Nu het totale aantal nieuwe COVID-19-gevallen sinds 9 december 2021 in Xi’an, hoofdstad van de Chinese provincie Shaanxi, is opgelopen tot 1.573, stellen de lokale en centrale overheid, met vrijwillige steun van de burgers, alles in het werk om de epidemie uit te roeien. De Chinese vice-premier Sun Chunlan heeft gepleit voor doortastende en vastberaden maatregelen om de uitbraak in te dammen en de plaatselijke regering heeft haar woorden met concrete daden beantwoord.

De ongeveer 13 miljoen inwoners van Xi’an zaten tijdens hun lockdown achter slot en grendel, maar ketens voor voedselbevoorrading werden efficiënt georganiseerd zodat iedereen, vooral zij die het nodig hebben, kon beschikken over essentiële goederen als voedsel en medicijnen. Tien medische teams en een 24-uur-hotline zorgden voor de behandeling van de geïsoleerden patiënten. Schenkingen van voedsel en voorraden stroomden niet alleen binnen van naburige lokale overheden, maar ook van burgers.

De provincie Shaanxi (rood) heeft 39.5 miljoen inwoners op een oppervlakte van 6 maal België. De lockdown gold voor 13 miljoen inwoners rond de stad Xi’An. Map: Royalty Free Vector Image

In een poging de verantwoordelijke maatregelen van China te bagatelliseren, hebben sommige Westerse media deze maatregelen ‘streng’ en ‘hard’ genoemd. Uit een recent artikel in de New York Times zou men kunnen opmaken dat de acties van China pure waanzin zijn, omdat ‘China, … vrijwel het laatste land is dat nog steeds probeert het virus uit te roeien in plaats van ermee te leren leven’. Het artikel gaat verder met te zeggen dat andere landen zijn afgestapt van ‘harde lockdowns, in de overtuiging dat de economische en menselijke kosten te groot zijn.’

Als je bedenkt dat China tot december 2021 al maanden geen COVID-19-doden meer had gehad, hoe kun je dan zo negatief zijn over China’s inspanningen? Wanneer we naar de statistieken kijken sinds de uitbraak van COVID-19, hebben China’s snelle en resolute maatregelen in Wuhan en de rest van China levens gered. Wanneer we kijken naar het aantal sterfgevallen per miljoen inwoners, telt China, met slechts drie doden, één van de laagste percentages ter wereld en staat het op de 208ste plaats van in totaal 224 landen.

Gezien het feit dat China de grootste bevolking ter wereld heeft en talloze van de meest dichtbevolkte steden ter wereld, is dat cijfer opmerkelijk. De landen die het beter hebben gedaan dan China zijn enkele afgelegen eilandstaten in de Stille Oceaan met een kleine bevolking.

Daarentegen bedraagt het COVID-19-sterftecijfer in de VS een afschuwelijke 2.537 doden per miljoen inwoners. Daarmee staan de VS op de schandelijke 21ste plaats in de wereldranglijst. Berichten over China’s ‘harde’ en ‘strenge’ maatregelen behoren tot een propagandataal die het beeld van China’s regeringssysteem moeten vertroebelen voor de Westerse lezer.

Van de Westerling wordt verwacht worden dat hij/zij een hoge dodentol accepteert als ‘prijs voor vrijheid’. Hoewel Westerlingen individuele vrijheid belangrijker vinden dan collectieve actie, zou het toch kunnen zijn dat deze propaganda, die het Chinese regeringssysteem in diskrediet brengt, tegelijk ook tekortkomingen van de Westerse liberale democratieën moet verdoezelen.

Ten eerste kunnen de laissez-faire-maatregelen in de VS erop wijzen dat het logistieke systeem dat door de regering wordt gerund, weliswaar geschikt is voor verre oorlogen, maar wellicht niet in staat is gemeenschappen in een lockdown goed te laten functioneren. Met andere woorden, de laissez-faire-maatregelen waren geen keuze. In feite was er gewoon geen andere mogelijkheid.

Ten tweede gebruiken de VS vaak het excuus dat de marktwerking zou worden verstoord als er ‘strenge’ maatregelen worden opgelegd. Dit roept de vraag op wie dan wel de VS bestuurt: de krachten van het kapitaal of de democratische wil van het volk?

Hoe het ook zij, de strengere Chinese maatregelen hebben uiteindelijk zelfs tot relatief positieve economische resultaten geleid. De Britse overheidsomroep BBC meldde dat de Chinese economie in het eerste kwartaal van 2021 met een recordgroei van 18,3 procent toenam ten opzichte van hetzelfde kwartaal in 2020. In diezelfde periode groeide de Amerikaanse economie met 6,5 procent op jaarbasis. Het simpele feit is dat mensen de basis zijn van de economie en het behoud van mensenlevens is hetzelfde als behoud van vrijheid.

Met de Olympische Winterspelen die in februari van start gaan, is China niet alleen verantwoordelijk voor zijn burgers maar ook voor buitenlandse bezoekers en atleten die zullen toestromen.

De stad Xi’an, thuisbasis van de terracotta-krijgers, is zowel een toeristisch als een economisch centrum dat massa’s mensen aantrekt. Een Westerse laissez-faire houding in China zou er toe leiden dat COVID-19 er zich wijd en zijd kan verspreiden. Dat zou de gezondheid van de hele natie bedreigen en het risico inhouden dat de Olympische Spelen worden afgelast.

Stel dat China de VS-aanpak zou volgen en de deelnemers aan de Olympische Spelen in gevaar brengt? Dan pas zou men China voluit kunnen demoniseren. Het zou een gloriedag voor de Westerse pers zijn om voluit te schrijven over een China dat ‘verdoemd is als het iets doet en verdoemd als het niets doet’.

In New York zijn alleen al sinds Kerstmis 110.000 mensen positief getest op COVID-19. Mensen in glazen huizen gooien beter geen stenen.

Xi’an’s COVID-19 response: Preserving human life is preserving freedom werd vertaald door Jan Reyniers.