In de auto stappen van een wildvreemde zonder te weten waarheen hij je brengt, doe je immers niet zonder enige angst. Graag had ik het hen gevraagd, maar telkens reed ik gewoon door. Onlangs las ik een getuigenis van een Oost-Europese vrouw die als 17-jarig meisje naar West-Europa was gelokt om als poetsvrouw in een hotel te werken. De werkelijkheid was echter tippelen in een stadje nabij Venetië. Ze vertelt hoe vele mannen en vrouwen haar ’s avonds in hun auto passeerden. Sommigen riepen ‘hoer’ naar haar. Maar nooit was er iemand die vroeg of ze hulp nodig had.

Gelukkig was er ook het positieve verhaal. Zo was er de dame die iedere avond voor haar raam zat en waar ik regelmatig een klant zag aankomen. Soms lachte ze heel blij als ze waarschijnlijk een bekend gezicht zag en ze verwelkomde de man in kostuum heel opgewekt. Het had iets romantisch. En iedere keer als ik haar raam passeerde, groette ik haar vriendelijk. Ik had een enorm respect voor haar om tegen alle minachting van onze maatschappij in, dit beroep uit volle overtuiging te doen.

Dus ja, prostitutie is niet altijd hetzelfde als mensenhandel en mensenhandel is niet altijd prostitutie. Toch zou zeker 80 procent van de prostitutie gedwongen zijn. Een onmenselijk hoog aantal. En dan weet je dat waar je ook loopt, de kans groot is dat de dames achter de vitrines of langs de kant van de weg dat niet uit vrije wil doen.

En dat in een Europa dat zo prat gaat op zijn Europese waarden en normen. Deze gelden echter niet voor deze groep van mensen, die vallen uit de boot. We kunnen ze elke dag ontmoeten, maar zijn niet in staat hen uit deze hel te halen. Het lijkt ons ook niet te deren, want veel media-aandacht krijgen deze meisjes niet. We voelen ons niet aangesproken voor de dagelijkse verkrachting van deze tienduizenden meisjes alleen al in ons land. Toch zijn het onze mannen die dat doen.

En dat het niet enkel éénzaten zijn, kunnen we zien aan het hoge aantal prostitutiebezoeken. Het is even goed de dokter of garagist uit je dorp, de jonge papa die de komst van zijn nieuwe zoon wil vieren, of de drukke zakenman die vooraleer hij naar zijn vrouw en kinderen gaat, nog even moet ‘ontstressen’.

Moeten we prostitutiebezoek dan strafbaar maken? Zoals de prostitutie er nu uitziet, ja. Maar wat zal het gevolg zijn? Het beroep zal nog meer gecriminaliseerd worden en de drempel voor vrouwen die er vrijwillig voor kiezen nog vergroten. Ook in Zweden, waar prostitutie verboden is, komen nog steeds meisjes via vrouwenhandel in het circuit terecht en door het verbod zitten deze meisjes helemaal onder de radar. De film Lilja 4-ever is daar een mooi voorbeeld van.

En als we het hier verbieden, bloeit het op andere plaatsen nog weelderiger en worden de vliegtuigticketten naar ‘exotische bestemmingen’ goedkoper. En dan zijn deze meisjes helemaal uit ons vizier. Denk maar aan de politieagenten die op hun terugreis bij een gedwongen repatriëring even in Thailand stopten om te ‘ontstressen‘. Volgens hen is dit privé. Toch weten we maar al te goed dat in Thailand de prostitutie grotendeels gesteund is op mensenhandel. Hoe kunnen deze mensen er hier op toezien dat slachtoffers van mensenhandel gered worden als ze zelf elders deze miserie niet zien?

Daarnaast las ik in het weekblad van de Standaard van 26 augustus dat seks een basisrecht is dat door de overheid moest aangeboden worden. Eindelijk een oplossing voor de prostitutie, dacht ik. Toch ging het vrijwel steeds om hulp bij mensen met seksuele problemen of mensen met een handicap. Een aantal keer werd er door de geïnterviewden beklemtoond dat het hier om sekswerkers ging en niet om prostituees. Maar wat is het verschil, vraag ik me dan af. Heeft bijvoorbeeld een alleenstaande man dan niet evenveel recht op seks, als iemand met een handicap?

Maar zoals het artikel zegt moet de seks met wederzijdse toestemming zijn en dat is waar de prostitutie tekort schiet. In plaats van ze te minachten, zouden prostituees die hier zelf voor kiezen, maatschappelijke werkers moeten zijn, die respect verdienen voor het beroep dat ze uitoefenen. Die dezelfde rechten moet krijgen als éénieder beroep.

Vrouwenhandel en prostitutie, niet helemaal hetzelfde, maar onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Het zou naast het terrorisme op nummer 1 moeten staan op de politieke agenda. Het zou op iedere dag van de mensenhandel en op iedere dag van de vrouw het hoofdthema moeten zijn. Hiervoor zouden de feministische verenigingen de mensen op straat moeten halen. Zoals een dier dat geslacht wordt, moet het lot van deze vrouwen en meisjes ons evenzeer raken. Want het is een kwestie waarvoor wij mee verantwoordelijk zijn.

Het rijke westen, dat veel geld kan geven voor seks, hier en overal ter wereld. Meisjes op de vlucht voor IS wacht hetzelfde lot in onze eigenste bordelen. Het sekstoerisme in Thailand bloeit weelderig. Jaarlijks gaan 1 miljoen westerlingen naar de Filipijnen om kleine kinderen, tot zelfs baby’s te misbruiken. Voor deze vrouwen en kinderen gelden onze westerse waarden en normen niet. Dus meneer Francken, uw grootste zorg is om ons te beschermen tegen ‘de overvloed van vreemdelingen’, maar misschien kunt u eens werk maken om deze kwetsbare groep te beschermen tegen uw eigen volk. 

Zelfs de VN die overal ter wereld de mensenrechten verdedigt en misdaden ertegen aanklaagt, hebben bij de heropbouw van Bosnië en Kosovo een enorme vrouwen- en kinderhandel uitgebouwd. Hiervoor is nooit iemand gestraft geweest en is nooit enige verantwoording of excuses door de VN aan de slachtoffers of families van de slachtoffers geboden. Alles werd geminimaliseerd wegens het belang van de missie.

En dat terwijl we verwachten dat Japan zijn excuses aanbiedt voor het gebruik van zijn troostmeisjes tijdens WOII. Hoe oud zullen onze verloren dochters van Europa zijn, vooraleer de VN en Europa hiervoor zijn excuses zal aanbieden?