In een rapport waarschuwen de Amerikaanse veiligheidsdiensten dat waterconflicten in het komende decennium op geweld dreigen uit te draaien. Water wordt in bepaalde gebieden hèt wapen en machtsmiddel.

De toegang tot natuurlijke rijkdommen is altijd al een belangrijke factor geweest in oorlog en vrede. Maar anders dan bij andere rijkdommen zoals fossiele brandstoffen of mineralen, kan je water niet importeren, toch niet in de nodige hoeveelheden. Water vervoeren is veel te kostelijk. Daarom is de nabijheid van drinkbaar water zo cruciaal.

Globaal is de vraag naar water sinds 1975 verdubbeld. Uiteraard speelt de demografische groei daar een belangrijke rol in. Maar ook veranderingen in levensstijl liggen aan de grondslag van de toenemende consumptie. In landen waar de welvaart toeneemt, zien we bijvoorbeeld dat de bevolking meer vlees gaat eten. De productie van vlees is ongeveer tien keer zo waterintensief als de productie van plantaardige proteïnen.

Als je ziet dat de prijs van flesjeswater nu al hoger ligt dan die van ruwe olie, dan weet je hoe laat het is. Meer dan de helft van de wereldbevolking gaat gebukt onder watertekort of ‘waterstress’. Waterstress is een internationaal gedefinieerde term, en houdt in dat je per persoon over minder dan 1500 kubieke meter water per jaar beschikt.

Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat we nu al verschillende internationale conflicten zien ontstaan rond gedeelde waterbronnen. Egypte dreigt bijvoorbeeld met represailles tegen Ethiopië, dat blijft bouwen aan de Grand Rennaissance Dam op de Nijl. China, nu al het land met het grootste aantal dammen, heeft de bouw van 54 nieuwe dammen goedgekeurd, waarvan er vele de watertoevloed van buurlanden inperken. Ook Turkije is aan een ambitieus damproject bezig, dat nadelig dreigt uit te draaien voor Syrië en Irak.

Waar internationale wateroorlogen nog op de loer liggen, zijn binnenlandse disputen al volop aan de gang. Bij etnische conflicten in Afghanistan, Pakistan, Jemen en Soedan speelt ook telkens het gevecht om gedeelde waterbronnen een rol. En het zijn niet enkel de ontwikkelingslanden die hiermee te maken krijgen. Ook in de Verenigde Staten, Spanje en Australië zijn er watergeschillen.

Een andere uitdaging vormen de ‘watervluchtelingen’. Watertekort in dichtbevolkte gebieden in Azië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika kan een stroom van vluchtelingen creëren die ver boven de opvangcapaciteit ligt.

Om deze uitdagingen het hoofd te bieden is er nood aan betere internationale samenwerking. Tot op heden is er nog geen enkele internationale waterwet van kracht. Er zijn wel enkele regionale waterverdragen, maar die worden nauwelijks nageleefd of bekrachtigd.

Als we waterbeheer aanpakken, houden we de sleutel in handen om vele andere problemen te lijf te gaan. Water is immers een essentieel element in verschillende uitdagingen zoals voedseltekorten, milieuverloedering en de opwarming van de aarde.

Bron: The National

Meer over watertekort en -beheer: www.protos.be