De waterbeschermers

Al naar gelang de bron, verblijven op dit moment nog steeds tussen de 2000 en 4000 mensen op Standing Rock, USA. Deze ‘Waterbeschermers’, zo noemen de manifestanten zichzelf, trotseren een gure en ijzige winter om drinkbaar water te kunnen garanderen voor hun kinderen, kleinkinderen en de kinderen die volgen. Tot drie weken geleden, net voor het uitbreken van de sneeuwstormen, waren meer dan 20.000 mensen naar Standing Rock gekomen om de Sioux (de inheemse stam die dit grondgebied rechtmatig claimt) te steunen in hun vreedzame actie.

Ze hadden een agressieve aanval van de aangerukte politiemacht met sluipschutters getrotseerd, waarbij verschillende gewonden zijn gevallen en waarvan enkelen verminkt zijn voor het leven. Hun manifestatie is er nog steeds op gericht om de aanleg van een verontreinigende oliepijpleiding – de Dakota Access Pipeline – door hun gebied, door hun waterbekkens, door hun begraafplaatsen en doorheen de Missouririvier te voorkomen.

Een eerste overwinning

Op 4 december heeft president Obama de werkzaamheden officieel stilgelegd. Energy Transfer Partners (ETP) dient nu samen met het Army Corps of Engineers te zoeken naar een alternatieve route voor de aanleg van de oliepijpleiding. Het leek een eerste overwinning te zijn voor de Sioux en de vele afgevaardigden daar aanwezig van andere indianenstammen uit Noord- en Zuid-Amerika en volkeren uit de hele wereld. Samen met de afgereisde veteranen van het Amerikaanse leger, vierden ze die avond feest. In de dagen die volgden vroegen deze veteranen vergiffenis aan de ‘Elders’ van de Sioux voor het onrecht dat hun – en tevens ook onze – voorouders, ouders en huidige generatiegenoten, de oorspronkelijke bewoners van dit land hebben aangedaan. Standing Rock werd zo een plaats van vergiffenis en verbroedering. Nog nooit in de geschiedenis van Amerika hebben de natives zich zo gesteund en erkend gevoel door burgernakomelingen van de ‘Pelgrim Fathers’.

President Obama voor schut gezet

Voor de tijd dat de werkzaamheden niet kunnen worden verdergezet, verliest ETP bijna 20 miljoen dollar per week. ETP heeft namelijk een contractuele verplichting te vervullen om op 1 januari 2017 olie doorheen de pijpleiding te laten vloeien. Zo niet dreigt het bedrijf niet alleen te verzaken in het leveren van de beloofde olie aan o.a. China, maar dreigt het ook de gelden van verschillende investeerders te verliezen. Het is een dreigende verlieslatende situatie voor ETP en zijn aandeelhouders, waaronder de nieuw verkozen president Donald Trump, die ook de leverancier is van het goedkope staal waaruit deze pijpleiding is vervaardigd, er één van is. Een reactie van het Texaanse oliebedrijf blijft niet lang uit.

Clandestien en – hoe vreemd het ook lijkt – met de steun van de plaatselijke autoriteiten en politie van Morton County, werd met tenten een afscheiding gebouwd rond de werfplaatsen waarna de werkzaamheden toch gewoon doorgaan! Het moet vernietigend zijn geweest voor de machtigste man van de wereld, om door zijn eigen plaatselijke autoriteiten én door een Amerikaans oliebedrijf ondermijnd te worden in zijn beslissingen. Dat een oliebedrijf op deze manier en ongestraft een loopje neemt met een presidentieel besluit, doet je afvragen wie de leiding van een land echt in handen heeft en hoe betrouwbaar een president anno 2016 nog kan zijn. Het zijn uiteindelijk de sneeuwstormen die Standing Rock bereikten, die verdere werkzaamheden onmogelijk maken…

De banken onder druk

Ondertussen bereikt het nieuws van Standing Rock ook andere continenten. Massaal worden manifestaties opgezet, waarin burgers – op een vreedzame wijze – aan hun ongenoegen en hun bezorgdheid uitdrukking geven over de manier waarop de aarde én de natives in Standing Rock, bijna letterlijk, met de voeten worden getreden.

Massaal worden petities ondertekend en afgeleverd aan de 35 banken die investeren in het project. Ook Europese grootbanken zoals ING, BNP Parisbas, Citybank, Credit Agricole, de Deutsche Bank en ABN Amro versturen nog steeds dagelijks standaardbrieven naar de ondertekenaars van de petities waarin ze beloven niets te doen of een bijkomend onderzoek te bestellen. In de ogen van de ondertekenaars van deze petities zijn de banken medeplichtig aan milieuvervuiling en de schending van de integriteit en basisrechten van burgers, en de vele consequenties die hieruit volgen. Tevens worden de banken gewezen op hun verantwoordelijkheid om in duurzame en ecologische projecten te investeren die de gezondheid voor elke bewoner op deze planeet promoot.

