De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Zelf beschikken over leven en dood

Zelf beschikken over leven en dood

dinsdag 9 februari 2016 11:22
Spread the love

Over het begin van ons leven hebben we niets te zeggen, over het einde steeds meer. Althans, dat is wat men ons graag laat geloven. Maar is dat wel echt zo? Als men het leven niet meer aankan, omdat psychologische begeleiding onbetaalbaar of niet beschikbaar is, kiest men dan wel voor een levenseinde? Als medicatie je geest of je lichaam nog zieker gemaakt heeft, kies je dan echt voor de dood? In een land, ons land, waar zoveel zelfdodingen zijn, moet je met de doodswens van mensen heel voorzichtig omspringen. In een tijd, onze tijd, van moreel verval en neoliberale besparingsdrift, waar een mensenleven een kostenpost in een nationale boekhouding is geworden, nog veel meer. Het kan zijn dat de pijnbeheersing bij terminale zieken zoveel te wensen overlaat dat je de mens beter uit zijn lijden helpt. Het kan zijn dat de ellendige toestand bij dementie zo vreselijk is dat de dood een oplossing is. Maar doe het dan op een moment dat de levenskwaliteit miniem is en niet zoals bij Hugo Claus omdat men nog zelf in het volle besef van zijn penibele toestand moet zijn, wat men beslissingsbekwaamheid noemt. Een mens heeft het recht om zelf voor de dood te kiezen, maar toch niet omdat wij als maatschappij hebben gefaald om hem een beter leven te bezorgen. Want geef toe, een injectie, het blijft een traumatisch gegeven, niet alleen voor de mens zelf maar ook voor zijn geliefden. Daar blijft toch altijd een schuldgevoel knagen. Is een palliatieve begeleiding dan beter? Het lijkt natuurlijker, zoiets als de oudjes in de primitieve stammen die zich terugtrokken in de wildernis en daar, gezeten tegen een boom, genietend van de laatste zonsondergang, van honger en dorst stierven. Want daar komt het meestal op neer, niet? Moeder-Theresagewijs de lippen vochtig houden en de laatste dagen voor de zieke zoveel mogelijk verlichten. Ik twijfel er niet aan dat er veel goede bedoelingen en veel mensenliefde schuilen achter de voorstanders van zowel euthanasie als palliatieve sedatie. Maar we mogen niet blind zijn voor het tijdperk waarin we leven, een tijdperk waarin de democratie, dus wij, steeds minder te zeggen heeft over leven en dood. De sociale dienstverlening door de overheid staat onder een constante druk van een neoliberale heerschappij. Rokers die geen longtransplantatie krijgen, alcoholisten die geen nieuwe lever krijgen, ouderen die niet gereanimeerd moeten worden… allemaal dingen die ook door artsen gepropageerd worden om de ziekteverzekering betaalbaar te houden. Koppel dat aan opiniemakers die het gevaar voor de overbevolking van de aarde onder de aandacht brengen en je hebt alle ingrediënten voor een gruwelscenario. Laten we waakzaam blijven.

take down
the paywall
steun ons nu!