Wat doet de VDAB eigenlijk?
Jongeren, Werkloosheid, VDAB, Knelpuntberoepen, Solliciteren, Heroriëntatie, E-coach -

Wat doet de VDAB eigenlijk?

maandag 16 december 2013 16:50
Spread the love

Het systeem van de VDAB draait vierkant. Dat liet ik mij vroeger wel vaker vertellen of daar las ik wel eens wat over. Zolang ik veilig op de schoolbanken zat, moest ik mij daar gelukkig helemaal niet druk in maken. Daar kwam in juni 2013 verandering in toen ik afstudeerde op de Hogeschool. In de volgende vijf minuten probeer ik een beeld te scheppen van de ervaringen die ik het afgelopen half jaar heb opgedaan bij de VDAB.

Iedere student die afstudeerd wordt op het hart gedrukt om zich zo snel mogelijk te profileren in het joblandschap. Een heel belangrijk onderdeel daarvan is om aan iedereen te laten weten dat je werk zoekt. Je schrijft je in op de website van de VDAB en het zoeken kan beginnen.Zo gezegd, zo gedaan. 

Ik moet hier zelf eerlijk toegeven dat ik mezelf nog wat rust gaf voor ik mij 100 procent op mijn jobhunt stortte. Ik solliciteerde tijdens de zomer hier en daar als ik een interessante vacature tegenkwam. Ik was tijdens die warmste maanden van het jaar maar weinig bezig met actief zoeken. Blijkbaar vonden ze bij de VDAB ook dat ik eerst maar moest genieten van mijn laatste tweemaandendurende zomervakantie, want tijdens die periode wilden ze mij blijkbaar nog niet storen met uitnodigingen.

Uitnodigingen en heroriëntatie

Daar kwam verandering in halverwege september. Ik werd, na twee maanden in de gruwelijke onzekerheid van mijn werkloosheid te hebben rondgezwommen, uitgenodigd voor een informatieve voormiddag. Die voormiddag was de inleiding tot de ingewikkelde procedures van de beroepsinschakelingstijd. Er werd mij en enkele tientallen andere naïeve jongelingen uitgelegd hoe we ons die periode moesten voorstellen: 12 maanden lang zorgen dat je zoveel mogelijk solliciteert om daarna een uitkering te kunnen bemachtigen. Dat werd overleven geblazen. 

Het overleven ging me volgens hen gemakkelijk af, waarop ik een e-coach toegewezen kreeg, die mij vanaf dan per mail zou begeleiden. Ik zou vanaf dan geen uitnodigingen meer krijgen, om het gehele apparaat wat te vereenvoudigen. Dit was zo ongeveer de laatste beslissing van VDAB waarin het met hen eens was, want ik heb op vier maanden tijd drie mails ontvangen van deze coach, die enkel antwoord gaf op mijn sporadische vragen over kinderbijslag en interimwerk.

Een kleine maand later kreeg ik tot mijn stomme verbazing alweer een uitnodiging. Aangezien het onderwerp van de lezing/ informatieve samenkomst vrij onduidelijk was, wist ik niet goed waarin ik me moest verwachten.
Aangezien ik zelf wel het een en ander af weet van tewerkstelling (door mijn studies economie, mijn eindwerk radio over jobs en mijn eigen werkloze situatie) was ik ook op de hoogte van het bestaan van knelpuntberoepen en de poging van VDAB om langdurig werklozen om te scholen naar een van deze beroepen. In mijn ogen lang geen slecht idee.

Mijn verbazing was dan ook groot toen ik op die maandagochtend om 9 uur te horen kreeg dat ik tijdens die voormiddag deel uitmaakte van een uitgebreid heroriëntatieproject. De reden van mijn aanwezigheid was de volgende: ik had maar één sector gekozen en geselecteerd in mijn online dossier op de VDAB. Dit was volgens de experts te weinig om garantie te hebben snel werk te vinden. Ik dacht bij mezelf dat het wel erg vreemd was dat mijn e-coach me hiervan niet op de hoogte had gebracht. Maar goed, ik zat daar nu toch, ik kon even goed luisteren naar de ‘sectors of interest’.

