De tweede trimester op school is maandag begonnen! In de tweede week van de paasvakantie waren er heel wat officiële vrije dagen. De dinsdag na tweede Pasen gingen mijn dochter Mary en ik naar de Bezigheidstherapeute (Occupational Therapist) in Worcester voor haar wekelijkse sessie.
Zij zit nu in het derde leerjaar maar heeft moeite met het leren lezen, schrijven en rekenen. Heel wat kinderen op school zijn in deze situatie maar tot op heden heeft de school geen extra voorzieningen om deze kinderen te ondersteunen. Ik ben op eigen houtje een zoektocht begonnen want ik wil begrijpen waarom dit voor Mary een uitdaging is zodat we dan ook kunnen bepalen wat de beste manier is om haar te ondersteunen. Ik weet een ding heel zeker – als er een mogelijkheid is dat ze leert lezen en schrijven dan moet ze die mogelijkheid krijgen.
In een Waldorfschool verloopt het leren lezen en schrijven op een andere en tragere wijze dat in een overheidsschool. De kinderen leren de letters in het eerste leerjaar door een beeld met de letter te verbinden – vb. B met Beer. De beer komt voor in een verhaal die eerst verteld wordt, de beer wordt getekend op het bord en uit de figuur van de beer ontdekken de kinderen de letter B. Daarna wordt de letter geoefend op allerlei artistieke en praktische manieren en worden woorden met de letter B geschreven. En zo gaat het verder. De kinderen schrijven voordat ze de woorden leren lezen. Een heel woord wordt in de context van een zin gelezen voor er naar het analyseren en spellen van een woord wordt gegaan. Normaal gezien is dit een methode die heel goed werkt voor de meeste kinderen maar onze kinderen leren natuurlijk in een taal die niet hun moedertaal is. Voor Mary ligt het dan weer anders gezien ze Engels wel haar moedertaal is. Dus moest ik verder zoeken.
Een jonge psychologe die in het dorp woont en met een tomatenboer is getrouwd testte Mary begin dit jaar en op basis daarvan werden de wekelijkse sessies met de bezigheidstherapeute opgezet. Dit heeft Mary al heel wat geholpen want ik kan zien dat ze meer vertrouwen heeft en zich beter in haar omgeving kan oriënteren. Maar ik kan zien dat dit niet het gehele antwoord is.
Na het rondbellen kwam ik uit op een jonge vrouw in Noordhoek, Kaapstad die zich specialiseert in kunsttherapie en het begeleiden van kinderen met dyslexie en ADHD. Ze werkt voornamelijk vanuit een begrip van de Waldorfmethodologie en heeft als mentor Cornelia Jantzen in Duitsland die een heel interessant boek schreef – Dyslexia Learning Disorder or Creative Gift? Zij onderzoekt en vergelijkt de inzichten en aanpak van Ron Davis uit de US and Rudolf Steiner (grondlegger van Waldorf Education). De donderdag van die week gingen we naar Kaapstad omdat ik het verslag met Karen, de therapeute, moest bespreken die Mary onderzocht een maand terug. Daaruit blijkt dat Mary inderdaad dyslexie heeft en een speciaal weeklang programma met Karen kan volgen. Dit zal in de volgende vakantieperiode moeten gebeuren. Het is ontzettend duur maar de enige optie als ik wil dat mijn dochter die kans krijgt. Het bijzondere van deze aanpak is dat dyslexie niet als aan probleem of handicap wordt gezien maar als een speciale gift. Deze kinderen hebben immers een levendige visuele verbeelding, zien driedimensioneel en denken heel snel. Dé voorwaarden om een uitvinder, architect of creatieve artiest te zijn.
We namen wel van de gelegenheid gebruik om wat tijd op het strand van Muizenberg door te brengen. Het weer was zonnig maar wat kil en winderig. Weinig volk maar toch een aantal surfers in het water gezien Muizenberg een van de favoriete stranden voor surfers is. Regelmatig wordt er iemand door een haai aangevallen en een systeem van ‘waarschuwing voor haaien’ is ontwikkeld.
