Het duo, priester Daniel Alliet (77)  en mensenrechtenactiviste Riet Dhont (72) zijn centrale figuren in het Brussels milieu van vluchtelingen en mensen zonder papieren. Ze ondersteunen en trekken acties van asielzoekers en mensen zonder papieren,  helpen met voedselbedeling en opvang van de meest kwetsbaren. Beiden zakten eind jaren ’70, begin jaren ’80 af naar de hoofdstad om zich in te zetten voor de meest kwetsbaren in de stad, de vierde wereld. Met de opening van het asielcentrum het Klein Kasteeltje ontdekten ze dat de derde en vierde wereld door elkaar lopen.

Daniel Alliet is ondertussen gepensioneerd maar nog steeds actief in de Begijnhofkerk waar hij 36 jaar lang als priester werkte. Voor hij naar Brussel kwam, werkte hij als directeur van de afdeling filosofie aan het Goortseminarie in Brugge en was hij directeur van Caritas West-Vlaanderen.  Daar was hij vooral actief rond de opvang van kansarmen en daklozen.

Daniel Alliet: “Ik heb moeten wachten tot na mijn 40ste om te mogen vertrekken. Ik zat toen met de vraag of ik naar de derde wereld zou gaan of hier met de vierde wereld wil werken. Ik liet me bij mijn keuze inspireren door de Braziliaanse aartsbisschop Dom Hélder Câmara (aanhanger van de bevrijdingstheologie). Die zei: je moet niet allemaal naar de derde wereld komen want de belangrijkste beslissingen worden bij jullie genomen in het Noorden.”

“Ik liet me bij mijn keuze inspireren door de Braziliaanse aartsbisschop Dom Hélder Câmara (aanhanger van de bevrijdingstheologie). Die zei: je moet niet allemaal naar de derde wereld komen want de belangrijkste beslissingen worden bij jullie in het Noorden genomen.”

“Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt voor de vierde wereld en ben in ’86 naar Brussel gekomen als priester van de Begijnhofkerk. In Brussel kwam ik de klassieke daklozen tegen en moeders met kinderen zonder papieren zonder dak boven hun hoofd. De derde en vierde wereld liepen hier door elkaar. De klassieke vierde wereld is nog altijd schrijnend en de nieuwe groep die erbij gekomen is van mensen zonder geldig verblijf is ook erg. Maar ze hebben meer veerkracht dan de klassieke vierde wereld. Hoe langer de mensen zonder papieren echter in de illegaliteit blijven, hoe meer ze achteruitgaan, fysiek én mentaal.”

Riet Dhont kwam in ’76 samen met haar partner naar Brussel om mee de lokale afdeling van de PVDA Brussel op te bouwen. Ze stond mee aan de wieg van de organisatie ‘Open Grenzen’ die nadien omgedoopt is tot ‘Vriendschap Zonder Grenzen’. De organisatie zag het levenslicht in ’87, een jaar na de opening van het Klein Kasteeltje. Daar zagen ze schrijnende toestanden en willekeur bij de behandeling van de asielzoekers. Zo begonnen ze met de eerste acties om een humane behandeling te vragen voor vluchtelingen.

Riet Dhont:  “Toen het Klein Kasteeltje openging werden er 1500 vluchtelingen opgevangen. Een groot deel daarvan kwam uit Sub-Sahara-Afrika. Er waren ook heel wat Algerijnen die toen met de burgeroorlog zaten en de terreur van het FIS. En een aantal uit andere landen. We zagen dat er een enorme discriminatie gaande was bij de spreiding van de vluchtelingen in de gemeenten. Er was toen nog geen georganiseerd systeem.”

“De burgemeesters kwamen dus in het Klein Kasteeltje en gingen van kamer tot kamer en pikten hun vluchtelingen uit. De zwarte vluchtelingen bleven meestal achter.”

