Op de facebook pagina van Mark Eyskens geeft  de minister van Staat een reprimande aan Donald Trump onder de titel “De Trompet van Trump blaast al een toontje lager”. Lezer Rudi F. kan daar niet mee akkoord gaan. Hij schrijft een verdediging van “wij, het volk, die het beu zijn bedrogen te worden”. Op beiden geef ik een scherpe kritiek. Die duidelijk maakt dat ons maatschappelijk – én ons persoonlijk model een zinkend schip is. En ik geef aan waar redding te vinden kan zijn. (820)
De beledigde lezer schrijft tegen Eyskens in:  

“Jullie hebben het nog altijd niet door hé.Democratie is niet iets om jullie eigen agenda en lust naar geld en macht te voldoen. Het is de mechanisme voor het volk om te zorgen dat er een deugdelijke bestuur is en een reflectie van wat er leeft bij de bevolking. De mensen zijn het beu om belogen en bedrogen te worden. Ik zou zeggen kijk in eigen boezem en durf te zeggen met het hand op het hart dat jullie nog nooit het volk belogen en bedrogen hebben. Jullie minachting voor het volk is ronduit beschamend….”  
 

 
Daarop kruip ik in de pen: “Hahaha. Het volk zou in staat zijn voor deugdelijk bestuur te kiezen… Het volk, de grootste massa, die volgen hun auto en hun (onder)buik. Zelfs veel hooggeschoolde en bekwame politici slagen nog niet in deugdelijk bestuur. De grote meerderheid van “het volk” heeft geen benul van politiek. Noch van economie. Noch van… En dat zij, wij allen in feite, ‘bedrogen worden’, dat is in zeker zin waar. Maar zeker niet alleen door politici.  
De mens doet volop en volgaarne aan zelfbedrog in ons tijdperk.  

Ons hele maatschappelijke systeem klapt in elkaar. Het is uitgewoond. Wij zijn allemaal Ikarus, die na de hoogmoed smadelijk en jammerlijk neerstort in zee.

Dat voelen vele mensen aan. En dààr ligt de oorzaak van de geweldige onvrede, het gevoel niet meer verder te willen, de wens zondebokken aan te duiden.

Luister, Moeders en vaders hebben zich zonder veel verzet laten vervreemden van hun natuurlijk-gezonde-normale rol van ouder voor eigen kindjes. Op dit moment, sinds een maand of vijftien, komen hele stromen kapotte kinderen toe bij de psychiaters, doodziek, vanaf enkele maanden oud soms al. De nooit geziene kwalen blijken veroorzaakt door “bindingsproblemen”. Dirk De Wachter merkt dat onder anderen op in een interview in Campuskrant van 26 oktober.””Mijn vrouw, die huisarts is, en meer gezond verstand heeft dan ik, zegt dan: wat schrijf jij nu, dat ouders voor hun kinderen moeten zorgen? Dat weet toch iedereen? Maar dan moet ik antwoorden: blijkbaar niet. Mijn collega-kinderpsychiaters zien de hechtingsproblemen langs ramen en deuren binnen komen. Het is soms rampzalig. Het komt altijd neer op die hechting, of het nu met je kinderen, je naasten of de natuur is. De mens is in essentie een verbonden dier.”

Nu moet u weten dat ik al vijf jaar in contact sta met De Wachter. En dat ik in maart vorig jaar een gesprek had met de hoofdpsychiater van de KU Leuven, Stefan Claes. Ik legde de man toen mijn analyse voor, dat de belagnrijkste reden van problemen het gebrek aan koestering en dus aan hechting tussen ouders (en tantes) met de kinderen zou zijn. Zijn antwoord was toen nog: dat diagnosticeren wij niet zo. Maar wat niet is, dat kan nog komen”
 
Ik zag dat al jaren aankomen. Omdat ik zelf een zeer bekwame en toegewijde moeder heb gehad. En vaderfiguren die tijd namen mij hun verhalen te vertellen. Ik heb die dokters-filosofen met mijn waarschuwingen op het pad van de juiste diagnoses gezet.Tijdens persoonlijke ontmoetingen, via mijn opiniestukken en via persoonlijke correspondentie.

Dat gaat hier over:  

Welk menselijk wezen kan de wereld aan, kan iemand worden, kan geluk verhopen, als hij de eerste levensjaren niet volop in warmte en huidcontact is gekoesterd? EN op tijd en stond een duidelijke “neen” krijgt. En op tijd en stond een tik. En heel veel verhalen en sprookjes, om zijn geest te wapenen in de eeuwige strijd van het leven tussen bakermat en graf.

Waarom zijn wij dat vergeten? –  

En er is meer. Wij werken ons zot en kapot. De helft van de salaris mensen liggen thuis met burn out of depressie, met angsten en slapeloosheid. En tegelijk produceren wij als westerse samenleving op die manier zoveel inkomen, dat wij daarmee, door consumptie tegen de sterren op, Moeder Aarde én veel sober en goed levende volkeren ziek en vuil en leeg maken. Well done. 

Nu kan alleen neergang volgen, minstens twee generaties.  
 
Wij zijn allemààl arrogant, niet alleen Trump of het Establishement. 
 
En als je het kritisch, confronterend maar eerlijk bekijkt: is het niet zo dat de mens van nu  op kwaadaardig-ongecontroleerde wijze door het leven gaat? En  in feite schandelijk onnadenkend en ziekelijk onverantwoord? En wraakroepend overmoedig in het handelen?  
 
Dat is onze stijl. Niet alleen die van onze gevestigde politici of van bepaalde narren uit dat assortiment.”