De hoofdredacteur van het financiële dagblad De Tijd klaagt dat onze regeringen niet enthousiast zijn over 5 G en dat omliggende landen al verder zijn in installeren van de snellere technologie.
Maar… gaat dat echt de goede toekomst zijn?
Hebben wij echt nood aan operaties met robots op afstand?
In een tijdperk waarin wij stilaan eindelijk weer herontdekken hoe belangrijk het basale, het natuurlijk-menselijke leven is! Zoals elkaar kunnen bekijken en elkaar kunnen omhelzen (knuffelen)…
Zie jij de goede vaart der volkeren in onbemande voertuigen?
Niet bij een chauffeur terecht kunnen als je vrouw plots moet bevallen, bijvoorbeeld. Of wanneer een medepassagier in zwijm valt. Of wanneer er een handgemeen in het voertuig dreigt..
Wat een onwijze, inhumane gedachtegang en weg!
Laten we de kwestie ook even van een andere kant bekijken:
Nu velen thuis werken bij desk en scherm, beseffen we misschien nog beter hoe waardevol de situatie was voor corona virussen: met de kans te converseren met collega’s bij de koffie en tijdens het werk!
Was de mens volgens de wetenschappers niet “een sociaal, warmbloedig zoogdier”?
Wat te denken over de waarde van een toekomstig levensschema waarin een meerderheid van de beroepen inhoudt dat je werk doet in een kamertje, bij een computer, met een scherm?
Is de man niet beter af die zelf kan sturen, die met klanten een praatje kan en mag slaan, die mensen met een gezicht en stem die hem een vraag stelt, kan helpen?
Wie wil een wereld met onbemande voertuigen en werkende mensen op afstand, zittend bij een machientje die de dingen ‘binnen de perken houden’? Gaan we dan niet met sneltreinvaart naar een vreselijk universum? Met mensen die niet meer goed gezond zijn en domme dingen doen, met mogelijke rampscenario’s als talrijk gevolg?
Ik denk aan de nochtans ervaren chauffeur van de TGV een jaar of vijf terug die geregeld zijn locomotief tot hoge snelheden rond de driehonderd dertig kilometer per uur opvoerde, en dan foto’s van zijn snelheidsmeter op sociale media zette. Tot hij op een dag zozeer opging in zijn eenzame perverte spel, dat hij zich van landschap vergiste, en tegen veel te hoge snelheid de hele trein liet ontsporen. Hij overleefde de grote crash zelf, maar vele andere mensen, echte mensen, mannen, vrouwen en kinderen niet…
Laten we, zoals ik in mijn Allerheiligen Essay heb aangegeven, de weg naar binnen gaan. Het werk aanvatten aan een rijk Innerlijk Leven.
Laten we opnieuw leren aannemen dat er beperkingen zijn aan het leven en aan het genoegen.
Met nog meer technologie gaan wij niet meer open komen voor het ultieme genoegen, de ervaring van Verlossing.
Met echte diepe voldoening.
Moeten we niet eerder (opnieuw!) leren open komen voor de (traditionele!) levenskunst tevreden te zijn met wat er is en met wat wij hebben?
Voor de revitaliserende ervaring succes te boeken met het bijstaan van anderen mensen die meer moeite ondervinden te leven en te bloeien!
Zou het niet kunnen dat andere landen binnen tien jaar de ervaring opdoen dat investeringen in supersnelle digitalisering weggesmeten geld is geweest?
We hebben geld en handelsactiviteit nodig. De Tijd mag er zijn. Maar is de blik die bovenal nut en winst nastreeft, in crisistijd niet bijzonder kortzichtig? En meer nog: is die utilitaire blik niet altijd ziende blind als het om de meest essentiële waarden gaat? Om wat echt goed is te laten groeien en ‘werken’, is tellen en berekenen misschien toch niet de beste werkwijze.
Ik ga nog meer zeggen: de digitale virtuele wereld zet in de limiet alles om in cijfertjes. In een 0 of een streepje. Misschien is door de ogen van een computer naar mens en leven kijken toch niet zo goed. Misschien mag ik de gevleugelde woorden hier even in herinnering brengen van Antoine de Saint Exypéry. Een man met grote envergure. Een gevechtspiloot in oorlogstijd, maar ook een dichter, filosoof en schrijver. Vele paren kunnen niet zonder zijn wijsheid bij het samenstellen van de teksten om hun huwelijksritueel waar te maken, in te zegenen. Die grote figuur stelde toch terecht:
“Het essentiële is onzichtbaar voor de ogen.
(Laat staan voor ons rekenende verstand!)
We zien maar helder en klaar met ‘het hart'”
Illustratie: beeld bij het gedachtegoed van Antoine de Saint Exypèry die terecht befaamd is met zijn sfeervolle en van wijsheid verzadigde verhalen zoals “De kleine prins” – “Le petit prince”. Waarin de jongen op de kleine planeet het vosje tam maakt. Met veel geduld en repetitief handelen. (Bron: Flickr)
Lees meer Hublouiaanse kritieken in het Allerheiligenessay dat een Status Questionis opmaakt van de wereld en uitwegen aanduidt
Ter herinnering: https://www.dewereldmorgen.be/community/een-psychologisch-spiritueel-element-bij-de-angst-voor-stroomtekort-2-min/
Ook opnieuw relevant: Het geweld van geld.
Voor verdere studie:
“De uitdrukking van emotie bij mens en dier” door Charles Darwin.
https://www.evolutietheorie.ugent.be/publicaties/boeken/het-uitdrukken-van-emoties-bij-mens-en-dier
“Je werk, je leven?” door filosoof, schrijver en menswetenschapper Piet Nijs.
https://www.standaardboekhandel.be/p/je-werk-je-leven-9789044124323
