De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Teraspol

Wie wil Erdogan weg en waarom?

zaterdag 22 februari 2014 18:00

Spread the love

Het lijkt erop dat Erdogan kan doen wat hij wil. Europa reageert nauwelijks. Hij zet commissarissen af, blokkeert gerechtelijke onderzoeken, criminalisteert betogen, voert internetcensuur in. Hij lapt vrijwel alle Europese richtlijnen voor de geassocieerde landen aan zijn laars. Op dinsdag 21 januari werd hij in Brussel ontvangen. “EU spaart Erdogan” schreef De Standaard. Vergelijk dan hoe Yanoekovytsj behandeld wordt. EU-ministers nodigen zichzelf uit om te onderhandelen met de oppositie en laten zich filmen al speechend op Majdan. Kun je dat voorstellen in het Gezi park in Istanbul?

Dat is echter maar bijzaak. In werkelijkheid heeft de EU Erdogan uit handen gegeven. Zijn lot voltrekt zich nu op een hoger niveau, waar de EU nauwelijks nog speelt. Hier een korte weergave van drie uitstekende artikels van Westerse niet mainstream websites gepubliceerd in februari. Het eerste komt van Sibel Edmonds^[1]. Ze was vertaler Turks en Farsi bij de FBI en wees in 2002 op serieuze disfuncties. Het ging dan over het dekken van onwettige activiteiten van buitenlanders in de VS en het laten verdwijnen van inlichtingenwerk met zware risico’s voor de nationale veiligheid. Nu leidt ze de klokkenluiderswebsite boilingfrogspost.com

Een tweede artikel is van de Amerikaan William Engdahl^[2]. Hij is bekend van A Century of War: Anglo-American Oil Politics and the New World Order en Seeds of Destruction: The Hidden Agenda of Genetic Manipulation (2007).

De derde is de Canadees Mahdi Darius Nazemroaya^[3]. Deze 29-jarige onderzoeker schreef het bekroonde The Globalization of NATO (2012). Daarin bekijkt hij o.a. de akkoorden van NATO met 30 Afrikaanse landen, hoofdzakelijk bedoeld om China te counteren. Nu reist hij door Latijns-Amerika als waarnemer van verkiezingen.

Wat er zich afspeelt in Turkije is veel interessanter dan ordinaire politieke omkoopschandalen. Het is een open oorlog maar niet voor de toekomst van de democratie in Turkije. Het is een plaatsvervangende strijd tussen Oost en West voor de toekomst van een scharnierland op het kruispunt van Europa, Azië en het Midden Oosten. Een niveau waar de EU als hulpmotor van het Amerikaanse Atlantische blok niet zelfstandig in speelt.

De botsing in Turkije zelf is er een tussen het gerecht en de politie en aan de andere kant familieleden en boezemvrienden van Erdogan. Volgens Edmonds is het een surrogaatoorlog tussen een groep van de CIA en harde neoconservatieven à la Cheney met als pion Fethullah Gulen en aan de andere kant Erdogan. Die is om te overleven bereid een alliantie te sluiten met Iran, China en zelfs Rusland.

Fethullah Gulen is een 73 jaar oude predikant die over een enorm netwerk van scholen en caritatieve organisaties beschikt. Hij heeft blijkbaar ook veel invloed in het gerecht en de politie in Turkije. Hij werd in 2013 door Time uitgeroepen tot één van de meest invloedrijke mensen ter wereld. Hij heeft veel scholen in Duitsland, Nederland en nu zelfs in Saoedi-Arabië. Gulens beweging is een miljardenzaak. Er zijn nergens zo veel Gulenscholen buiten Turkije als in de VSA.

De scholen zijn een verademing in vergelijking met de salafistische centra die door de Saoedi’s gesponsord worden. Bij de salafisten is het allemaal uit het hoofd leren wat de klok slaat. Tjeerd Andringa is professor zintuiglijke cognitie en kunstmatige intelligentie in Groningen^[4]. Hij houdt zich o.a. bezig met autoritaire en autonomie bevorderende houdingen. Mensen die alleen maar uit het hoofd leren hebben volgens hem weinig “clues” om in een uiterst complexe samenleving hun weg te vinden en zijn blijvend voor elke belangrijke beslissing afhankelijk van hun geestelijke leiders.

In de Gulen-scholen is er veel aandacht voor modern wetenschappelijk denken en technologische vorming, islamtheologie, soefisme en de Turkse geschiedenis met het Ottomaanse rijk als een multi-etnische en veeltalige maatschappij waar verschillende godsdiensten naast mekaar bestonden maar ook voor de moderne geschiedenis (globalisering), sociologie, individuele verantwoordelijkheid^[5].

Heel politiek incorrect uitgedrukt, hadden we meer Gulen-scholen en minder salafistische centra in België dan zouden er minder jongeren naar Syrië trekken. De Gulen-scholen krijgen de kritiek dat ze integratie niet bevorderen maar we stellen vast de eigen Belgische samenleving niet echt de wil heeft om de zaak aan te pakken: nl. de in Europees vergelijking vrij grote schooluitval en de vrij lage opleiding van migranten^[6].

Maar Gulen is een “CIA asset”, m.a.w. De CIA heeft hem in de zak. Het Westen heeft islamitische “hervormingsbewegingen” al proberen te manipuleren sinds de Wahabieten (Britse rijk 18de en 19de eeuw). Die moesten het “decadente” Turkse rijk verzwakken. Al-Qaeda en de Taliban gebruikte de VSA in de jaren 1980 tegen de “goddeloze” Sovjets in Afghanistan.