“Miet Smet, die toen verantwoordelijk was voor migratie, riep de burgemeesters op om vluchtelingen te komen selecteren uit het Klein Kasteeltje die ze willen hervestigen in hun gemeente. De burgemeesters kwamen dus in het Klein Kasteeltje en gingen van kamer tot kamer en pikten ‘hun vluchtelingen’ uit. Zwarte mensen bleven meestal achter. Toen hebben we met onze organisatie een hongerstaking georganiseerd in het Klein Kasteeltje gedurende 25 dagen, tot men wilde onderhandelen. Miet Smet ging dan akkoord om zelf de vluchtelingen te verdelen over de verschillende gemeenten. En zo ontstond een echte spreidingsplan voor de opvang van erkende vluchtelingen in steden en gemeentes in samenwerking met de OCMW’s.”

“Pas rond 2000 ontstond de hele problematiek van mensen zonder papieren en de zogenaamde vluchtelingencrisis. Men spreekt van vluchtelingencrisis maar het is eigenlijk een opvangcrisis. In 2000, een recordjaar met 50.000 asielaanvragen, werd het op een positieve manier opgevangen. Er was toen een grote piek van asielaanvragen door de oorlog in ex-Joegoslavië. Het Rode Kruis zette massaal tenten op rond het WTC in Brussel in opdracht van de regering. Wij hielpen daar toen ook met de soepbedeling. Zo zie je dat het wel degelijk anders kan.”

“Terwijl in de zomer van 2015, toen 30.000 mensen asiel aanvroegen, de overheid helemaal niets deed en het hele opvangprobleem aan burgers overliet. We zagen dat vluchtelingen al weken in de parken onder bomen sliepen. Het was gelukkig nog zomer. We zijn toen met verschillende organisaties tenten gaan opzetten in het Maximiliaanpark en hielpen met voedselbedeling en basisvoorzieningen.”

Daniel Alliet: “Zelfs helemaal in de beginperiode werd maar tien procent van alle asielaanvragen goedgekeurd. En dat is nog altijd zo. Natuurlijk beantwoordt maar een heel kleine groep van asielzoekers aan de criteria van de Conventie van Genève. Die was geschreven op leest van de vluchtelingen van na WOII en om Oost-Duitsers die naar het Westen wilden komen, op te vangen. De helft van de 90 procent niet-erkenden keert terug of probeert het in een ander land. Maar de andere helft verdwijnt in de illegaliteit. Zo creëer je een leger van moderne slaven in onze steden.”

“De helft van de  90 procent niet-erkenden keert terug of probeert het in een andere land. Maar de andere helft verdwijnt in de illegaliteit. Zo creëer je een leger van moderne slaven in onze steden.”

“Heel de buurt rond het Klein Kasteeltje was dé plek waar je goedkope arbeidskrachten kon oppikken. Een soort van alternatieve arbeidsmarkt. Zo stonden er elke dag tientallen mensen te wachten op werk. Pas met de verstrenging van de wet op zwart werk is het zichtbaar geminderd. Maar het is niet dat het opgehouden is, integendeel.”

Riet Dhont : “Het verschil tussen de vluchtelingenopvang die in 2000 wel kon georganiseerd worden en niet in 2015 heeft te maken met de economische crisis. Deze treft ook in ons land veel mensen, ook bij de werkende bevolking. Er is meer werkloosheid, lage pensioenen, salarissen die niet verhogen met de levensduurte, en de mensen reageren zich af op wat ‘lager’ is. Terwijl wij zeggen dat we naar boven moeten stampen, naar het patronaat, naar de regering. Vaak krijgen we het verwijt “Oh die vluchtelingen krijgen onmiddellijk een woning en wij niet en ze pakken ons werk af” etc … Maar het is een en-en-verhaal, het is voor ons een gezamenlijke strijd. We gaan regelmatig in wijken met mensen daarover discussiëren. Het gaat erom dat mensen gezamenlijke eisen stellen.”

Jullie hebben aan de kar getrokken van heel wat kerkbezettingen van mensen zonder papieren in de afgelopen 20 jaar.  Hoe kijken jullie daarop terug?

Daniel Alliet: “De eerste grote bezetting hier in de Begijnhofkerk was in ’99 met Congolezen. In 2009 was er ook een heel succesvolle kerkbezettingsactie met regularisatie tot gevolg. Daar stond toen heel het middenveld achter. De kerkbezetting van 2014 was vooral van Afghanen. Daar hadden we niet hetzelfde bereikt als in 2009 maar het heeft wel voor een hogere erkenningsgraad gezorgd bij Afghanen. En dan de laatste was dit voorjaar tot de zomer. Heel wat mensen die dit jaar bij de kerkbezetting zitten zijn diegenen die in feite in 2009 geen regularisatie hebben gekregen.”

