Maar het belangrijkste blijft toch de muziek: de productie van Jochem Jacobs en de mastering van Alan Douches in New York hebben er een vet en goed klinkend album van gemaakt.

Er is ook duidelijk goed nagedacht over de opbouw van de plaat. En ook de (onder)titel ‘Downpours of Disapproval’, die in elk nummer terug komt, maakt er tekstueel één geheel van. Het lijkt wel alsof ze zeggen: ‘Crimson Falls staat er anno 2013 weer, sterker dan ooit tevoren. We nemen je mee, houden je vast en hier staan we voor!’

Je zit al onmiddellijk in de goeie duistere sfeer met de stevige aanzetten van ‘Resurrection’ (over de heropstanding van de band), gevolgd door het beukende titelnummer. Een welgekomen rustpunt wordt ingebouwd middels ‘How Much Does Life Weight?’, met een gastbijdrage van Brent Vanneste, zanger/gitarist van Steak Number Eight. Al blijft het duistere sfeertje wel.

‘Stillborn’ schakelt opnieuw een paar versnellingen hoger, de aan Fear Factory denkende riffs niet te na gesproken. De onheilspellende sfeer blijft over het album hangen.

Positief is ook dat ze verder kijken dan hun ‘deathcore-neus’ lang is: zo is er het erg gesmaakte ‘Testify’, een geslaagde combinatie van killer-riffs met dub-step-beats. Al doet het me ook denken aan fel opgang makende bands als het Londonse Monuments. Of het hiphop-nummer ‘Culture of Cancellations’!

Ook tekstueel delen ze mokerslagen uit via enkele krachtige statements: over respect geven en krijgen (Stillborn), over de sociale media (Testify), over uitbuiting en verzet van arbeiders (Trapped) of over de eigen hardcore-scene (Culture of Cancellations). Een speciale vermelding krijgt ‘Le Coup de Grace’ over gangsters: in het Frans gezongen, inclusief geluidsfragmenten. Faut le faire!

Wat vrij uniek is, is dat er telkens ook uitleg gegeven wordt bij de teksten. Dat kan ondertekende zeker appreciëren: het duidt er vooral op dat men iets te zeggen heeft, dat men een gefundeerde mening over de maatschappij heeft.

Ik zou zeggen: ‘fucking veel respect’ voor deze sterke standpunten! Over vele maatschappelijke problemen heeft gitarist en tekstschrijver Kristof Damen een uitgesproken mening, die naar mijn gevoel elk nummer sterker en sterker wordt. Getuige daarvan het bonusnummer ‘Show Me Your Hands That Strangled My Child’ over kindermisbruik en -moord.

Het beste nummer vind ik ‘Culture of Cancellation’, misschien het meest afwijkende nummer op de plaat met hun uitstapje naar hiphop. Ook omdat de dreigende sfeer behouden blijft met een krachtige climax naar het einde toe.

Slotsom:

‘Downpours of Disapproval’ getuigt van een grote durf en een drang om te doen waar je zelf in gelooft. Een album dat hopelijk wereldwijd zijn weg vindt in de underground en dat zelfs er buiten zijn verdienste kan hebben.

TRACKLIST:

1. Resurrection

2. Downpours Of Disapproval

3. How Much Does Life Weigh? (feat. Brent Steak Nr.8)

4. Stillborn

5. Testify (feat. DJ Jeant)

6. Trapped

7. Vengeance Is Mine

8. Culture Of Cancellations

9. The Generation Chasm (feat. Daniel Textures)

10. Le Coup De Grâce

11. Show Me Your Hands That Strangled My Child (Bonus track)