Volgens Edmonds heeft Gulen van 1997 tot 2001 financieel bijgedragen tot de opleiding van Al-Qaeda in Centraal-Azië^[7]. Dat gebeurde via de Turkse stay behind netwerken van de NATO (het vroegere Gladio), het Turkse leger, de Pakistaanse inlichtingendienst en Azerbeidzjaanse functionarissen . Leuk is dat de zaak mede gefinancierd werd door drugshandel. Wapens in NATO-vliegtuigen op de heenreis, drugs in NATO-vliegtuigen o.a. naar België op de terugreis. In 1998 kreeg Gulen zonder problemen het Amerikaanse staatsburgerschap ook al had de FBI dossiers over hem en zijn organisatie..

Keren we terug naar de schandalen in Turkije zelf. Erdogan en Gulen waren vroeger medestanders maar Gulen woont al sinds 1998 in Pennsylvania. Het zat er op toen Erdogan de “charter schools” van Gulen in 2013 onder staatscontrole wou brengen. Daarop is dan het schandaal ontketend. In december arresteerde de Turkse politie Suleyman Aslan, directeur van de staatsbank Halkbank. Hij zou 10 miljard dollar versluisd hebben voor de “goud voor olie”-handel met Iran. De nog altijd invloedrijke neoconservatieven van de CIA en buitenlandse zaken waren in alle staten. Hoe waagde Erdogan het de sancties tegen Iran aan zijn laars lappen?

Erdogan nam de handschoen op. Hij reisde zelf naar Teheran voor een energie-akkoord. Hij zet weer in op diplomatie na drie jaar oorlogsbevordering in Syrië. Turkije was de draaischijf voor de doorstroming van de jihadisten naar Syrië, de wapenleveringen uit Kroatië en Oekraïne aan de jihadisten enz. Erdogan ziet dat Assad nog niet meteen valt en hij er zelf een heleboel problemen bij heeft: Koerdische afscheuring in Syrië, een Al-Qaeda-emiraat aan zijn grens. Hij zet nu meer in op toenadering tot Iran en maakt zo een opening naar Assad.

Dat valt niet in goede aarde in de VSA. Als Erdogan zegt dat buitenlandse mogendheden het op hem gemunt hebben, dan heeft hij niet ongelijk. Er is ook een initiatief om nauwere betrekkingen met China en de Shanghai Cooperation Organization te ontwikkelen waar Turkije een waarnemer is. In april 2012 ging Erdogan op bezoek in China, de eerste keer voor een Turkse eerste minister in 27 jaar. Daar werden een heleboel handelsakkoorden getekend.

In oktober 2013 onderhandelde Erdogan dan over de aankoop van een luchtafweer voor de lange afstand en een raketafweersysteem met China Precision Machinery Import and Export Corp (CPMIEC). Ze verkozen het Chinese systeem boven het Russische en Europese.

Erdogan heeft vele vijanden en niet alleen in Turkije zelf. In eigen land zou hij met zijn AKP nog 40% van de stemmen halen. Drie Amerikaanse neoconservatieven eisen in een vrije tribune van de Washington Post dat hij omvergeworpen wordt^[8]. Ze hebben banden met de Joodse lobby in de VSA. Diezelfde neoconservatieven zagen Erdogan als een voorbeeld van islamistische democratie tien jaar geleden. Het kan verkeren. Erdogan zijn afgang is voor hen begonnen met de Gaza-flotilla in 2011.

Maar als Erdogan nog even stand houdt en erin slaagt om aansluiting te vinden bij Iran en de vijf van de Sjanghai Cooperation Organization (China, Rusland, Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan en Oezbekistan) dan krijgt hij een plaats in de geschiedenis. Een wereld met verschillende polen is beter dan een unipolaire wereld. Het Westen is financieel maar ook economisch op zijn retour, alleen dankzij zijn militaire overmacht en zijn nog altijd grote politieke invloed via IMF, Wereldbank, zijn oververtegenwoordiging in de Veiligheidsraad… dringt het nog zijn wil op. Dat gaat via neoliberale Structurele Aanpassingsprogramma’s van het IMF tot regelrechte “regime change” van Irak, Lybië, Oekraïne tot nu ook Venezuela.

Soms wordt een land er beter van (Servië?) maar vaak leidt het alleen maar tot fragmentering. Het Midden Oosten en Noord-Afrika wordt een Balkan van rivaliserende ministaten, emiraten, “failed states”, “rump states” enz. Verdelen om te kunnen blijven heersen? “Verdeel en heers”, de Romein Julius Caesar durfde het nog te zeggen. In het Westen is het politiek incorrect om dat te zeggen. Onze interventies zijn immers “humanitair”.

Dat is geen toekomst voor de wereld. Beter een multipolaire wereld. Neem de Sjanghai Cooperation Organization. Daar gaat het niet over “regime change” of “humanitaire interventies” maar over handel, grote infrastructuurprojecten (spoorwegen..) die landen vooruit helpen. “Regime change” moet van de mensen zelf komen. Laat ze hun basisinfrastructuur ontwikkelen… Ze zien dan wel… Als Erdogan kan bijdragen tot een multipolaire wereld, dan verdient hij zijn plaats in de geschiedenis ook al is hij als politicus verder autoritair en weinig democratisch.