We handelen zonder eigenlijk te weten wat we nu eigenlijk aan het doen zijn.  We brengen de maatschappij en medemensen enorme schade toe door een cultureel verengd bewustzijn te hanteren omtrent illegale drugs.  Het internationale drugbeleid heeft gefaald en er zijn vele redenen en argumenten aan te halen die ons vertellen dat het één voor twaalf is teneinde het roer om te gooien.  

Om sociale profeten en propagandistische beleidsmakers die maatschappelijke schade toebrengen de mond te snoeren. Om een weldoordacht internationaal strijdplan op te zetten en resoluties of verdragen aan te passen. Niet te wachten tot de internationale terreur verder en meer wegzinkt in de internationaal georganiseerde criminaliteit, aan wie we de illegale drugmarkten overlaten.

In de illegaliteit waar de elementaire wet van de sterkste heerst. Een ideologisch zeer libertair idee om zulks een illegale miljardenmarkt te laten gedijen en zichzelf te laten reguleren. Tegelijkertijd het electoraat doen geloven dat je met repressieve symptoombestrijding de wortels van de drugproblematiek aan het uitroeien bent.

Want we zien Europa de laatste jaren ondergesneeuwd met tonnen cocaïne – al dan niet aangelengd met cement tijdens het verwerkingsproces van de coca in het bronland.  Men krijgt geen vat op de kartels en drugssyndicaten en de huidige wereldwijde repressie leidt enkel tot versnippering van organisaties en verspreiding van macht.  

Een toename van agressie en geweld in sommige gevallen die zelfs uitmonden in ware drugoorlogen. Zoals deze in Mexico en de aanhoudende liquidatiegolf in Nederland.   Repressie drijft criminele organisaties tot het opzetten van samenwerkingsverbanden zoals deze tussen Zuid- Amerikaanse cocaïne brokers en motorbendes, Italiaanse maffia, Oost- Europese criminele organisaties enz.  

Samenwerking doordat verschillende criminele domeinen op gelijkaardige manier met elkaar verbonden zijn.  Illegale wapens, het zwarte geld, vluchtelingen, drugs, namaak … volgen dezelfde legale routes en illegale of gedogen achtertuintjes, tot bij de eindgebruiker.   

Doch niet gecontroleerd op kwaliteit en veiligheid, ongereguleerd, zich niet weerhouden aan normen of standaarden in een multicriminele sociale omgeving waar we allen deel van uitmaken, zonder het te willen beseffen. 

Deze sociale anomie is het product van de “War on Drugs”.  Een infantiel bewustzijnsconcept dat in onze Westerse cultuur gepromoot wordt door propagandistische politici en belangengroepen die achter de legale drugsmarkt schuilhouden en belang hebben bij het voortbestaan van illegale drugsmarkten. Ten koste van de mens en maatschappij.    

Zelfs de medische wereld ziet haar financieel gewin in gevaar komen bij het legaal reguleren van illegale substanties waar men geen patenten op kan leggen. Een goede vraag: wie wordt er beter van?  Gekeken naar bewustzijn veranderend gedrag, sensibilisering en normalisering inzake alcohol- en sigarettenmisbruik, lijkt het evident dat je dit ook met illegale drugs dient te doen ten aanzien van de vraagzijde.  

Normaliseren en reguleren van het gebruik. Dat de maatschappij zich hiertoe geroepen dient te voelen en zich verantwoordelijk moet gedragen.  De drugproblematiek is geglobaliseerd en de aanbodzijde komt meer en meer in handen van criminele organisaties en separatistische/ terroristische organisaties.    Normaliseren en in zekere mate reguleren en controleren is de boodschap.   

Misschien moeten we onze perceptie ten aanzien van bewustzijnsverruimende middelen herbekijken.   Want het kauwen van coca bladeren is bijvoorbeeld minder schadelijk dan het ‘studentenvoer’ in onze apotheken.

Het gebruik van Khat en andere narcotica zou het massagebruik aan diverse medicamenten in Vlaanderen drastisch doen inkrimpen. Het lijkt geen slecht idee om middelen die volkeren ter wereld duizenden jaren gebruiken zonder enige schade – toe te laten tot onze Westerse consumptiemarkt, gereguleerd en gecontroleerd door de overheid.  En minder schadelijke markten zoals de ‘gereguleerde’ cannabismarkt laten gedijen naast deze van alcohol en tabak.  Niet uit handen geven aan de bad guys !   

De eigen diepzinnige menselijke keuze van middelengebruik zelf laten maken en deze niet simplistisch aan de hand van illegaliteit en criminalisering afdwingen.  Geen paternalistische dwang en onderdanigheid afdwingen ten aanzien van middelengebruik aan de vraagzijde.   

Illegaal druggebruik niet enkel definiëren in termen van misbruik, repressieve houding en criminalisering.  De maatschappelijke en individuele kostprijs is te hoog en de uitkomst is te herleiden tot een bedroevend fiasco.  Een situatie waar iedereen slechter van wordt – behalve de georganiseerde criminaliteit en het terrorisme.