Eenzijdige beslissingen, deurwaarders en dwangsommen 

Net zoals bij de actie aan het distributiecentrum eerder deze week kiest de directie voor de harde confrontatie. Ze stuurt liever deurwaarders met een eenzijdige gerechtelijke beschikking en forse dwangsommen naar haar eigen medewerkers die vreedzaam actie voeren voor hun winkel, dan te luisteren naar wat ze te zeggen hebben.

Dat laten we niet passeren en het verzet zal worden opgevoerd. Dat justitie en bij uitbreiding politie worden ingezet om op vraag van een grote en winstgevende onderneming een stakingsactie te breken die ze zelf heeft uitgelokt door haar bedrijfseconomische keuze is heel bedenkelijk.

Uitverkoop

Een maand geleden kondigde Delhaize de beslissing aan om de 128 winkels in eigen beheer over te laten aan zelfstandigen. Geen keuze om het lokale zelfstandig ondernemerschap te stimuleren of ingegeven door sociale overwegingen. Neen, de grootste drijfveer is duidelijk het belang van de aandeelhouders die rekenen op grotere winsten en meer dividend. De gevolgen voor de werknemers op langere termijn zijn nefast, hen wacht een onzekere toekomst en Delhaize neemt hierin geen enkele verantwoordelijkheid.

Medewerkers met vele jaren dienst en trouwe inzet worden het voorwerp van een commerciële deal waarbij ze samen met de inboedel van de winkel verkocht worden. Volgens sommigen mogen ze al blij zijn dat ze hun job behouden en is daarmee de kous af. Geen wonder dat dit herstructureringsplan op veel weerstand botst bij de medewerkers. De boosheid en ontgoocheling van de eerste dagen heeft plaats gemaakt voor vastberadenheid en reactie.

Wanneer inspraak en overleg?

Gesteund door hun vakbonden gaan de werknemers in het verzet en eisen ze echt overleg over de alternatieven voor dit plan. Helaas blijft het al weken een dovemansgesprek en verandert er niets aan de houding van de directie. Inspraak en overleg met vakbonden en werknemers zijn duidelijk niet de prioriteit van het management. Met nieuwe stakingsacties aan de winkels dit weekend willen de vakbonden de druk opvoeren om gehoord te worden.

Het hoeft geen betoog dat een deurwaarder, begeleid door de directie en gesteund door een politie-escorte, op een stakingspiket afsturen dit helemaal op de helling zet. Werknemers die zich al een maand niet gehoord voelen zo behandelen doet pijn.

Wanneer respect ?

Opkomen voor je rechten als werknemer, het fundamenteel grondrecht op staken, wordt door eenzijdige juridische beslissingen geschonden. Dit is erg en bedreigend voor onze democratie,  op de werkvloer maar ook daarbuiten. Puur vanuit economische motieven beslist een rechter, op basis van een eenzijdig verzoekschrift van Delhaize en dus zonder wederwoord, dat elke vorm van actie aan een winkel van Delhaize verboden is

Wie zich daar niet aan houdt riskeert boetes van minstens 1000 euro per inbreuk. Er wordt geen afweging gemaakt waarom actie gevoerd wordt, wat de inzet is en welke belangen er spelen. Het enige argument dat telt is het feit dat Delhaize economische schade zou lijden door deze acties.

Daarmee wordt uiteraard het fundament van het stakingsrecht in het kader van een sociaal conflict ondergraven. Als syndicale actie verboden wordt omwille van de gevolgen op de activiteit van een onderneming komt dat neer op het volledig monddood maken van werknemers. De liberale droom waarbij de werkgever-aandeelhouder wikt en beschikt en de werknemers die meerwaarde en winsten creëren buiten spel worden gezet.

Zaterdag hoorde ik van de medewerkers de vraag naar meer respect. Respect voor hun inzet, respect voor hun rechten, respect voor hun stem en respect voor hun toekomst. De volgende dagen zal moeten blijken of daar een antwoord op komt.

Jeroen Vandamme is teamcoach bij ACV Puls West-Vlaanderen