INTERVIEW MET INNA MICHAELI, MEDEWERKSTER BIJ ‘WHO PROFITS FROM THE OCCUPATION?’

Inna Michaeli is een Israëlische activiste en medewerkster bij ‘Who Profits From The Occupation?’, een project van ‘The Coalition of Women for Peace’, een beweging van zowel Joodse als Arabische vrouwen die ijveren voor het beëindigen van de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden. Zij was te gast in België om deel te nemen aan de AV van Dexia op 11 mei 2011. Intal maakte van de gelegenheid gebruik om een interview af te nemen.

Inna Michaeli: “Toen na de tweede Intifada ‘The Coalition of Women for Peace’ opgericht werd, bleek er erg weinig bekend te zijn over het economische aspect van de bezetting: de export van goederen die geproduceerd zijn in de nederzettingen is slechts een radertje in de grote machine die de bezettingsindustrie is. Zo zijn er ook grote belangen vanuit de bouwsector: naast de bouw van de huizen en het wegennet in de kolonies werden er ook grote sommen geld gespendeerd aan de constructie van de scheidingsmuur. Daarnaast haalt ook de beveiligingssector er profijt uit: de bouw en bemanning van de beruchte checkpoints en verkoop van elektronische beveiligingsapparatuur brengt heel wat geld op. En ook de dienstensector deelt in de winst: de bewoners van de kolonies willen uiteraard beschikken over elektriciteit, gas, water, telecomdiensten, openbaar vervoer, enzovoorts. Dit hindert het vredesproces, aangezien de betrokken bedrijven hun economische belangen proberen te vrijwaren door te lobbyen bij de Israëlische regering.

Waarom besloten jullie daar onderzoek naar te voeren?

Inna: “De CWP wou inspelen op alle aspecten van de bezetting. En om het gebrek aan kennis over de bezettingsindustrie weg te werken, werd het project ‘Who Profits From The Occupation?’ opgestart, met als doel het voeren van onderzoek naar de bedrijven die investeren of belangen hebben in de kolonies. We vinden dit onze taak omdat wij als Israëlische organisatie bevoorrecht zijn. In tegenstelling tot Palestijnse organisaties kunnen wij ons vrij bewegen in Israël en de kolonies, en in tegenstelling tot Europese en internationale organisaties kunnen wij Hebreeuwse documenten lezen en vertalen. Het is voor ons vanzelfsprekend dat we gebruik moeten maken van deze voorrechten. Wel beperken we ons tot het analyseren van de bezettingsindustrie: de documenten en analyses dragen we over aan internationale vredes- en mensenrechtenbewegingen en we laten het aan hen over om hiermee druk te plaatsen op betrokken bedrijven en overheden.”

Welke rol hoopt u te spelen tijdens de Algemene Vergadering van Dexia?

Inna: “Who Profits heeft veel ervaring met het analyseren en blootleggen van de rol van de financiële sector in de bezette gebieden en het was via ons dat de bewijzen van de investeringen van Dexia in de kolonies aan het licht kwamen. Ik hoop dat ik deze expertise kan uitspelen om de credibiliteit van de campagne te vergroten.

Daarnaast is er ook een zekere bevoorrechte rol weggelegd voor Israëli’s: we worden veelal als ‘geloofwaardiger’ beschouwd dan Palestijnse of Arabische activisten. Of dit nu voortkomt uit racisme, vooroordelen of kolonialisme kan ik niet zeggen, maar ik merk wel dat men sneller mijn mening als Israëlische zal vragen dan die van een Palestijn met even veel kennis van zaken. Ik ben me hiervan bewust en probeer dit element positief te gebruiken. Ik hoop dat dit, samen met mijn expertise, een zeker gewicht zal geven aan mijn woorden wanneer ik de Algemene Vergadering toespreek.”

Hoe passen acties zoals ‘Israël koloniseert – Dexia financiert’ binnen de BDS-beweging?