Riet Dhont: “Ikzelf was erbij sinds de bezetting van 2006 die duurde tot 2009 en bij de bezetting van 2014 en nu dit jaar. Met telkens dezelfde boodschap: onze strijd is eenheid tussen de mensen zonder papieren en de mensen met papieren.”

 

“Bij de bezettingen tussen 2006 en 2009 hadden we een heel sterke steun van de vakbonden en verschillende andere midddenveldorganisaties en dat was heel belangrijk.”

“Bij de bezettingen tussen 2006 en 2009 hadden we een heel sterke steun van de vakbonden en verschillende andere midddenveldorganisatie en dat was heel belangrijk. En daarnaast hadden de mensen zonder papieren zich ook enorm goed georganiseerd. Er waren niet alleen hier in de Begijnhofkerk bezettingen maar ook in verschillende andere steden zoals Luik,  Verviers, Antwerpen, Gent en ook in Brussel op verschillende andere plekken. Er was heel veel steun uit de maatschappij. In sommige kerkbezettingen waren de hongerstakers toen bijna op hun einde. Ik ben vroeger uit vakantie moeten terugkomen omdat ik er niet gerust in was.”

“We hebben dan die zomer van 2009 met Belgen het Martelarenplein twee keer bezet en gingen ook in hongerstaking. Wij waren met meer dan 800. De vakbonden en andere sociale bewegingen deden ook mee. We hadden het voordeel dat regularisatie in het regeerakkoord van de regering stond waar Annemie Turtelboom toen minister van Asiel en Migratie was. We hebben toen met de advocaten de circulaire geschreven, met criteria en de aanbeveling voor een onafhankelijke commissie die de aanvragen tot regularisatie kon bekijken. We hebben dat afgegeven aan de ministerraad. Die sterke solidariteit die er toen was vanuit de vakbonden en de sociale bewegingen is er nu veel minder.”

“Van al de bezettingen die er geweest zijn, is het bij de laatste (van dit jaar) dat ik het gevoel kreeg tijdens de onderhandeling van ‘dit klopt niet’. Het voelde aan als bedrog.”

Daniel Alliet:  Van al de bezettingen die er geweest zijn, is het bij de laatste (van dit jaar) dat ik het gevoel kreeg tijdens de onderhandeling van ‘dit klopt niet’. Het voelde aan als bedrog. Ze hebben er toen alles aan gedaan om de hongerstakers te doen stoppen voor 21 juli. Ik en advocaat Alexis Deswaef werden door het kabinet van Mahdi expliciet gecontacteerd om te onderhandelen. Achteraf komen ze zeggen dat er nooit onderhandelingen waren geweest, maar dat er gewoon uitleg is gegeven.”

“Het voordeel van Theo Francken voordien is dat hij het brutaal zei. En dat wekt verontwaardiging bij een deel van de bevolking, die vinden dat mensen zonder papieren ook mensen zijn. Mahdi doet het subtieler, maar doet in feite hetzelfde als Francken. Met dat soort houding gaan ze enkel het Vlaams Belang groter maken. Ze vergeten dat het origineel sterker is dan de kopie.”

‘Mahdi doet het subtieler maar doet in feite hetzelfde Francken. Met dat soort houding gaan ze enkele het Vlaams Belang groter maken. Ze vergeten dat het origineel sterker is dan de kopie.”

Riet Dhont: “Ze hebben inderdaad bij deze laatste kerkbezetting allerlei beloftes gedaan deze zomer die ze niet zijn nagekomen. Zoals dat de dossiers zouden beoordeeld worden op basis van criteria als langdurig verblijf, familie, werk, integratie. Dat werd uiteindelijk allemaal niet toegepast. Integendeel. Bijvoorbeeld als je vermeldt dat je goed Nederlands spreekt, antwoorden ze: dat kan je dienen in je eigen land. Of als je je hebt geïntegreerd door actief te zijn in sociale organisaties, antwoorden ze: dat is om je goed te voelen en niet om bij te dragen aan de samenleving. Al de criteria waar de mensen wel aan beantwoorden, werden tegen hen gebruikt met als argument: Het is uw eigen fout want je bent hier illegaal. Er waren in totaal 480 dossiers waarvan een 60-tal mensen een antwoord hebben gekregen. En daarvan hebben nog geen tien een positief gekregen.”

