“We zullen verschillende decennia af te rekenen krijgen met de gevolgen van dit olielek. Ik zal het herstel niet meer meemaken”, voorspelt oceanograaf en bioloog Ed Cake.

Hij vergeleek de ramp met de olietanker Exxon Valdez in Alaska met de tweede grootste olieramp in de Golf van Mexico (de huidige van BP is de grootste), namelijk die met de Ixoc I in de Golf van Campeche in 1979.

“De impact van de Exxon Valdez-ramp voelen we 21 jaar later nog altijd, net als die van Ixtoc I 31 jaar later. Het verontrust me dat oesters in de baaien van het Mexicaanse schiereiland Yucatan na 31 jaar nog niet terug zijn. En dat terwijl Ixtoc I in vergelijking met de huidige ramp een veel kleiner lek was.”

Koralen

Ed Cake maakt zich ook zorgen over het diepzeeleven. Doordat BP minstens 7,2 miljoen liter chemische stoffen heeft gebruikt om de gelekte olie af te breken, zonk het merendeel naar de bodem van zee.

“Niet ver van de bron waar BP olie oppompte, trof een pijplijnbedrijf een nieuw ecosysteem van koralen aan, waarvan niemand het bestaan vermoedde. Die unieke koraalriffen zullen nu bedekt zijn met olie en zijn niet meer te herstellen”, illustreert hij.

Hoogleraar Stephen Cofer-Shabica ging als oceanograaf de gevolgen na van de Ixtoc I-ramp voor de Padre Island National Seashore in het zuiden van Texas. “Vandaag vind je, 31 jaar later, nog olie in het zand van Padre Island.”

Maar hij hekelt vooral het optreden van de autoriteiten van de staat Louisiana na de recente BP-olieramp. De gouverneur beval het baggeren en de aanleg van zandbanken nabij de eilanden in een poging om de kust olievrij te houden.

“Een doekje voor het bloeden en totale verspilling van middelen”, stelt Cofer-Shabica. “Er drijft verdunde olie onder water en deze eilanden als barrières zullen geen enkel effect hebben op die olie.”

Vanuit oceanografisch oogpunt is deze ‘oplossing’ zelfs enorm verwoestend, vindt hij. “Laagstaand water is rijk aan schelpen, wormen en bacteriën, nu worden die opgegraven en vernietigd.”

Dode zones

BP en de Amerikaanse kustwacht liggen onder vuur omdat ze zoveel giftig oplosmiddel hebben gebruikt, waardoor de olie in kleine deeltjes naar de bodem zal zinken.

In een rapport uit 1979 staat beschreven hoe de stof Corexit 9527 de zichtbare gevolgen verkleint bij vogels, maar in feite dodelijke gevolgen heeft voor deze dieren op iets langere termijn. Corexit 9527 dringt eierschalen en membranen binnen, waardoor het embryo sterft binnen de 24 uur.

Naar eigen zeggen houdt Cake met een team de getroffen gebieden in de gaten. “In de voorbije maanden zagen we overdag olie in Bretton en Chandeleur Sounds. ‘s Nachts werd er gesproeid met Corexit, en de volgende dag was de olie verdwenen, gezonken naar de bodem.”

Wetenschappers troffen grote pluimen verdunde olie aan op grote diepte. “Het lijken wel gezonken wolken. En dat is wat ze [nvdr: BP] wil. Dat de olie zakt, uit het zicht verdwijnt en uit onze gedachten wordt gebannen”, aldus Cake.

“We zijn de volledige voedselketen in de Golf van Mexico aan het vergiftigen”, verklaart Chasidy Hobbs van het departement Milieustudies aan de Universiteit van West-Florida. “Ik ben erg bezorgd over de gevolgen op lange termijn voor mens en milieu.”

Ook Cake is een van de groeiende groep wetenschappers die de toekomst voor de Golf van Mexico somber inzien na de BP-olieramp. “De olie op de bodem wordt opgegeten door bacteriën, dat is altijd al zo geweest. Maar nu gaat het om veel meer olie. Terwijl de bacteriën toenemen, ontnemen ze de zuurstof aan het zeegebied. Met totaal dode zones als gevolg.”

JDM  (IPS)