Ik vertel mijn eigen verhaal omdat het ook gevolgen heeft voor onze school. Ik kan niet toezien dat andere kinderen op school hetzelfde beeld vertonen zonder dat er iets aan gedaan kan worden. Onze leerkrachten hebben een opleiding (Waldorf) gevolgd maar dit is jaren geleden. Omwille van het feit dat we zover van Kaapstad wonen is het ook moeilijker voor hen om bijscholing te volgen. De leerkrachten hebben ook geen computers/internet thuis en het is duur om naar Kaapstad te rijden. De oplossing is om experts naar McGregor te laten komen. Ik nam contact op met het Centre for Creative Education die de opleiding voor Waldorf leerkrachten verzorgd. Sinds enige jaren is de 4 jaar voltijdse opleiding een erkende BA in Education geworden. Dus moesten ze volgens mij ook informatie over de diagnose en aanpak van dyslexie en dergelijke voorzien. En ik heb gelijk! Ik kreeg Joan aan de lijn die zei dat ze juist bezig zijn met twee modules – een wordt gegeven door een psychologe die een overzicht geeft van alle opvoedkundige beelden in verband met onderwijs (ADHD, dyslexie, dyspraxie, emotionele en andere uitdagingen tot leren) en een andere module heeft een Waldorfperspectief. Joan stelt voor dat een weekend wordt georganiseerd. Eens onze leerkrachten een beter beeld op alles hebben zullen ze wellicht ook in staat zijn te formuleren wat ze als extra ondersteuning nodig hebben. Dan pas kan ik als fondsenwerver aan de slag om de financiën voor het plan/project te vinden!
Op Freedom day (woensdag 27 April) herdenken de Zuid-Afrikanen hoe ze in 1994 voor het eerst allemaal samen konden gaan stemmen. Ik herinner de beelden die op de TV wereldwijd werden uitgezonden. Kilometers lange rijen mensen die geduldig aanschoven om hun stem voor het eerst uit te brengen. Zuid-Afrika werd als een mirakel land gezien met Nelson Mandela als een leider waar iedereen naar opkeek. Er was een gevoel van opgewondenheid en mogelijkheid. Zelf kwam ik hier aan in juni van dat jaar dus heel kort na de verkiezingen.
We zijn nu 17 jaar verder en er blijft niet zoveel over van het ideale beeld en gevoel die zovelen in zich droegen. Freedom day dit jaar werd door politieke partijen gebruikt om hun verkiezingsagenda onder de mensen te brengen. De provinciale en gemeentelijke verkiezingen hebben plaats op 18 mei en het zal interessant zijn om te zien wat er uit de bus komt. Het thema die alle partijen uitgebreid belichten en zullen verbeteren is ‘service delivery’ – diensten levering. Voor een SABC News artikel rond dit fenomeen zie hier
De diensten levering van de overheid op gemeentelijk, provinciaal en nationaal vlak is zwak en geplaagd door gebrek aan vaardigheden, inefficiëntie, corruptie, vriendjespolitiek en zelfverrijking. Er zijn verschillen van provincie tot provincie en van gemeente tot gemeente. Gelukkig voor ons is McGregor in de Western Cape die de beste voorzieningen en beleid heeft en werken onze gemeentelijke diensten wat traag maar efficiënt. In andere gebieden zijn de laatste tijd heftige rellen in protest tegen de arme dienstverlening, worden auto’s en gebouwen in brand gestoken en reageert de politie soms heftig (wat al doden tot gevolg had). Mijn gevoel is dat meer en meer mensen ontevreden zijn en vinden dat de ANC nu lang genoeg tijd gehad heeft om aan hun beloften te voldoen. Als gevolg daarvan hoor ik dat velen niet willen stemmen of voor de oppositie zullen stemmen, voert de oppositie partij (DA – Democratic Alliance) heftig campagne in de gemeenschappen waar kleurlingen wonen en in de zwarte townships en komen er een driehondertal zelfstandigen op. Allen beloven dat het zoveel beter zal gaan eens zij aan het roer staan… politiek is overal hetzelfde! Zelf kan ik hier niet stemmen omdat ik geen Zuid Afrikaanse burger maar alleen een ‘permanent citizen’ ben.
