Een zware cannabisroker wiens gebruik hem tot criminaliteit drijft, serieus? Je moet wel een erg slechte kennis van de problematiek hebben om zo ver te geraken. Maar voor Bart De Wever is het blijkbaar geen probleem om, na zijn uitspraak over de link tussen hiphop en criminaliteit, opnieuw met groteske verklaringen naar buiten te komen.

Wie heeft De Wever dus voor ogen als hij spreekt over het aanpakken van de gebruikers? De junkies? Gespecialiseerde artsen bevestigen dat deze nieuwe boetes niets gaan oplossen en hun werk zelfs moeilijker zullen maken.

Maar over wie heeft hij het dan? De pubers die stiekem hun eerste joints roken? De jongeren die wat verder in hun leven staan, maar er niet in slagen er mee te stoppen? Veertigers en vijftigers die van tijd tot tijd nog eens een trekje nemen?

In werkelijkheid interesseren deze gebruikersprofielen hem niet, niet meer dan de preventiemethoden of de diensten van medische hulp (die misschien zelfs verdwijnen door de besparingsmaatregelen).

Wat De Wever bezig houdt, is het idee verspreiden dat er een bijna automatische link bestaat tussen druggebruik en ‘overlast’ of ‘criminaliteit’. Wie liegt, is er zeker van dat er altijd wel iets blijft hangen. Zeker wanneer je je het over een gevoelig thema als onveiligheid hebt.

Dus wie viseert De Wever? De joint-rokende delinquent in wording. Maar het beeld blijft onvolledig. Ontbreekt hier geen sleutelwoord? Jawel: jongere, hangjongere of nog beter, groepjes hangjongeren. In een volkse buurt natuurlijk, want in de betere wijken stellen al die problemen zich niet. 

En daar is het typische beeld: dat van jongeren die op een storende manier de publieke ruimte bezetten bij gebrek aan toegang tot een publieke ruimte die voor hen voorzien is. Dezelfde jongeren die, binnenkort vanaf 14 jaar, zullen bestraft worden met GAS-boetes.

Diezelfde jongeren die nu al lastig gevallen worden door de politie zullen binnenkort op straat geen jointje meer kunnen roken, terwijl de beter gegoeden thuis roken in hun sofa. Maar voor de N-VA, dat weten we ondertussen wel, is de strijd voor gelijke rechten een relatief begrip (cfr. Liesbeth Homans).

De ‘War on drugs‘ van Nixon heeft geen enkel resultaat opgeleverd. Die van De Wever zal dat ook niet doen. En terwijl hij een vals debat lanceert over cannabis zal hij binnen halen waar hij werkelijk naar op zoek was: jongeren nog wat meer criminaliseren, verslaafde jongeren nog wat meer stigmatiseren en zijn verachtelijke ijzeren hand nog wat beter doen accepteren.

Bedankt Bart om ons eraan te herinneren dat beter samenleven, opkomen voor gelijke rechten en strijd voeren tegen alle verslavingen, zonder jou en tegen jou zal gebeuren.

Aurélie Decoene

Aurélie Decoene is voorzitster van Comac, de jongerenbeweging van de PVDA.