De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Was dit een signaal, dan wel een bijwerking, van de ‘cultuurclash’ ?

Was dit een signaal, dan wel een bijwerking, van de ‘cultuurclash’ ?

zondag 11 januari 2015 13:03
Spread the love

Vorige week was een terroristische
commandoactie  in Parijs en de daaropvolgende gijzelnemingen
door radicale moslims, voldoende om in zowat gans
West-Europa en Noord-Amerika de Moslim-terreur tot het hoofdthema van
nieuws en actualiteitprogramma’s te maken. Meer dan een miljoen
mensen, waaronder een veertigtal regeringsvertegenwoordigers en
zelfs staatshoofden namen zondag deel aan een protestdemonstratie in
Parijs tegen. Officieel, tegen de voornoemde gebeurtenis,maar een
rondvraag bij de deelnemers leert dat, behalve de ‘vrijheid van
meningsuiting’ vooral het begrip ‘islam’, rechtstreeks of
onrechtstreeks, en soms in positieve, maar meestal in negatieve zin,
de motiveringen tot deelname aan de mars beheerste. Er waren om en
bij anderhalf miljoen deelnemers. Daardoor viel de eerder provocatieve
aanwezigheid niet zo op van vertegenwoordigers van regimes die blijkbaar
geprezen moeten worden omdat het ‘vrije meningsuiten’ er enkel met
gevangenisstraf of stokstagen i.p.v. moorden wordt bestraft.

DeWereldMorgen.be

Of de terroristenactie
van vorige week, al dan niet een goed gestructureerd, en in opdracht van één
of andere gekende terroristenorganisatie was, is volgens mij niet
echt relevant. Ondanks dat het oppervlakkig bekeken om de ‘vrijheid
van menigsuiting’ ging, ben ik de mening toegedaan dat dit gebeuren
vooral als de zoveelste uitwas moet bekeken worden van de ‘cultuurclash’  welke zich in steeds grote mate in
West-Europa afspeelt.

Politici en
bevolking, (gematigde)islamieten incluis, mogen dan wel eendrachtig
‘Je suis Charlie’ scanderen, en daarmee aangeven dat het in twijfel
trekken of relativeren van de vrije meningsuiting een dergelijke
afschuwelijke daad niet verantwoordt,  maar dat wil nog niet
zeggen dat zij allen onvoorwaardelijk de mening zijn toegedaan dat
met alles onbeperkt spot en satire kan worden bedreven, vooral als
het gaat om
de fouten en onvolmaaktheden van hun eigen gedachtegoed, laat staan
dat zij het zelf zouden doen.
Want alleen in het geval zij de wél zouden doen, kunnen zij zich met
recht en reden bedienen van de slogan ‘Je suis Charlie’.

Mijn inziens kan men niet omheen de
feitelijkheid dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de
gebeurtenissen van vorige donderdag en vrijdag in Frankrijk, en de tegenstrijdigheden
tussen bepaalde vrijheidsrechten en/of de
verschillende  relativeringen en interpretaties ervan.

Afgezien van
de vraag of  de recente tereurdaad al dan niet te maken heeft
met de Islam, kam men moeilijk omheen de vaststelling dat er wel
degelijk een opmerkelijke  tegenstelling is tussen de
grondwettelijke en verdragrechtelijke vrijheid van godsdienstbeleving, en de even juridisch verantwoorde vrijheid van
meningsuiting. Als gevolg daarvan zou men zelfs zo ver gaan te stellen
dat de terroristische daad in Parijs, met de moorden als gevolg, met inroeping van het
recht op vrije godsdienstbeleving, te verantwoorden zou zijn.     

In de Koran is
o.a. in de verzen 2:191, 8:12, en 9:5 wel degelijk sprake van het
doden van ongelovigen, (of anders-gelovigen) om nog maar de zwijgen
over de verzen die van een rechtgeaarde gelovige verwachten dat hij
diegenen die de Islam bestrijden (wat het beledigen van hun geloof
eveneens inhoudt) ‘verdrijft of doodt’.

De
‘gematigde’ moslims  negeren uiteraard dergelijke teksten, of plaatsen ze
in hun tijdskader. Evenals de katholieke kerk dat met gelijkaardige
verzen uit het oude testament doet. Fundamentalistische koran-schriftgeleerden stoelen zich echter op het dogma dat
‘het
woord van Allah tijdloos is’.
Volgens een fundamenteel gelovige dient hij die aanwijzingen van de
‘goddelijke ingevingen’ en de profeet dus interpretatieloos te
volgen.

Dat de gruweldaden die extreme moslims wereldwijd,
naar eigen zeggen, in
naam van hun geloof plegen, niet altijd (of soms helemaal niet) zuiver religieus
zijn, maar een
heel eigen ideologie kunnen dienen, valt uiteraard niet uit te
sluiten, al wijzigt dat het resultaat  niet.

Zowel de Bijbel als de Koran
zijn niets meer of minder dan een bijeenschraapsel van onderling
zichzelf dikwijls tegensprekende geschriften,
documenten, brieven en overleveringen, welke in zijn oorsprong van
verschillende bronnen en mensen komen, en door een kleine groep,
zich als ‘geleid door goddelijke hand’noemend, samengebundeld tot het
zogenaamde woord van God, Christus, Allah en Mohamed. Beide
zogenaamde ‘heilige boeken’ bestaan grotendeels uit teksten die tot de
grootse menslievendheid aanzetten, maar ook andere waarmee men de gruwelijkste misdaden
tegen de mensheid kan verantwoorden. Daarom dat religie in de
geschiedenis, enerzijds voor heel veel mensen zin aan hun leven
heeft gegeven, maar anderzijds dikwijls totk tot oorlog en ellende heeft
geleid, en nog steeds leidt.

De Europese
Imans, om het even van welke moslimstrekking, zouden een duidelijke
en eenvormige versie van de koran, waarin de met onze waarden en
normen in botsing komende Koranteksten zouden moeten aangemerkt
worden als ‘uit de tijd’ of
geografisch of voormalig cultureel gerelateerd. De Europese islamitische
geestelijke leiders zouden dus een soort ‘verlichte’  islam
moeten voorstaan en propageren, en alleen het onderschrijven daarvan
zou de rechtmatigheid van de vrije godsdienstbeleving (en daarbij
horende subsidiering) rechtvaardigen.

Tot zolang de
Islam, bij gebrek aan evolutie, niet inpasbaar is in de Europese
cultuur, gevormd door het door ‘de verlichting’ gelouterd
christendom, en, al was het enkel in Europa, zich terzake hervormd, valt te
vrezen dat  de clash tussen de westerse- en (vooral)
islamitische cultuur
zich zal bestendigen
en zelfs zal uitbreiden. Door de demografische ontwikkeling zal de
conflictintensiteit dan ook steeds groter worden.

Als de recente gebeurtenissen, zo niet een
occasionele extreme uiting van deze cultuurclash, dan op zijn minst toch het zoveelste signaal daarvan is, hoop ik dat zowel de voor- als
tegenstanders van een multiculturele samenleving tot het besef komen,     dat vooralsnog geen van beiden met een breedmaatschappelijk gedragen
oplossing is komen aandraven, en men dus dringend en drastisch het roer
moet omgooien

take down
the paywall
steun ons nu!