Inna: “Eén van de redenen waarom de BDS-campagne zo succesvol is, is dat het wereldwijd een instrument is voor mensen om hun ongenoegen over de Israëlische bezetting te uiten, zonder dat er geprotesteerd of betoogd moet worden. Israëlische producten zijn overal: tussen de bouwmaterialen van je huis, de bus die je neemt om van en naar je werk te gaan, etenswaren in de supermarkt om de hoek, over de hele wereld. De BDS-campagne roept gewetensvolle mensen op om deze goederen niet meer te gebruiken of te consumeren. Hierin past de Dexia-campagne en deze speelt ook in op een ander facet: niet enkel wordt gevraagd aan de klanten om te veranderen van bank, maar men tracht ook om het bedrijf onder druk te zetten zodat ze stopt met haar investeringen in de bezette gebieden. En het is slechts één voorbeeld van dit soort campagnes: deze lopen wereldwijd, en elke succesvolle actie heeft een positieve invloed op alle andere. Net zoals tijdens het protest tegen de Zuid-Afrikaanse Apartheid, zullen bedrijven zich 1 voor 1 terugtrekken, uit angst om als laatste geassocieerd te worden met het regime.”

Op welke manier zal Israël gevolgen ondervinden van de recente veranderingen in de Arabische wereld?

Inna: “Tot wanneer de situatie in de omliggende landen is gestabiliseerd, is het uiterst moeilijk om de gevolgen in te schatten. Men mag er echter niet van uitgaan dat de ontwikkelingen automatisch een positief effect zullen hebben op het standpunt van Israël tegenover Palestina. Nu Egypte de grensovergang in Rafah heeft geopend, zal de druk op Israël om langs hun kant de grenzen met Palestina te openen verminderen. Wat men vooral moet onthouden, is dat men steeds moet blijven geloven dat verandering mogelijk is en dat de kracht van het volk niet te onderschatten is.

Wat de toenadering tussen Hamas en Fatah betreft, valt er te veronderstellen dat de Israëlische overheid hier niet tevreden mee is. Jarenlang werd er geprobeerd om het Palestijnse volk te verdelen: economisch, geografisch en politiek. Een verenigd politiek landschap in Palestina is zeker en vast niet waar de Israëlische overheid op zat te hopen. De internationale gemeenschap zal het wel als een positief signaal beschouwen, aangezien een legitieme en representatieve vertegenwoordiging van het hele Palestijnse volk een stap in de goede richting is in het vredesproces.”

In een toespraak naar aanleiding van de Israëlische feestdag, werd Israël door parlementsvoorzitter Reuven Rivlin “a shining beacon of democracy in the cruel and oppressing Middle-East” genoemd. Wat vindt u hiervan?

Inna: “Dit is slechts 1 van de talloze uitspraken waarmee Israël zichzelf positioneert in het Midden-Oosten. Interessant is dat dit soort uitspraken eigenlijk niet gericht is naar de Israëlische bevolking, maar eerder tracht de algemene opinie in de internationale gemeenschap te beïnvloeden. Israël portretteert zichzelf voortdurend als een vredig, verlicht en beschaafd land. Dat het tegelijk bezig is met het in stelling brengen van anti-democratische wetten wordt natuurlijk niet vermeld. Maar zelfs indien men geen rekening houdt met dit alles, is de uitspraak op zich absurd: Israël heeft jarenlang regimes ondersteund die als dictatoriaal en repressief kunnen worden beschouwd, zoals het Moebarak-regime in Egypte.”

Een voorbeeld van de anti-democratische wetgeving is de “Boycot Bill”, een wet die momenteel in behandeling is in het parlement en die het strafbaar zou maken om daden te stellen die academische, economische of culturele schade zouden berokkenen aan Israël. Op welke manier zou deze wet, indien gestemd in het parlement, het werk van Who Profits beïnvloeden?

Inna: “De onderdrukking van volksprotest is altijd al aanwezig geweest in Israël. Maar terwijl deze vroeger enkel gericht was tegen Palestijnse stemmen, probeert met nu ook dissidente Israeli’s monddood te maken. Dit heeft ook een gevolg in de publieke opinie: men vindt ons werk niet enkel anti-patriotisch, maar ook staatsgevaarlijk. Wij vinden het net een recht en plicht om de acties van de overheid in vraag te stellen. Voorlopig is het nog onduidelijk hoe deze wet het werk van Who Profits zal beïnvloeden, aangezien deze nog gestemd moet worden. In z’n huidige vorm laat de wet nog heel veel ruimte voor interpretatie, en zou alles afhangen van hoe de rechtbank die ruimte invult. En ik weet niet of ik erop kan vertrouwen dat het Israëlisch gerechtssysteem de correcte interpretatie maakt…

Lees het verslag van de Algemene Vergadering van Dexia hier. De vraag die Inna Michaeli stelde tijdens de AV is dan weer hier terug te vinden.

Bron : Intal

Luc Schrijvers is lid van Intal .