[Ottawa, zondag 19 juli 2015 – France Castro]
Ik had over haar gelezen, verhalen beluisterd en beloofd om haar op het wereldcongres van onderwijsvakbonden te ontmoeten. “Ik zou haar wel herkennen”, verzekerde Caro me. In mijn hoofd zat het beeld van een kleine Filippijnse vrouw. Ik keek speurend rond tussen de bijna tweeduizend deelnemers uit wel 170 landen. Geen gemakkelijke opdracht.
[Ottawa, maandag 20 juli 2015 – Microfoon 4]
Het debat was intens. Het belang van de organisatie en financiering van onderwijs door regeringen, als garantie voor het recht op onderwijs, verhitte de gemoederen. En toen stond ze daar. Een frêle vrouw, gekleed in het wit. Kordaat en gedreven nam ze het woord en getuigde over gewapende conflicten waarbij leerlingen en leerkrachten tussen twee vuren liggen. Ze verzekerde ons dat het haar niet angstig maar juist strijdvaardig heeft gemaakt. Ik wist het zeker. Het was France.
[Ottawa, woensdag 22 juli 2015 – #SaveOurSchools]
In een gesprek met onze COV-delegatie leerden we France beter kennen. Als gedreven leerkracht besliste ze haar job in te ruilen om als vakbondsleider op te komen voor haar collega’s. Dat ze alleenstaande moeder was met twee kinderen en geen inkomen meer zou hebben, hield haar niet tegen. Het is de solidariteit die haar recht houdt. Haar strijd is breed. Volgens de UNESCO gaan in de Filippijnen 1,8 miljoen kinderen van schoolleeftijd niet naar school. Dat heeft alles te maken met armoede, natuurrampen maar ook met gewapende conflicten in afgelegen bergdorpen. Samen met bijna veertigduizend vakbondsleden vecht France om elke school te redden of leefbaar te maken.
[Brussel, donderdag 20 augustus 2015 – perskoppen]
Een journalist belt me op. Hij is haastig op zoek naar pakkende krantenkoppen – liefst een conflict – voor bij de start van het schooljaar … Ik leg de telefoon neer. Ik denk aan France. Bijna alle leerlingen in Vlaanderen zullen naar school gaan. Maar zal hier op 1 september één journalist aandacht schenken aan de miljoenen kinderen die het recht op onderwijs worden ontzegd? Zal hier op 1 september één journalist jn beeld brengen hoe meisjes worden uitgesloten van een vrije ontwikkeling? Zal hier op 1 september één journalist zien hoeveel kinderen er in de lange rij asielzoekers staan?
[Brussel, dinsdag 1 september 2015 – #WeerNaarSchool]
France, wat je doet, lijkt misschien een druppel op een hete plaat. Ik weet dat er met jou nog vele solidaire harten zijn die opkomen voor de fundamentele rechten van elk kind. Elk kind waarvoor het verschil kan gemaakt worden, is belangrijk. Samen met jou ondersteunen wij die strijd … ook al zullen we er hier nooit de pers mee halen.
Marianne Coopman
