Vanwaar kwam het idee tot het concept ‘Amenra & special guests vieren Mass V in ABbox’ en wat mogen we straks verwachten?

“Bij iedere ‘grote stap’ in ons bestaan hebben we de neiging een ‘eigen’ show te geven, waar we enerzijds net dat tikkeltje meer van onszelf willen tonen aan de mensen, en anderzijds bevriende bands en zijprojecten naar voor willen schuiven. Zo spelen die avond ook Scott Kelly, The Black Heart Rebellion (TBHR), Oathbreaker en Treha Sektori.”

“We hebben al jaren een goede verstandhouding met de mensen van Ancienne Belgique in Brussel. Je kan er bovendien niet omheen dat het de concertclub bij uitstek is in België, waar iedere band toch stiekem van droomt en die oog heeft voor minder bekende bands. We zijn blij dat we die kans krijgen!”

“Naast de muziek is er ook een kleine expositie van Church of Ra-kunstenaars, waaronder mijn eigen werk. Dat is een soort monumentale kunst, video-installaties door Mathieu Vandekerckhove, hij is gitarist bij Amenra.”

“Ook stelt Stefaan Temmerman foto’s tentoon, die hij doorheen de jaren van ons maakte en is er een lezing van Edwin Pouncy, journalist bij The Wire, over onze muziekstijl, Subterranean Metal. Alle live-shows worden trouwens gefilmd met 4 camera’s en live gestreamed op ABtv, voor de vele mensen die geen ticket konden bemachtigen.”

Even héél ver terug: in de jaren ’90 zong jij bij Spineless. Had jij toen ook al het gevoel van ‘Dit voelt zo goed. Dit is zo belangrijk. Dit blijf ik doen’? Of is dat pas later gekomen?

“Bij Spineless had ik er nog geen flauw benul van dat ik kon beschikken over iets heel krachtigs, het medium ‘muziek’, dat ook louterend en helend kan werken. Het is pas rond 2001, dus twee jaar na de oprichting van Amenra, dat ik de mogelijkheden begon te zien van wat we deden én het meer voor ons kon gaan betekenen. Het kon en kan nog steeds ons leven draaglijker gaan maken.”

“Op het einde van Spineless, toen 3 leden Amenra oprichtten, begonnen we meer open te staan voor wijdere invloeden en ontdeden we ons van onze oogkleppen: we begonnen meer van de wereld rondom ons te zien. Tekstueel is Neurosis nooit een invloed geweest, muzikaal en visueel live echter wel. Daar kunnen we niet omheen.”

“Ze overtuigden ons vooral van de oerkracht die uit muziek kan naar voor gebracht worden. Die oerkracht zijn we dan ook gaan aanroepen, zonder afscheid te nemen van onze meer persoonlijke, emotionele aanpak. Ik heb het gevoel dat we ons nu zwakker durven op te stellen dan zij durven: wij houden onze dekking zo hoog niet.”

Hoe krijgt jullie kunst en de veelheid aan ‘producties’ vorm? Hoe komt het schrijven van de nummers tot stand?

“Door veel te praten over van alles en rondom ons te kijken. We proberen van alles wat voor ons relevant is de essentie te bepalen. En dan is de volgende vraag die we ons stellen: ‘Hoe kunnen we dit het onze maken? Hoe kunnen we deze eerste stap overstijgen?’ “.

“We zoeken constant naar uitdagingen en mogelijkheden. We werken bovenal hard, heel hard, en dat al jaren. We stoppen niet. We doen ook alles zelf en met hulp van onze vrienden, onze cirkel. We proberen elkaar constant omhoog te duwen, verder te duwen. Het muzikale wordt gecreëerd door veel te spelen, te jammen, tot we ergens bij iedereen een snaar raken, die net iets langer blijft nazinderen. Dan hebben we iets, zitten we op het goeie spoor en werken we dat verder uit.”

In welke mate zijn jullie geëvolueerd doorheen de Mass-albums en Church of Ra?

“Een mens blijft evolueren en in een groep versterken alle individuen elkaar: het blijft een proces, een constant heen en weer gegooi van gedachten en ideeën, die dan opeens omgevormd worden tot ‘creaties’.”

“We evolueren natuurlijk, zonder dat dat te hard vast hangt aan de verwachtingen, die van buitenaf op ons geprojecteerd worden. We proberen vooral onszelf trouw te blijven, het nut ervan in te zien, ons ding doen, los van wat er verwacht wordt van ons.”

