Opinie - Els Flour, Sofie De Graeve

Werk of kinderen: het dilemma dat er geen zou mogen zijn

Jonge ouders worden heen en weer geslingerd tussen kroost en werk. Die tweespalt is minder nieuw dan we soms denken - werkende vrouwen met kinderen zijn er altijd al geweest – maar verdient terecht aandacht. Wanneer we het probleem evenwel bij de ouders leggen, wat Lotte Beckers doet (DM 4/11/16), dan dreigt al snel een nostalgisch terugblikken op de periode waarin het de norm was dat moeder thuis bleef, vader 'keihard werkte' en gezinnen met één inkomen de tering naar de nering zetten. Vraag is of we daar terug naartoe willen.

maandag 7 november 2016 18:32
Spread the love

Veel thuisblijvende moeders waren allesbehalve gelukkig. Net dat wijdverspreide verborgen ongenoegen gaf zo’n weerklank aan de tweede feministische golf. Ze herkenden zich in het ontluisterende beeld dat Betty Friedan in The feminine mystique (1963) schetste (denk aan Betty uit de serie Mad men): ze voelden zich gevangen in de dagelijkse herhaalde, zelden geapprecieerde huishoudelijke taken. Ze hadden heimwee naar een verloren leven waarin ze ook andere capaciteiten hadden kunnen aanboren. Ze waren financieel helemaal afhankelijk van hun partner, zodat weggaan, zelfs bij zware huwelijksproblemen, nauwelijks een optie was.

Betaald werk levert een inkomen op, toegang tot de sociale zekerheid – niet te reduceren tot een citytrip naar New York of ‘me-time’ in een hippe koffiebar. Financiële zelfstandigheid is en blijft een broodnodige actuele feministische eis. Want wat zien we: bijna 45% van de werkende Vlaamse vrouwen doet dat deeltijds. Velen van hen zouden onder de armoedegrens belanden indien ze terugvielen op alleen hun eigen inkomen. Een scenario dat na een echtscheiding niet zelden werkelijkheid wordt – niet toevallig piekt de armoede onder alleenstaande moeders.

Uit recent tijdsbestedingsonderzoek blijkt bovendien dat deeltijds werken vrouwen níet meer rust oplevert. Wanneer ze een voltijds werkende partner en kinderen hebben, ervaren deeltijds werkende vrouwen een hogere tijdsdruk dan vrouwen in dezelfde situatie die voltijds werken en loopt het verschil met hun partner verder uit. Ze nemen immers bijna het hele huishouden op zich – wat net meer rust geeft aan hun partner, dát wel.

Jonge ouders zouden helemaal niet moeten kiezen tussen kroost en werk. Zowel werken als zorgen zijn, in goede omstandigheden, heel vervullend – en gelukkig zijn er best wat tweeverdieners die dat ook zo ervaren. In de wereld die Furia voor ogen heeft, heeft iedereen toegang tot die rollen. En dat veronderstelt, zoals Wim Van Lancker en Michel Vandenbroeck aangeven (DM 04-11-16), dat er beleidskeuzes worden gemaakt die dat mogelijk maken.

Het is ook hoog tijd om fundamenteler en creatiever na te denken over de plaats van betaald werk en onbetaalde zorg, vrijwilligerswerk enz. in onze samenleving. Om een model uit te tekenen dat iedereen ten goede komt: niet alleen de tweeverdieners met een leuke job, maar ook alleenstaande ouders, wie momenteel geen betaald werk vindt, wie zich tevreden moet stellen met hyperflexibele tijdelijke en/of deeltijdse arbeid… Dat is precies wat Furia zal doen op de Vrouwendag van 11/11 in Antwerpen.

Els Flour, voorzitster

Sofie De Graeve, woordvoerster

Furia

Furia is een feministische overleg- en actiegroep die jaarlijks op 11 november de Nationale Vrouwendag organiseert.

take down
the paywall
steun ons nu!