“Al de criteria waar de mensen wel aan beantwoorden, werden tegen hen gebruikt met als argument: Het is uw eigen fout want je bent hier illegaal.”

“De aanvragen voor regularisatie moeten via een onafhankelijke onderzoekscommissie op niet-arbitraire manier worden behandeld. Want nu krijgt de ene een ja en de andere een neen, met een gelijkaardig dossier.”

Daniel Alliet: “Al de dossiers waarvan we dachten ‘dat zijn nu echt mensen die hier al meer dan tien jaar zijn en aan al de vereiste voorwaarden voldoen’, zijn achteraf allemaal geweigerd. Men heeft schrik dat als men met dat soort regularisaties begint, men overspoeld zal worden met gelijkaardige dossiers. Maar mensen die hier tien à vijftien jaar verblijven om welke reden dan ook, of het nu economische of familiale redenen zijn, gaan niet terug.”*

Enerzijds krijgen mensen zonder papieren het verwijt dat ze hier komen profiteren maar uiteindelijk profiteren wij van hun goedkope arbeid.

Riet Dhont: “Al de mensen zonder papieren, zowel vrouwen als mannen, die we kennen via de bezettingen, werken of zorgen voor iemand binnen de familie. Ze vormen een reserveleger in onze steden dat kan ingezet worden in slechte omstandigheden en aan dumpinglonen. Ze werken niet alleen in de privé zoals in de horeca, in de bouw, huishoudens … maar ook binnen de openbare diensten via onderaannemingen.”

“Het kapitaal heeft een reserveleger nodig zodat de concurrentie  kan uitgespeeld worden tussen de reguliere werknemers en die zonder papieren om zo de lonen laag te houden.”

“Je hebt naast een reserveleger van werklozen ook een reserveleger van werknemers zonder papieren. Zoals Marx zei: het kapitaal heeft een reserveleger nodig zodat de concurrentie kan uitgespeeld worden tussen de reguliere werknemers en die zonder papieren om zo de lonen laag te houden. En dat kan politiek ook gebruikt worden door rechtse partijen in hun retoriek van ‘kijk ze pakken je werk af en ze profiteren’. Dat gaat erin als zoete koek, omdat de burgers zelf meer en meer moeite hebben om rond te komen.”

“Als we mensen zonder papieren toch nodig hebben voor knelpuntberoepen, geef ze dan een werkvergunning. Zo is er iemand die we kennen en die hier al 9 jaar werkte in een woonzorgcentrum. Hij kreeg kreeg uiteindelijk een negatief op zijn asielaanvraag en mag er niet meer werken terwijl hij een opleiding heeft van bejaardenzorg en al jaren een knelpuntberoep uitvoert. Zo iemand moet terug in het zwarte circuit gaan werken en wordt uitgebuit, wat ook nadelig is voor ons sociale zekerheidssysteem.”

“Als je vroeger een slaaf zou hebben, dan zou je dat vandaag de dag 30 à 40.000 euro kosten. Je koopt die en daarnaast betaal je ook de reis, kost en inwoon en verzorging als die nodig is. Mensen zonder papieren betalen zelf hun reis met één kans op tien dat ze er niet geraken. Ze betalen zelf hun eigen onderhoudskosten en als ze ziek zijn neem je gewoon een ander in dienst.”

Daniel Alliet: “Het is een soort parallelle economie. Veel ondernemers zullen klagen als er geen mensen zonder papieren meer zijn. Als je vroeger een slaaf zou hebben dan zou je dat vandaag de dag 30 à 40.000 euro kosten. Je koopt die en daarnaast betaal je ook zijn/haar reis, kost en inwoon en verzorging als die nodig is. Mensen zonder papieren betalen zelf hun reis met één kans op tien dat ze er niet geraken. Ze betalen zelf hun eigen onderhoudskosten en al ze ziek zijn neem je gewoon een ander in dienst.”

