De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

WIJ, KETTINGROKERS

WIJ, KETTINGROKERS

woensdag 10 april 2013 18:38
Spread the love

Kettingrokers worden voortdurend gewaarschuwd dat hun verslaving tot een vroegtijdige dood kan leiden. Het staat in vette letters op elk pakje dat ze kopen. Elke keer ze het bovenhalen zien ze het. Maar ze houden er geen rekening mee. Ze doen gewoon voort. Tot het fatale bericht komt. En dan is het te laat.

Wij zijn allemaal als kettingrokers. We weten dat we zo niet verder mogen doen. Klimaatverandering, uitputting van grondstoffen, vervuiling, vul maar aan. Maar we doen gewoon voort. Ook waarschijnlijk, tot het te laat is.

Hoe komt dat? We weten het, maar we doen het niet. Kennis leidt dus niet tot aangepast handelen. Harald Welzer, sociaal psycholoog, buigt zich over het probleem (cfr. Aprilnummer MO*). We zitten vast in de infrastructuur van onze gewoontes en routines. We moeten verschillende functies vervullen en aan een verscheidenheid van eisen beantwoorden. We zijn ingebed in een wereld waar we als vanzelfsprekend van uitgaan en die dus ons handelen bepaalt. 

Dat is dus erg frustrerend. Meer informatie geven, meer kennis verspreiden, het helpt niet.  De omwereld moet eerst veranderen, en wie zal dat dan doen?

Je zou verwachten dat dit in eerste instantie van de overheid moet komen die aangestuurd wordt door politieke concepten. Onze delegatiedemocratie moet het kanaal zijn waarlangs die doordringen.

Maar wat zeggen onze politici? “Ik weet wel wat er moet gebeuren, maar als ik het zeg wordt ik niet meer herkozen”. Zo zitten we dus vast.

Daar komt een fenomeen bij dat zich de jongste jaren zeer duidelijk manifesteert. Bij de bankencrisis bij ons, de financiële debacles in Cyprus en andere Zuid-Europese landen: de burgers draaien er voor op. Ze worden aansprakelijk gesteld voor het immorele handelen van de  bankiers en de incompetentie van hun politici. De solidariteit binnen de Europese landen blijkt zeer beperkt. En dat is te begrijpen. Waarom zouden wij moeten betalen voor de fouten van anderen? Uiteindelijk is de redenering voor de slachtoffers: je had er maar iets moeten aan doen. Elke burger wordt dus verantwoordelijk gesteld voor iets waar hij niets van wist en niets kon  aan doen.

Als dat zo is, dan moeten we toch ernstige vragen stellen bij onze delegatiedemocratie. Waarom deden onze verkozenen niets? De perceptie van onze  huidige parlementen is dat het nutteloze instellingen zijn geworden. Ze doen niets of ze kunnen niets. Een parlementair komt in deze dagen over als een goed betaalde vrijwillige werkloze. Het werd recent nog cynisch verwoord door een prof in staatsrecht toen bekend werd dat het parlement zich gaat bezig houden met het afschaffen van nutteloze wetten. Als ze nujtteloos zijn, dan heeft het ook geen nut ze af te schaffen. Bezigheidstherapie werd het genoemd. Hebt ge niets beters te doen?

Ik ben een absoluut voorstander van democratie. Maar als uiteindelijk toch de burger verantwoordelijk wordt gesteld, dan heeft die delegatiedemocratie geen zin meer. Of ze volstaat niet meer. We moeten ook andere wegen zoeken. En ons pakje sigaretten wegwerpen

Ward Bosmans

take down
the paywall
steun ons nu!