“We waren een normaal gezin,” vertelt Pedro Restrepo aan zijn dochter Fernanda, de documentairemaakster van With my Heart in Yambo. Samen met haar ouders en twee oudere broers Santiago en Andres groeide ze op in de Ecuadoriaanse hoofdstad Quito. Het waren mooie tijden, de kinderen waren gezond en iedereen was gelukkig. Tot in 1988 aan dat normale leven van de familie Restrepo een abrupt einde kwam toen de twee broers van Fernanda verdwenen.

Vader en moeder Restrepo beginnen een zoektocht die tot vandaag, meer dan twintig jaar later, onverminderd bezig is. Santiago en Andres werden door de politie ontvoerd, vermoord en gedumpt in het Yambomeer. De enige aanleiding voor dit onrecht was de Colombiaanse herkomst van de minderjarigen. In het Ecuador van toen was alles dat naar Colombia rook verdacht van terrorisme.

President León Febres de Cordero was in die tijd populair bij de Ecuadoranen omdat hij stond voor vrijheid, discipline en orde. Ook vader Restrepo kon zich vinden in die idealen. Van de linkse wind die toen doorheen Latijns-Amerika trok, wou hij niets weten. “We geloofden in de kerk en in de politie. Maar dat bleek een grote teleurstelling toen de kinderen ontvoerd werden,” verklaart Restrepo.

Santiago en Andres, 17 en 14 jaar, werden opgepakt, gefolterd en vermoord door de SIC-10 (Servicio de Investigación Criminal), een geheime eenheid die in het leven geroepen werd om subversieve sujetten aan te pakken, terrorisme uit te roeien en angst te zaaien bij de bevolking. Maar vader en moeder Restrepo laten zich niet intimideren door het staatsapparaat. In navolging van de gekke moeders van vermiste kinderen in Argentinië -die elke donderdag op de Plaza de Mayo samenkomen met de onbeantwoorde vraag ‘Donde están?’ (Waar zijn ze?)- wordt nu ook voor het presidentieel paleis in Quito geprotesteerd.

In de jaren zeventig, tachtig en negentig werden veel Latijns-Amerikaanse landen geteisterd door de terreur van de staat met willekeurige moorden en verdwijningen. In het Chili van Pinochet verdwenen 3.000 linkse studenten, vakbondsmensen en tegenstanders van het regime. In Argentinië meer dan 30.000. Maar dat is nog niks in vergelijking met Guatemala met meer dan 200.000 moorden en 45.000 vermisten tijdens de burgeroorlog die tussen 1960 en 1996 woedde in het land.

Hoewel in Ecuador het staatsgeweld niet zo’n vaart nam, toont de documentaire aan dat ook daar bloed kleeft aan de vingers van de elite. De zaak Restrepo is dankzij het aanhoudend protest van de familie van Fernanda uitgegroeid tot een symbooldossier in Ecuador.

‘Con mi coranzón en Yambo’ is het relaas van een helse zoektocht naar de waarheid en de verbeten strijd om gerechtigheid. De documentaire laat zien hoe de wonden van toen tot vandaag blijven bloeden. Fernanda was een meisje van tien toen haar broers ontvoerd werden. Nu is ze dertig jaar en gaat ze met de camera en de microfoon de confrontatie aan met de verantwoordelijken van de misdaad. Ook haar leven speelt zich volledig af in het verleden. Alsof de tijd is blijven stilstaan wandelt ze hand in hand met haar gebroken vader op zoek naar antwoorden.

Voor haar opmerkelijke documentaire ontvangt Maria Fernanda Restrepo de Dirk Vandersype Award. Deze prijs gaat naar de documentaire die de inwoners van Latijns-Amerika het best in de aandacht brengt. De filmmaakster komt naar het Open Doek Filmfestival om haar prijs in ontvangst te nemen en vragen van het publiek te beantwoorden.

Op 21 april wordt de Dirk Vandersypen Award uitgereikt om 19u30 tijdens het Filmfestival Open Doek in Turnhout. Voor wie daar niet bij kan zijn, zendt Canvas de documentaire uit op 23 april.