Op 22 maart 2011 belegerde het Israëlisch bezettingsleger een bevolkt gebied in de Al-Shejaija wijk aan, ten oosten van Gaza-Stad. Vier dagen na de moord op twee kinderen in Johr Al-Dik, vermoordt het IOF opnieuw burgers, onder hen opnieuw twee kinderen. De laatste slachtoffers van Israël’s oorlogsmisdaad zijn Yasser A’ahid Al-Helo (15), Mohamed Jalal Al-Helo (10), Mohammed Shaber Harara (18) en Yasser Hamid Al-Helo (55).
Omstreeks 15u vuurde tanks van het Israëlische bezettingsleger, die 2 km verderop opgesteld waren langs de grens, vier opeenvolgende artilleriegranaten af op Al-Nazzaz straat. De eerste raakte het huis van Samer Walid Mushtaha en vernielde de bovenste verdieping. Zijn vrouw, die het avondmaal bereidde, was juist naar beneden gegaan en miste de aanval bij toeval. De tweede granaat sloeg in op een open gebied dat aan de Al-Helo familie toebehoort. De derde raakte een groep kinderen en oudere jongens die voetbal aan het spelen waren voor hun huizen, zoals ze elke dag doen. De tienjarige Mohamed Jalal Al-Helo en de 19jarige Mohamed Saber Harara werden ter plekke vermoord en hun lichamen werden brutaal ontleed. Yaser Hamad Al-Helo en zijn 15jarige kleinzoon Yaser Ahed Al-Helo openden de garagepoort om de auto uit te halen om de gewonden weg te brengen, toen een vierde artilleriegranaat op hen insloeg. Ze overleefden de aanslag evenmin.
Tien andere kinderen en een volwassene werden verwond door de granaatscherven terwijl ze voetbal aan het spelen waren met de twee overledenen. Op dit ogenblik bevinden de driejarige Yasser A’amer Al-Helo en de zesjarife Ahmad Talal Al-Helo zich op de dienst Intensieve Zorgen waar hun ernstige verwondingen behandeld worden.
Dit was de derde aanval op Al-Shijajija die dag. Om tien uur ‘s morgens werd een man verwond door artillerieviir en kort nadien werd een andere man in kritieke toestand afgevoerd nadat hij verwond werd door een droneaanval.
De volgende dag berichtte de Israëlische radio het Israëlisch leger claimt dat één van de granaten afdwaalde en dat die slachtoffers had gemaakt. Deze vier granaten werden echter afgevuurd op een bevolkt gebied en slachtoffers waren dus te verwachten. Volgens getuigen, was het niet één, maar twee verschillende granaten die de dood van deze vier burgers veroorzaakten.
Op dinsdagnamiddag 22 maart, werden de lichamen van de vier gewonden overgebracht naar het Shifa ziekenhuis in Gaza-Stad. Het lijkenhuis herbergde de lijken van twee guwelijk verwonde kinderen en twee volwassenen. De tienjarige Mohamed werd in het hoofd geraakt door een granaatscherf, waardoor zijn schedel openbarste. Op 23 maart verzamelde een gepijnigd publiek om de lichamen van het lijkenhuis naar de moskee te brengen. Daags nadien zetten de families rouwtenten op om familieleden en vrienden de kans te geven om hun medeleven te betuigen. De vrouwen zitten apart, in het huis. De buitenkant van het huis toont de littekens van de moorddadige aanval. In het huis lopen de emoties hoog op, terwijl een drone vervaarlijk laag boven onze hoofden hangt.
“Vertel me, wie is de terrorist!? Wie vermoordt er kinderen? Wie!? Het hoofd van mijn neefje explodeerde! En al die gewonde kinderen! Vertel jij de wereld wie de echte terrorist is? Vertel je het hen!?” Um Tareq schreeuwt tegen me in een razernij van verdriet, woede, angst en machteloosheid. Haar kreten halen me uit mijn evenwicht en ik beantwoord haar toorn met tranen die ik ook over haar wangen zie rollen. Ze was de eerste persoon om het gruwelijke spektakel te aanschouwen. Ze is de moeder van één van de kinderen die verwond werden tijdens de aanval.
“Ze spelen daar elke dag voetbal, van 15 tot 17u, iedere dag na school! Wat zijn zij die kinderen vermoorden!?”, roept ze opnieuw uit.
Naast haar zit een ander familielid en ik voel aan haar brandende blik dat een gelijkaardige scène zich zal voordoen. Ze tiert, roept en begint te wenen wanneer ze denk aan de escalatie van geweld. “Ik heb enkel jonge meisjes thuis en ze zijn zo bang. Ze hebben al kinderen vermoord, op klaarlichte dag! Gisteren waren de drones overal en ‘s nachts kwamen er Apache’s bij. En nu hangt die gigantische drone boven onze wijk, zag je het? Hoe kan ik mijn dochters veiligheid bieden!?”, snikt ze.
Sinds de Tweede Intifada (2002) werden zeven mensen van de Al-Helo familie vermoord tijdens Israëlische aanvallen. Tijdens Cast Lead werd een hous geraakt door artillerievuur, waarbij een driegeslacht vermoord werd. De lijken van Foa’ad (55), Mohammed (22) en Farrah (2) konden pas na drie dagen geëvacueerd worden.
“Ik wens enkel maar dat je de wereld zou zeggen dat we geen terroristen zijn, dat we normale mensen zijn. We hebben enkel brute pech dat we geen olie hebben anders hadden de VS de Palestijnse zaak al lang gesteund”, zegt Ra’aid Al-Helo, één van de familieleden.
