Als vroegere vrijwillige bezoeker aan gevangenen maakt ik mij volgende bedenking(en)
In het kader van de huidige dreigingsniveaus en het terrorisme wordt aan opbod gedaan inzake berechtiging van misdrijven, opheffen van de wet Lejeune en de doodstraf zijn vaak gehoorde slogans.
De wet Lejeune van 1888 wordt in vraag gesteld , alhoewel deze reeds verschillende malen werd aangepast en dus verstrengd. Men heeft geen oog meer voor de grondbeginselen waarop deze wet steunt.
Minister Lejeune ,een Belgisch politicus voor de Katholieke Partij ,had einde negentiende eeuw reeds begrepen dat elke gevangene ooit terug in de maatschappij zou opgenomen worden en dat de overheid best ook zou werken van de re-integratie.
De wet voorziet dat men na een goed traject in de instelling, onder voorwaarden, kan vrij komen. De klemtoon ligt hier op het woordje KAN ,wat betekent dat het geen automatisme is maar dat de gevangene dat moet verdienen. Deze aanpak geeft de geïnterneerde uitzicht op een vervroegde in vrijheidsstelling wat een positieve sfeer schept voor de betrokkene.
Straffen steeds onvoorwaardelijk laten uitzitten zou een uitzichtloze en weinig motiverende situatie creëren voor de veroordeelde.
Een belangrijk voordeel van deze wet is dat de vrijlating onder voorwaarden gebeurt en dat men bij het niet respecteren ervan terug, mogelijks, voor de rest van de termijn achter de tralies verdwijnt.
In de tijdsgeest die we vandaag beleven worden de positieve kanten van de wet ondergesneeuwd , men doet aan veralgemening en stelt onmenselijk terrorisme gelijk aan andere weliswaar zware misdrijven.
We leven gelukkig in een rechtstaat die België heet , een staat waar men niemand onthoofd of in een kerker of vergeetput werpt. Middeleeuwse toestanden met het keurmerk van IS kunnen bij ons niet.
Moeten we geen oog hebben voor de slachtoffers? Zeker ,maar de gedachte van oog om oog tand om tand moeten we als humane samenleving overstijgen.
Terloops meld ik nog dat minister Lejeune er vrij progressieve ideeën op na hield en de pro deo advocaten invoerde.
