aan zou komen. En hiermee bereiken we een ander discutabel punt: in hoeverre zijn zaken op het voetbalveld gerelateerd aan civiele zaken? 

Immers: Esteban staat op een voetbalveld, in een voetbalstadion vol met voetbalsupporters. Een scheidsrechter is er om de wedstrijd ordelijk te laten verlopen. Worden er tussen voetballers overtredingen gemaakt, dan treedt hij op als ‘rechter’ en velt hij zijn oordeel. Maar wat als er op een voetbalveld een gewone burger een doelman aanvalt en andersom? Vervalt de functie van de scheidsrechter als ‘rechter’ dan en moet hij er alleen voor zorgen dat de wedstrijd niet verder uit de hand loopt?
Zeker in dit geval kunnen we eerder spreken van een civiele procedure, waarbij de scheidsrechter ervoor had moeten zorgen dat de wedstrijd verder kon worden gespeeld. Op basis van televisiebeelden kan de civiele rechtbank vervolgens uitspraak doen.
De scheidsrechter nam echter het heft in eigen handen en ontketende daarbij een rel. Onbewust, dit had hij natuurlijk niet voor ogen. Maar ook niet ondenkbaar. Hij had alleen niet goed genoeg nagedacht alvorens tot actie over te gaan. Alleen het boekje der spelregels zat in zijn hoofd en hij bladerde naarstig naar pagina X, ‘gewelddadigheid op het voetbalveld’. Te weinig gericht op wat de mogelijke gevolgen konden zijn van zijn handeling.

En om nog terug te komen op de vraag wie als schuldigen kunenn worden aangewezen, richten we onze vingers ook indirect op de KNVB. Zij stoppen de scheidsrechters ieder jaar weer vol met nieuwe regels, aanscherpingen van bestaande regels en waarschuwingen, waardoor deze meer als marionetten dan als mensen het veld opstappen. Gevolg is dat zij veranderen, de wedstrijden steeds minder aanvoelen, zoals Dick Jol, voormalig internationaal topscheidsrechter al meermaals heeft aangegeven. De ‘mannetjes’ verdwijnen en ‘eenheidsworsten’ blijven over, die de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond braaf volgen. En zo ziet men dat graag in Zeist.

En hebben deze eenheidsworsten het al vaker zo heet onder de voeten gehad? Zelden is het op zulk groot podium opgevoerd. Cantona trachtte het gedurende zijn periode bij Manchester United eens met een ferme karatetrap. Hij had zijn rode kaart echter al te pakken na een grove charge op het veld. En hij werd niet lichamelijk aangevallen door de supporter, hij werd slechts beledigd, iets wat een gemiddelde profvoetballer tientalle malen per seizoen meemaakt.
De gebeurtenis op het veld van de Amsterdam ArenA kunnen we dus gerust als ‘uniek’ beschouwen. 

take down
the paywall
steun ons nu!