“Toen er enkele jaren geleden een bezetting was van een kraan in Brussel door mensen zonder papieren, zei de bevoegde minister ‘Ik kom daarvoor niet uit vakantie’. Ik zei toen tegen hem: moesten alle mensen zonder papieren staken, dan zou u wel heel snel naar huis komen.”

“Zo vertelden een aantal mensen zonder papieren die meededen aan de kerkbezetting ons dat ze zelfs hebben opgediend tijdens feestjes op het Koninklijk Paleis.”

“Ook in onze horeca, hetzelfde verhaal als ze die leger mensen zonder papieren niet hadden, moet de helft van de zaken sluiten. Het is een heel goedkope en flexibel arbeidsreserve. Zo vertelden een aantal mensen zonder papieren die meededen aan de kerkbezetting ons dat ze zelfs hebben opgediend tijdens feestjes op het Koninklijk Paleis.”

“Enkele jaren geleden gingen Sarkozy en zijn vrouw eten in een chic restaurant in Parijs en de 20 mensen zonder papieren die in de keuken werkten in de kelder gingen in staking, het restaurant lag plat. De acties werden toen uitgebreid in 28 restaurants en die lagen allemaal plat. Toen hebben ze na een week toch 500 mensen geregulariseerd omdat ze sommige posten niet ingevuld kregen.”

“Er zijn nog amper Belgische vrouwen die als huishoudsters willen werken. En voor iemand met papieren betaal je de volle pot voor 38 uur werk, terwijl iemand zonder papieren meer dan 80 uren doet voor een fractie van het bedrag. Wij profiteren van hen en niet omgekeerd.”

“Ik sta ook mee aan de wieg van ORCA, een organisatie van huishoudhulpen. Op hun jaarverslag staat dit jaar te lezen dat er afgelopen jaar een nog grote uitbuiting was van arbeiders zonder papieren door corona. Ze hadden nog meer schrik om afgedankt te worden. Huishoudhulp is een knelpuntberoep dat in feite niet erkend wordt. Er zijn nog amper Belgische vrouwen die als huishoudsters willen werken. En voor iemand met papieren betaal je de volle pot voor 38 uur werk, terwijl iemand zonder papieren meer dan 80 uren doet voor een fractie van het bedrag. Wij profiteren van hen en niet omgekeerd.”

Riet Dhont: “In gans Europa is de rechtse stroom aan het groeien. Je hebt bij ons niet alleen Vlaams Belang, maar ook NVA die heel veel leugens de wereld insturen. Zoals de leugen die Jan Jambon verkocht, dat vluchtelingen met hun kindergeld huizen konden kopen. Dat gaat er bij mensen gemakkelijk in omdat ze ook de crisis voelen. We moeten dat telkens ontkrachten als we met hen in gesprek gaan.”

Daniel Alliet: “Aan al die mensen die tegen migranten zijn, sterf dan in uw eigen kak (lacht). Want in de meeste rust- en verzorgingstehuizen, zeker in de steden, hebben meer dan de helft van de werknemers migratieroots. In Brussel is dat zelfs meer dan 80 procent. Neem die mensen weg uit de rusthuizen en ze zullen het voelen. Wie zal hen wassen, eten geven en hun pamper verversen?”

“Aan al die mensen die tegen migranten zijn, sterf dan in uw eigen kak (lacht). Want in de meeste rust- en verzorgingstehuizen zeker in de steden hebben meer dan de helft van de werknemers migratieroots.”

Welke rol kan het middenveld hier spelen?

Riet Dhont: “De vrouwen hebben gevochten om stemrecht te krijgen en ook nu moet er een gelijkaardige strijd gevoerd worden voor het recht op erkenning van mensen zonder papieren. In de vakbonden zijn de mensen het meest georganiseerd. Wij zouden graag willen dat de vakbonden mee aan de kar trekken van deze strijd.”

