De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Wie gelooft die burgemeester nog?

Wie gelooft die burgemeester nog?

zaterdag 22 september 2018 01:04
Spread the love

Hoe een partij van Nieuwe Vlaamse Alliantie kan vervellen tot een Boertige Vlaamse Alliantie.

 Of Trump het nu van De Wever of Theo heeft, of Theo en Bart hebben het van Trump, zeker weten we dat niet. Wat we wel weten is dat ze allen samen steeds vunziger worden in het uitdrukken van wat volgens hen ‘een mening’ of zelfs ‘een partijstandpunt’ is.

 Dat de Walen aan de oorsprong liggen van “alle schuld” is ondertussen oud zeer geworden. Zere Vlaamse tenen hebben het nog altijd niet verteerd. Ja, Vlamingen zijn destijds in de Waalse mijnwerkercités behandeld net zoals de Vlamingen Turken en Italianen behandelden in de Vlaamse mijnwerkercités. Met een soort van achteraf bekeken onnodige boertigheid dus.

 Toen De Wever na menig currieworst inzag dat, naast het amnestieverhaal ook dit verhaal op zijn einde liep schakelde hij een viteske hoger. Plotseling waren het de sossen die “de schuld van alles” waren. Ook de Vlaamse sossen én uiteraard het Strikse van Bergen. Een oneindige reeks stripverhalen van “Strikske en Dikske” waren geboren.

 Ondertussen heeft De Wever met volharding en doorzettingsvermogen ‘de kracht van verandering’ in daden omgezet. In plaats van een bezoek aan frituur ‘de vettigen delper’ eet hij nu slaatjes, gaat in het park joggen en past weer in de duurdere frakskes en broekskes die op de Meir verkrijgbaar zijn. Chapeau hiervoor. Helaas veranderd dit niets aan De Wevers opmars naar meer en straffere uitdrukkingen.

De verloedering van zijn beleid laat hem steeds verder afdrijven van wat hij ooit wou worden, een eerbaar politicus.

 Op de radio slaat Bart De Wever in November 2017 plots aan het huilen bij de herrinnering aan zijn vader. Gelukkig hangt er bij de radio in deze tijden van geweld en terreur ook een camera in de radio studio zodat we de tranen in hun trickle down parcour kunnen volgen. Menig guthmensch is verontwaardigd dat dit tranendal door sommigen met een korrel zout wordt genomen.

Hoe is het met onze samenleving gesteld als men Bart De Wever ervan verdenkt het verdriet om de dood van zijn vader te exploiteren voor politiek gewin? vraagt iemand zich af. Ik werp de bal terug en vraag

hoe erg het wel gesteld is met onze politici als ze de dood van een man expoliteren om de vakbond te kunen treffen,

verwijzend naar Zuhale Demir die het overlijden van een man aanhaalt om de vakbond onderuit te halen.

Ook in 2017 gaat Bart De Wever In restaurant ’t Fornuis een coca zerootje snuiven op het verjaardagsfeest van zijn vriend Eric Van der Paal. Dat Van der Paal een aan cocaïne verslaafde bouwpromotor is mag de pret niet derven, ook al voert de stad ondertussen een zero-tolerance beleid. Ook de helft van het schepencollega hangt aan de slip op weg naar de fuif. Niemand die aan Van de Paal vraagt waar hij zijn spul haalt.

Op de fuif blijkt trouwens dat ideologie niet het belangrijkste is. Het kruim van de politiek van alle gezindten is er aanwezig. Sossen zegt u? Jazeker, die zijn er ook.

En ook hier komen de waterlanders weer van pas. Als het de bedoeling was om N-VA onderuit te halen, snikt hij, wel dan is hen dat gelukt! Wanneer aan Bart De Wever transparantie in deze wordt gevraagd blijft het stil. In tegenstelling tot wat De Wever beweert heeft hij tot vandaag helemaal geen volledige transparantie gegeven. In tegendeel, op moment van schrijven stapt Rob Van de Velde van zijn functie als Antwerps schepen van stadsontwikkeling zonder enige ontluizingperiode over naar een functie als zelfstandig consultant. Hij gaat strategisch advies verlenen op het vlak van vastgoedontwikkeling. Schaamrood, hoezo? Er is geen wet die dit verbiedt.

 Nu De Wever steeds meer moet hinken tussen de Calimero en Cicero is het hek stilaan van de dam.

Bij Mawda ontbreken de tranen, ondanks de camera’s.

 Het medeleven met het overlijden van Mawda wordt vervangen door een ‘ja, maar’ verhaal. Ook de ouders, zegt Bart De Wever, dragen immers een verantwoordelijkheid wanneer een politieagent zijn wapen trekt en ongecontroleerd een kind dood. ‘Ja Daa’ zegt de jeugd van tegenwoordig.

Ook een groot deel van de N-VA kiezers gaf beschamend toe niet mee te gaan in deze wansmakelijke opmerking.

 De jongerenvoorzitter van N-VA laat zich hierdoor verleiden om 629 migranten die vast zitten op een reddingschip via twitter terug te sturen met de boodschap ‘Return to sender’ . I write I’m sorry but my letter keeps coming back’ was het resultaat. Terecht uiteraard. Bart De Wever kan maar beter eens ‘a mile in their shoes’ lopen ipv de 10 miles.

 Met Puigdemont, de man die in Spanje een staatsgreep probeert te plegen op bezoek kan de N-VA zich nog eens voluit profileren als de partij die het establishment hekelt, de partij die de onafhakelijkheid predikt. In eigen land evenwel zelf dit establishment vertegenwoordigend.

En dit alles met het gezicht van de stoeme van Portici. Hoe diep kan je vallen?

take down
the paywall
steun ons nu!