Kinderen
van meer dan acht jaar mogen zo’n plastic ding gebruiken. Ouders
kunnen op de kaart een bedrag storten. Ze kunnen zien waar hun kind
geld aan besteedt. De kaart is bestand tegen dieven. Te volwassen
winkels, producten en websites laat hij niet toe.

Ondertussen koopt
het kind dingen met de kaart. En blijft zijn beurs even dik. Toch
werkt de kaart anders dan bij ouders. Het ding lijkt wel een gsm: het
is prepaid. Een kind kan nooit onder nul raken. Zo geeft het
geen geld uit dat het niet bezit.

Leert de kaart aan
een kind dus om te gaan met geld? Ja, want op is op. Maar dat is een
besef dat voor sommige kinderen als een verrassing komt. Muntjes en
papier voelen anders. Er vindt tastbaar een ruil mee plaats.

Met een kaart waan
je je misschien wel Paris
Hilton. En lijkt alles en iedereen te koop.

Ook is het een
beetje raar dat ouders onbedoeld de NSA worden. Al willen ze geen
dienst zijn voor de veiligheid van hun gezin. Ze kunnen overzicht
houden over inkopen van hun kind. Datum, uur, plaats: elke beweging
is na te zien.

In
België blijken er ook van deze kaarten bestaan. Wel moeten
kinderen er al tien jaar oud voor zijn. Ze kunnen dan hooguit 5000 euro
uitgeven. Welke ouder kan dat betalen? De kaart zelf kost trouwens
ook wat. Per maand?