Ik kon dan ook mijn verbazing niet op toen ze mij vertelden dat het misschien een goed idee was om de volgende sectoren toe te voegen aan mijn lijstje: dienstencheques (meer bepaald poetshulpen uiteraard), de bouw, de zorgsector, de horeca en de logistiek. ik kon hiervoor de gepaste cursussen volgen die door VDAB worden aangeboden.

Lichtelijk verbaasd over deze vreemde keuze om mij hiervoor uit te nodigen, ging ik naar huis met ‘huiswerk’. Ik mocht tegen de volgende en uitgebreidere sessie over deze sectoren beslissen welke sector ik dan wel het interessants vond. Dan kon ik een aangepaste opleiding volgen. Aangezien ik maar 1 meter 65 groot ben, zag ik mezelf niet in de bouwsector aan de slag gaan, de andere sectoren waren dan weer uitermate aantrekkelijk…

Aangezien ik toch mijn twijfels had bij het nut van deze sessies, besloot ik mijn e-coach te vragen of het mogelijk was mij te excusseren voor de volgende spreekbeurt, ik had ondertussen toch al vier extra sectoren toegevoegd aan mijn dossier? Helaas, die mogelijkheid was er niet. 

De voormiddag vol sprekers die mij vertelden hoe ik mezelf moest presenteren als ik wou gaan afwassen in de keuken van een viersterrenrestaurant (poets zeker je nagels brandschoon!) of waarom ik 25 kilo moet kunnen tillen voor ik word aangenomen in de bouw, bleken nagenoeg volkomen ontoepasbaar op mijn situatie. Jammer.

Aan het einde van deze voormiddag besloot ik dat de vriendelijke, nietsvermoedende mevrouw die moest vaststellen dat ik aanwezig was op deze verplichte sessie, geen monoloog over haar vierkant draaiende instantie van mij verdiende. Ik vertelde haar dat ik geen idee had wie de beslissing had genomen mij uit te selecteren als buitengewoon geschikte kandidaat om bij te scholen tot deeltijdse poetshulp. Waarbij ik bedacht dat een bediendefunctie in de logistiek of een functie van hotelmanager misschien wel bij mijn profiel paste. Gelukkig had ze alle begrip voor mijn verwarring en mocht ik plaats maken voor de zestigjarige dame die me vertelde dat ze met al die handige websites niks kon, want ze had geen internet. Brochures kon ik zo snel niet vinden voor de arme mevrouw.

Gelukkig kon ik een week later mezelf eindelijk schrappen van de lijst van pas afgestudeerde werkzoekenden en mezelf copywriter trainee noemen in een internationaal bedrijf, waar de VDAB het bestaan waarschijnlijk niet van kent. Mijn beroepsinschakelingstijd loopt tijdens deze stage verder en ik blijf op eigen houtje op zoek naar de job van mijn dromen

Bachelor

Na bijna zeven maanden zoeken naar een job, waarbij ik al snel besloot niet al te kieskeurig te zijn, viel het me vooral op dat niet alleen ik, maar ook veel van mijn leeftijdsgenoten met een diploma, niet of heel moeilijk aan werk geraken. Natuurlijk is het crisis en natuurlijk zijn het moeilijke tijden, maar wij zijn niet kieskeurig en velen onder ons willen zonder zeuren een job aannemen die misschien wat onder onze capaciteiten ligt. De motivatie van een pas afgestudeerde, onervaren twintiger kan namelijk maar al te gemakkelijk de grond ingeboord worden. Ik ben van mening dat een ‘e-coach’ niet de juiste oplossing is voor iemand die er zelfzeker uitziet en een diploma heeft behaald, ik vind ook dat het moet kunnen om je eigen weg te gaan en te solliciteren voor een job die misschien onder je niveau ligt, maar waar je wel gelukkig en aan het werk kan zijn.

En ten slotte: wij hebben niet de ervaring, maar wel de motivatie en de flexibiliteit. En de grote mond.

take down
the paywall
steun ons nu!