“De vakbonden moeten openstaan, ook voor werknemers zonder papieren, zodat ze zich betrokken voelen en voor hun rechten kunnen opkomen. Zowel zij die op de bouwwerven, horeca, schoonmaak etc. werken, als de onzichtbaren die in eigen huis gebakjes bereiden of eten maken voor bakkerijen en restaurants. Bij Brusselse vakbonden kunnen mensen zonder papieren zich al aansluiten. Ik weet dat men er in Vlaanderen zeker binnen het ACV aan bezig is, en dat is een positieve zaak. De strijd voor een wettig verblijf is een strijd van fundamentele rechten.”

“Er moet vanuit de vakbonden meer druk komen op de regering zodat tegen 2024 regularisatie opnieuw op de agenda kan komen, en in het regeerakkoord kan opgenomen worden. Dat moet onze inzet zijn.”

“Er moet vanuit de vakbonden meer druk komen op de regering zodat tegen 2024 regularisatie opnieuw op de agenda kan komen, en in het regeerakkoord kan opgenomen worden. Dat moet onze inzet zijn.”

Hoe ziet een ideaal menswaardig migratiebeleid eruit volgens jullie?  

Riet Dhont: “Migratie is iets van alle tijden, het zal er altijd zijn omwille van politieke, economische of andere omstandigheden. We moeten dat erkennen. En natuurlijk moet je de oorzaken aanpakken. Niemand vertrekt graag uit zijn land. Er moeten daarnaast legale kanalen mogelijk zijn om te migreren zodat mensen niet moeten verdrinken of doodvriezen onderweg. Bijvoorbeeld als mensen beantwoorden aan bepaalde criteria voor knelpuntberoepen die nodig zijn, dat ze een werkvergunning kunnen aanvragen. We kunnen eens onderzoeken hoe het er in andere landen aan toe gaat. In Frankrijk, Spanje, Duitsland zijn er allemaal andere regularisatieprocedures. Waarom het niet Europees regelen? En de beste voorbeelden veralgemenen voor alle lidstaten.”

“We kunnen eens onderzoeken hoe het er in andere landen aan toe gaat. In Frankrijk, Spanje, Duitsland zijn er allemaal andere regularisatieprocedures. Waarom het niet Europees regelen. En de beste voorbeelden veralgemenen voor alle lidstaten.”

“Daarnaast is het ook belangrijk dat we ons afvragen waarom het economisch zo slecht gaat in een land dat mensen er massaal wegtrekken. We zijn bijvoorbeeld vorig jaar met Vriendschap zonder Grenzen naar Guinee-Conakry geweest om te kijken waarom er zoveel mensen wegtrekken. Er zijn hier veel mensen zonder papieren uit Guinee. Ze worden meestal niet erkend.  We gingen daarnaast ook de twee kinderen herdenken die zich jaren geleden hadden verstopt in het ruim van Sabena en hier dood zijn teruggevonden. We zijn hun families gaan bezoeken twintig jaar later en hielden een herdenking aan het graf van de twee jongens. We zijn daarna naar de Bauxietmijnen geweest. Guinee is het land met de hoogste Bauxietvoorraad, een rijk land dus qua grondstoffen (bauxiet wordt gebruikt voor aluminium). We zagen hoe er bijna om het uur treinen vertrokken van meer dan 1km lang vanuit de mijnen vol bauxiet naar de haven. De bauxiet wordt op de boten geladen en rechtstreeks naar Europa, VS, China, India, Rusland etc … verscheept.”

“Er is daar in totaal maar één verwerkend bedrijf dat jaren gesloten is geweest en nu terug is geopend op kleine schaal. De grondstoffen worden gewoon weggeroofd terwijl de omgeving vervuild wordt. De rivieren daar zien rood van de bauxiet maar de bevolking mag zelf niet genieten van de inkomsten van deze grondstoffen. Waarom geen bauxiet verwerkende bedrijven in het land zelf installeren, zodat mensen daar aan de slag kunnen. Dan hoeven ze niet te emigreren. Er is bauxiet genoeg om veel fabrieken te bouwen.”

“Een Ideaal migratiebeleid is een rechtvaardige wereld waar je niet moet vluchten. Je moet dus eerst de oorzaken aanpakken. En dat is een moeilijke. De kolonisatie is dan wel gedaan, maar de derde wereldlanden worden nu op andere manieren uitgebuit.”

