Toen ik een klein jongentje was hielp ik mee op de boerderij bij mijn pa. Schoolvakanties dienden om te werken. Weekends dienden om te werken. Ik ben nooit bij een jeugdvereniging geweest.

Studeren, ik was niet dom, dat scheelt. Maar het ging toch de verkeerde kant uit. Er was een oplossing: werken. Ik heb ervoor gewerkt en het is gelukt. Ik werd zelfs gevraagd om les te geven in de school waar ik afstudeerde. Het was dus waarschijnlijk niet zo slecht.

Direct van school beginnen werken. Nooit gestempeld. Tijdens mijn legerdienst? Gewerkt. Tuinen aangelegd om mijn autokosten te betalen.

In het onderwijs krijg je een vast maandelijks inkomen en daarvoor heb je een opdracht. Hoe ver je gaat met die opdracht, voor dat inkomen, bepaal je zelf. Ik was altijd op school. Toen we er een tuinhuis plaatsten voor beregingspompen vorstvrij te houden merkte mijn vrouw op dat ik daar mijn bed ook maar moest zetten. Ik had de hind begrepen.

Ik deed meer dingen thuis. Binnen de kortste keren: tijd tekort. Te veel werk. Dan maar halftijds. Helaas bleek dat ook geen oplossing. Mijn tijd is helemaal dichtgeslibd met werk.

Aan een rijke man werd eens gevraagd hoe hij het had gepresteerd om rijk te worden zonder te werken. De man pareerde met een wedervraag.” Hebt gij veel gewerkt?” “Ja”, antwoordde de vraagsteller. “dat heb ik.” En hij liet zijn verwerkte handen zien. “Dan zal het niet lukken, ge moogt er nooit mee beginnen.” zei de rijke man.

Jos