De foto’s van De Schamphelaere reflecteren over de kennis van de diverse culturele, sociale en politieke functies van de documentaire fotografie, inclusief de persfotografie.

Het is een beklijvende bespiegeling die de kijker uitdaagt om mee te denken, tegenargumenten en -voorbeelden te verzinnen en in debat te gaan over de noodzaak van ‘the New Photography Thinking’, die ethiek hoog in het vaandel draagt.

In ieder dorp schenkt hij ook een camera aan een jongere die daar zijn ding mag mee doen. Een gedeelte van de opbrengst van de verkoop van zijn prints vloeit terug naar de bevolking. Hallo, Edward Burtynsky?

De beelden van De Schamphelaere stellen vragen over de beeldcultuur in Vlaanderen én in het Zuiden die het denken stimuleren over de positie van fotografie in de media- en photoshopcultuur. Is fotografie eigenlijk gewichtloos geworden?  (Johan Swinnen).