Daniel Alliet: “Een Ideaal migratiebeleid is een rechtvaardige wereld waar je niet moet vluchten. Je moet dus eerst de oorzaken aanpakken. En dat is een moeilijke. De kolonisatie is dan wel gedaan, maar de derde wereldlanden worden nu op andere manieren uitgebuit. Heel onze politiek in het Zuiden is een politiek van desontwikkeling, gesteund door onze internationale handelsakkoorden. Ze mogen wel ruwe grondstoffen leveren maar geen afgewerkte producten. Die moeten ze maar bij ons kopen aan drie à vier keer de prijs. Of we dumpen onze gesubsidieerde landbouwproducten op hun markten waardoor de lokale boeren hun eigen producten niet meer kwijtraken. Het zit allemaal heel onrechtvaardig in elkaar.”

“Creëer daarnaast manieren waarbij mensen die toch hier geraken, via een traject legale burgers kunnen worden en ook legaal kunnen werken en bijdragen aan de sociale zekerheid. In verschillende Europese landen heb je dat soort systemen waarbij mensen na een x-aantal jaar werk en legaal verblijf kunnen krijgen. In Duitsland is er nu ook sprake om een gelijkaardig systeem op te zetten waarbij mensen die werk hebben, een arbeidsvergunning kunnen krijgen en nadien regularisatie omdat men ze hard nodig heeft. Moesten er in Duitsland geen migranten zijn, zou de bevolking er tegen 2040 gehalveerd zijn. En de helft daarvan zal bejaard zijn. In Vlaanderen zou de bevolking  tegen 2070 gehalveerd zijn moesten er geen migranten zijn. En elke actieve persoon zou moeten werken voor drie à vier ouderen.”

“In Vlaanderen zou de bevolking  tegen 2070 gehalveerd zijn moesten er geen migranten zijn. En elke actieve persoon zou moeten werken voor drie a vier ouderen.”

Welke boodschap hebben jullie voor staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi?

Riet Dhont: “Mijn boodschap aan Mahdi is: stop met mensen tegen elkaar op te zetten en verdeeldheid te zaaien. Vluchten is een recht, werken is een recht, medische zorgen krijgen is een recht, met of zonder papieren. Mensen zijn mensen. Stop die willekeur en behandel mensen op een menswaardige manier. Loop niet de NVA en Vlaams Belang achterna. Kijk naar de onderstroom van solidariteit in de samenleving, die er ook is.”

“Loop niet de NVA en Vlaams Belang achterna. Kijk naar de onderstroom van solidariteit in de samenleving, die er ook is.”

Daniel Alliet: “Als de wereld rechtvaardig zou zijn dan moeten de mensen niet vluchten. De vraag is: wie durft die positive onderstroom te ondersteunen bij de bevolking die vindt dat mensen zonder papieren ook mensen zijn? Die onderstroom kwam bijvoorbeeld massaal op straat na de uitspraken van Francken, om de mensen in het Maximiliaanpark te ondersteunen.”

“Het is gewoon niet gezond voor een land dat je mensen die hier zo lang wonen, werken en geïntegreerd zijn, blijft uitbuiten. Hun vraag is niet geef ons OCMW maar geef ons een werkvergunning zodat we legaal kunnen werken. Waarom vinden we het normaal om de waardigheid van deze mensen gewoon te negeren. Wat is onze waardigheid? Zijn we als mens niet beschaamd?”

“Het is gewoon niet gezond voor een land dat je mensen die hier zo lang wonen, werken en geïntegreerd zijn, blijft uitbuiten. Hun vraag is niet geef ons OCMW maar geef ons een werkvergunning zodat we legaal kunnen werken. Waarom vinden we het normaal om de waardigheid van deze mensen gewoon te negeren. Wat is onze waardigheid? Zijn we als mens niet beschaamd?”

*Een deel van de mensen zonder papieren is in tussentijd opnieuw begonnen met een bezetting.

Op 18 december is Internationale Dag van de Migrant, een initiatief van de Verenigde Naties. Een dag die in het teken staat van de rechten en vrijheden van migranten. Ook in België zullen sociale bewegingen verschillende online en offline acties organiseren.