Nu het ernaar begint uit te zien dat wij de biosfeer en de elementen, onszelf en de andere aardbewoners grandioos ‘mismeesterd’ hebben gedurende ettelijke eeuwen, moeten wij misschien iets overwegen dat kan benoemd worden als “onszelf radicaal over een andere boeg gooien”. Na de vroegochtendwandeling rond zes uur dertig, vond ik de woorden om een opvatting te formuleren dat al lang groeide, misschien mag ik zeggen, in het bewustzijn van mijn lijf.
Van radicaal natuurlijke remedies gesproken: als we eens gingen steunen op onze lichaamswarmte? Na de vroegochtendwandeling in de bijna vriestemperaturen van de herfst, voelt de lucht thuisgekomen in onze woning toch vrij behaaglijk aan. Ook al hebben de ramen een tijdje open gestaan voor ventilatie. Na het marcheren is 15 ° Celsius niet ondragelijk koud voor mij.
Er zijn “ongemakkelijke waarheden”, ‘Inconvenient truths’, die toch nuttig zijn, ons misschien kunnen helpen bij het redden van onszelf en onze soort. Concreet… Als wij nu eens leerden leven met winterse temperaturen, en in het winterhalfjaar niet meer verslingerd bleven aan subtropen-ambiance binnenshuis? Een belangrijk voordeel voor de gezondheid zal dan onze bondgenoot worden: is obesitas immers niet een van de grote kwalen en doders in onze era? Wie zijn eigen lichaamsverwarming wat meer haar werk laat doen, raakt op de meest natuurlijke manier calorieën en kilootjes kwijt.
Leeftip: als wij zo naturel gaan bestaan, zal ons gauw de onvervangbare warmte van natuurlijke materialen in de winterkleding duidelijk worden: geen acryl of viscose kan tippen aan de wolwarmte. (Of aan bont for that matter!) Winterwarmtegevende kracht die dus teruggaat… op de mantels van onze broeders de dieren. Dat betekent dan dat wij twee vliegen slaan in één klap: de kleding gemaakt uit kunstmatige vezels blijkt een van de grootste zandkorrels in de raderwerken van moeder aarde: zij raken slechts afgebroken tot een bepaald niveau, en deze microvezels vervuilen en verstoren onze oceanen en de levensvormen, van Zeeschildpadden, Zeerobben, Zeepaardjes, Makrelen, Kabeljauw, Tonijn… tot de intelligente Octopus, waar zij na verloop van tijd na het afdragen terechtkomen! Het tijdschrift Oikos heeft aan dit nog te weinig bekende probleem een themanummer gewijd. Info via de bezieler, Dirk Holemans.
Thinkaboutit, comrade
Winterwarmte
Moeten wij echt beroep doen op zulke grote hoeveelheden van wat ik graag mag noemen “kunstmatige Energie”? Misschien is comfort toch vooral ook relatief, en zit er een flinke psychologische kant aan. Die ons in elk geval kan helpen redden uit de toenemend knellende greep van Gaia, het aardorganisme waar wij integraal deel van uitmaken, die wij met ons gedrag van overmoedige tovenaarsleerling & technologisch alchemist blijkbaar hebben uitgelokt.
Wie nog twijfelt bij dit voorstel tot wat sommigen misschien als lichtjes ‘ijzingwekkend’ in de oren klinkt: bedenkt dat de mooiste dieren, zoals onze Rode Edelherten, het nooit anders hebben gedaan; winter en zomer. Die beesten bestaan ook al tientallen miljoenen jaren. Net als wijzelf, als je onze vroegste stadia als kleine zoogdieren meetelt.
😀
