“Een uur iedereen vrijmaken voor een vergadering, dat lukt niet in een basisschool zoals die van mij. Ik heb dus een beetje via mail gewerkt, en in individuele gesprekken.”

“Aan een paar startende leerkrachten vroeg ik wat ze van hun opleiding vonden, en hoe ze de start in het basisonderwijs ervaren hebben. Er scheelt nog steeds iets met de voorbereiding. In de lerarenopleiding krijg je veel theorie, maar de toepassing in de praktijk ontbreekt.”

“Wat ik bij jonge leerkrachten merk is dat ze zich minder laten doen. Extra inzet is vanzelfsprekend in het onderwijs, wij hebben in onze school alle lokalen zelf in de verf gezet. Zo’n jonge collega zegt al eens sneller ‘dat hoort niet bij mijn takenpakket’. Misschien hebben ze gelijk. Maar het moet wel blijven draaien natuurlijk.”

“Extra inzet is vanzelfsprekend in het onderwijs”

“Leerkrachten klagen eigenlijk nooit over de job, en ook niet over het loon. Het is alles wat erbij komt dat te zwaar is. Je hebt geen middag meer vrij. Telkens die toezichten, allerlei vergaderingen en werkgroepen… En dan nog de doorlichting. Je moet niet alleen overleg houden, het moet ook nog eens allemaal op papier staan.”

“In de klas zijn er de toegenomen zorgtaken. Sinds het M-decreet krijgen we ondersteuning voor leerlingen met bijvoorbeeld een ernstige leer- of ontwikkelstoornis. Dat gaat dan om een uurtje of twee in de week. De rest van de tijd zit zo’n leerling met extra zorgnoden in een groep met wel 26 klasgenoten. Dat is zwaar, voor de leerlingen en de leerkrachten.”

“Het loon is niet slecht, maar je moet toch weten dat er weinig extralegale voordelen zijn in het onderwijs. We hebben nu een ICT-premie om een laptop mee te kopen, maar als je dat vergelijkt met wat mensen in de privésector soms krijgen is het wel een beetje karig. Ik hoor ook collega’s klagen over het gebrek aan doorstroommogelijkheden. Leerkracht is voor de meesten een vlakke loopbaan.”

“Ik ga volgend jaar met pensioen, en er is nog niemand gevonden om mij te vervangen”

“Op onze school is er dit jaar geen lerarentekort. Maar ik ga zelf volgend jaar met pensioen, en er is nog niemand gevonden om mij te vervangen. Er is een leerkrachtenplatform, dat zijn leerkrachten die van de ene vervanging naar de andere gaan maar wel werkzekerheid hebben. Maar wij zitten in een landelijke streek, en de afstanden zijn te groot. Wie in het leerkrachtenplatform werkt moet soms de halve provincie door voor het werk. Dat is niet aantrekkelijk.”

“Zij-instromers kunnen helpen om het lerarentekort aan te pakken. Maar ze hebben extra opleiding nodig, die ze tijdens de werktijd mogen volgen. Op die momenten is het extra werken voor de collega’s. Ik vrees dat sommigen het beroep toch onderschatten. Het is echt zwaar, niet elke nieuwkomer beseft dat.”

“In elk geval, ik ben tevreden dat ik toch voor opvolging heb kunnen zorgen in de syndicale werking. Als je in een grote vergadering vraagt: ‘wie neemt het op?’, dan reageren ze niet. Maar door mensen individueel aan te spreken krijgen ze er toch zin in. Volgend jaar gebeurt de COV-afvaardiging door een duo. Zo kan ik gerust op pensioen gaan.”