Hoe je het ook draait of keert, olieproducten vervuilen niet enkel de wateren en de grond, maar schaden ook de luchtkwaliteit ernstig. Net daarom zijn deze investeerders medeplichtig aan alle ziektes en gezondheidsklachten die veroorzaakt worden door fossiele brandstoffen. Ook zijn ze – in de ogen van de burgermanifestanten – medeverantwoordelijk voor alle menselijke, familiale, sociale en maatschappelijke leed dat voortvloeit uit deze milieuvervuiling. De manifestanten eisen daarom dat de banken niet wachten om hun gelden ter beschikking te stellen aan het project tot aan alle vergunning is voldaan. Ze eisen dat de banken per direct hun gelden onttrekken aan het project om op deze manier hun maatschappelijke en wereldlijke verantwoordelijkheid tegemoet te komen in het creëren van een gezond leefklimaat op deze aarde.

Het verlangen van burgers

Ondertussen zien we steeds meer burgers die veranderen van bank en hun gelden beleggen bij banken die ethische en ecologische waarden nastreven. Maar ook andere acties wijzen op een groeiende ontevredenheid bij de burgers. Het is weinig gezien dat burgers wereldwijd, ook uit België, op straat komen en hun stem geven om de Noord-Amerikaanse indianen te steunen. Het initiatief van een burger om de pers in te lichten over de gebeurtenissen in Standing Rock, kreeg alleen al op facebook meer dan 13000 steunreacties in 4 dagen. In de 4 daaropvolgende dagen, werd een manifestatie georganiseerd die meer dan 200 mensen samen bracht, tegenover de Amerikaanse ambassade. De gebeurtenissen op Standing Rock raakt de mensen in België. Of zijn er ook andere dynamieken die de Belgische burger herkent, die hem zo gevoelig maakt voor wat in Standing Rock gebeurt?

Ouders met kinderen, artsen, bedrijfsleiders, jongeren en ouderen demonstreerden vreedzaam voor dat grote witte gebouw in het hartje van Brussel. Burgers offerende hun zondagnamiddag op om hun verlangens over te maken aan alle overheden – ook de verschillende Belgische overheden – wereldwijd. Een verlangen om onze kinderen en kleinkinderen te mogen zien opgroeien in een gezond klimaat.

Een verlangen dat elke burger, wereldwijd, beschermd en erkend mag worden door zijn eigen regering. Een verlangen dat elke regering als eerste verdraagzaamheid en respect uitstraalt, ook voor de aarde, boven het voorrang geven aan economische en andere belangen. De manifestanten waren duidelijk in Brussel: zij willen leiders die menselijke waarden belichamen die elke burger inspireren en versterken, waardoor elke burger trotsheid mag ervaren en zich geborgen mag voelen. Zij willen leiders die wijsheid, moed en dankbaarheid kunnen tonen en op deze manier vertrouwen afdwingen.

Ook onze regeringen onder druk

In deze hele burgermanifestatie, die volgens sommigen nog maar aan het begin van zijn ontwikkeling staat, is de ontgoocheling in onze regeringsleiders voelbaar. Ook Belgische mensen zijn ontgoocheld, verontrust en kwaad. In een klein land als België, met het meest aantal regeringen wereldwijd, is er geen enkele van deze regeringen die opstaat wanneer hun bondgenoot, de Verenigde Staten van Amerika, zijn eigen burgers mensonterend en mensonwaardig behandelt. Ook klinkt de aanklacht dat zo goed als alle regeringen, ook de onze, trauma’s creëren of minstens tolereren.

De meest ongezonde lucht van Europa hangt boven Vlaanderen en Brussel. Deze wordt door onze regeringen getolereerd en tegelijk zijn er besparingen in de gezondheidszorg en worden nog steeds volop bossen gekapt! Het zijn tegenstrijdigheden die bij steeds meer burgers wantrouwen wakker maken. Onze regeringsleiders wordt verweten géén sociaal-economisch beleid te voeren, omdat een waarachtig sociaal-economisch beleid, in zijn eenvoud, enkel kan bestaan wanneer de aarde opnieuw gezond is en wanneer erkend wordt dat wij mensen afhankelijk zijn van een gezonde aarde om een gezonde economie te kunnen handhaven.

“Wij zijn de enige soort op deze aarde die de bron van leven, onze Moeder Aarde, vernietigen. En wij vernietigen deze bronnen in de naam van macht, geldgewin en bezitsdrang. Het gebruiken van chemische stoffen en het voeren van oorlogen beschadigt ernstig onze aarde en de soorten die hier leven”. Het zijn de woorden van de spirituele Siouxleider, Chief Arvol Looking Horse, die elke burger oproept om onze leiders bij te staan in het bepalen van hun beleid. Een beleid dat duurzaam is, waardoor onze kinderen, kleinkinderen en zij die daarna komen een menswaardig, gezond leven kunnen leiden. Waarin mens-erende waarden zichtbaar zijn en getoond worden. Een regering dient een volk voor te gaan in de manier waarop zij wensen dat wij burgers met de aarde, met elkaar en met de wereld vandaag omgaan om in een nog betere wereld morgen te mogen ontwaken.