“Als band raken we niet snel uitgekeken op elkaar. Daarvoor zijn we te goeie vrienden. Ook de vele zijprojecten zorgen ervoor dat we ons persoonlijk ei altijd kwijt kunnen waar we ook willen. Zitten we op iets te broeden dat eerder los staat van Amenra, dan beginnen we een nieuw project, om altijd terug te komen bij Amenra: die ‘uitstappen’ doen ons als groep groeien.”

Hebben jullie als groep nog steeds de controle over het creatieve en zakelijke proces?

“Momenteel nog wel, maar ik vermoed dat dit niet lang meer zal duren. We kunnen het bijna niet meer bolwerken. We hebben allemaal voltijdse jobs en het merendeel van ons heeft een gezin en kinderen. Een mens stelt dan sowieso prioriteiten. Tot op heden ben ik er heel fier op dat we alles met de hulp van onze vrienden zelf hebben kunnen doen.”

“Ook ons nieuwe label Neurot laat ons volledig ons eigen ding doen: daarom zitten we er ook zo goed. Hun blind vertrouwen in ons maakt ons nederig. Het doet ons beseffen dat we alles en iedereen rond ons heel dankbaar mogen zijn.”

De intensiteit van de muziek, is dat eigenlijk iets waar onder gelijkgezinde muzikanten over gesproken wordt?

“Toch wel, we praten en filosoferen er vaak over. Met vrienden, soms ook uit andere bands. We delen dan ervaringen of onze eigen kijk op de zaken. Zo herinner ik mij een gesprek met Scott Kelly over het ‘hogere goed’ van muziek, het transcendente karakter ervan, iets groots, onbeschrijflijk. Het was leuk om een gelijke ziel tegen te komen.”

Zijn jullie tevreden over het nieuwe album? Hadden jullie dit keer een andere aanpak?

“Wij zijn nooit echt tevreden over het resultaat, je kan altijd beter. Ook bij het volgende album dus. We kijken er nu al heel hard naar uit om nieuwe stukken te gaan schrijven! Ergens hebben we het gevoel dat we een kaap gepasseerd zijn, een soort grens, die heel moeilijk over te steken was. Mass V was echt heel hard en moeilijk voor ons om te schrijven.”

“Dit album namen we voor de eerste keer integraal in een professionele studio op met een externe figuur, Billy Anderson: een ouwe rot in het vak met heel veel ervaring in de harde muziek. Hij zat mee aan de knoppen van wat vaak belangrijke albums geworden zijn van bands als Neurosis, Sleep of Swans.”

“Dat maakte het ook wel moeilijk voor ons, omdat we afscheid moesten nemen van ons eigen taaltje en onze eigen plastische manier om over onze muziek te praten. Hij snapte er namelijk niets van. Het dynamische aspect van onze muziek is heel moeilijk te verwoorden.”

Hebben de teksten een link met de dagelijkse realiteit en maatschappelijke problemen? Welke boodschap brengt Amenra naar zijn publiek?

“Wij zijn een en al boodschap: vooral de dagelijkse realiteit wordt bij ons bezongen, de pijn die het leven met zich meedraagt, de donkere schaduwen die overal op de loer liggen. Het leven is een constant gevecht daartegen, in een zoektocht naar fracties van geluk. Seconden soms, maar zo mooi.”

“Wat we communiceren is wel heel abstract. Het verwoorden versmoort het. We proberen wel steeds het goede en de hoop te benoemen.”

Heb je het gevoel dat je je moet ‘verantwoorden’ voor pers en publiek over waarom je iets bepaalds doet?

“Altijd.”

Wat brengt de toekomst,  tot slot?

“Syndrome speelt heel veel shows en heeft enkele nieuwe split releases op stapel staan. Hessian heeft net een eerste full length opgenomen en gaat binnenkort enkele aankondigingen doen. Oathbreaker heeft ook nog enkele shows staan voor ze naar de VS vertrekken om hun tweede full-album op te nemen in maart.”

“TBHR, ons zijproject zonder Amenra-leden (!) lanceert hun nieuwe album in januari in de Vooruit te Gent en heeft ook heel wat andere shows staan. En van de plannen van Amenra hoor je nog wel.”