België zakt een plaats in het Global Competiveness Report, de ranglijst van het World Economic Forum. Zo’n slechte tijdingen worden natuurlijk breed uitgesmeerd in de kranten. Werkgeversorganisaties mogen nog eens verzuchten over de dure werknemers en de logge overheid.
Alleen kom je nergens te weten hoe die ranglijst met 139 landen tot stand komt. Journalisten gaan zoals gewoonlijk weer kritiekloos om met het onderzoek. De gegevens over België zijn voor het grootste stuk gebaseerd op een vragenlijstje dat voorgelegd werd aan een veertigtal door de Vlerick Management School geselecteerde ondernemers. Dat wordt dan aangevuld met wat macro-economische gegevens van de Wereldbank en enkele statistieken (zoals het aantal internetgebruikers).
Uit de antwoorden blijkt dat de Belgische ondernemers nogal zwartkijkers zijn. Zo zetten de 40 ondervraagde werkgevers België op plaats 120 als het over de gezondheid van de banken gaat. Dat is in de buurt van financiële rampgebieden Ierland, Ijsland en Zimbabwe, maar ver achter Griekenland.
Belgische werkgevers bezwijken naar eigen zeggen ook onder de last van overheidsregels. Ze plaatsen België op plaats 121 in de buurt van landen als Venezuela, Servië en Syrië. En mensen ontslaan of aanwerven (plaats 127) is hier zo moeilijk als in Venezuela, Zimbabwe, Ecuador en Griekenland, aldus de ondernemers.
Sommige vragen zijn ook zeer ideologisch gekleurd. Zo wordt gevraagd hoe de lonen worden onderhandeld. Op bedrijfsniveau is goed. Op interprofessioneel niveau is slecht. België met zijn traditie van interprofessionele loonakkoorden scoort daar natuurlijk ondermaats. Tijdens een interprofessioneel overleg trekken sterkere sectoren zwakkere sectoren omhoog.
Werkgeversorganisatie Voka reageerde prompt op de publicatie van het nieuwe concurrentierapport. “Het WEF ziet volgende hoofdoorzaken voor het vergroten van de achterstand: de hoge belastingsdruk, de grote overheidsschuld, lage efficiëntie van de arbeidsmarkt, de restrictieve arbeidsregels en de bureaucratie. Dit lijstje komt overeen met de pijnpunten die Voka nu al een hele tijd op de agenda plaatst bij de diverse overheden. De WEF-ranglijst bewijst dat de klok ongenadig verder tikt”, zo liet Peter Leyman, gedelegeerd bestuurder van Voka weten.
Dat het WEF bij dezelfde pijnpunten uitkomt als Voka is niet zo moeilijk. Het WEF kreeg die op een dienblaadje van veertig Belgische werkgevers. Werkgevers die België een ondernemerswoestijn vinden, erger nog dan het Venezuela van Hugo Chavez.
