Beste zuurpruim,

Wanneer je nog eens nijdig wordt, probeer jezelf dan zachtjes te aaien. Dat relativeert. Je kunt ook je hoofd heel hard tegen de muur slaan. Dat lucht op. Als je verder leest zou ik een papieren zak, een glas water of een Duvel nemen. Voor het geval dat je straks begint te hyperventileren.

Maar goed. We hebben beslist om voorgoed op te houden met rond te pot te draaien. Dit is de laatste column van Fikry El Azzouzi. Meer nog, Fikry El Azzouzi heeft nooit bestaan. Hij is een fabel gecreëerd door Hugo Camps, Arthur Van Hooylandt en wijlen (pdw).

Waarom we dit hebben gedaan? Omdat we ouwe rukkers zijn die graag tegen heilige huisjes schoppen. En we houden van een goede grap.

Na jaren van meningen, columns, opiniestukken en seksschandalen begon het voor ons wat te vervelen. Dus wilden we wat experimenteren.

Het begon met een roman, maar aangezien het boek voor geen meter verkocht, had Hugo Camps nog een alternatief:
‘Wat als we fantoomstukken beginnen schrijven. Elk om de beurt. Laten we voor de verandering eens een gesluierde vrouw wezen? Iedereen inclusief.’

‘Een kip met een doek op? Wat is daar nu bijzonder aan,’ antwoordde Arthur Van Hooylandt.
‘Slecht plan. Dan lijken we van die banale rukkers die geobsedeerd zijn door religie,’ zei (pdw)
‘Een jood met pijpenkrullen en een hoed op? Er gaat niets boven de harde joodse humor. Besneden hofnar,’ zei Hugo Camps.
‘Laten we het gewoon niet te ver zoeken. Denk aan de meest irritante personen,’ antwoordde (pdw).
‘Bedoel je die mediageile filosoof?’ vroeg Arthur Van Hooylandt.
‘Nee, we moeten iets irritant uitvinden? Iets wat je op straat ziet rondlopen,’ zei (pdw).
‘Ik kom de laatste tijd niet buiten. Hoewel ik wel vaak door het raam kijk. Hemelluikenvrij,’ zei Hugo Camps.
‘Komaan, laat ons eens een Marokkaan met krullen en zonder hoed op wezen,’ zei (pdw)
‘Goed plan. Dat wordt lachen,’ antwoordde Arthur Van Hooylandt.
‘Zijn die krullen niet te agressief? Hij is toch gewoon een Vlaming, een Belg of op zijn minst een oud-allochtoon. Eenzame burger,’ zei Hugo Camps.
‘We moeten er geen knuffelbeer van maken. Hij moet wel een beetje tegendraads zijn en de controverse zeker niet schuwen,’ zei (pdw)
‘Kun je die oud-allochtonen wel als grijze muizen verkrijgen?’ vroeg Arthur Van Hooylandt.
‘Was de wereld maar grijs. Waren we maar kleurenblind. Waterige tristesse,’ zei Hugo Camps.
‘Muskatnuss, modderfokkers,’  riep (pdw).

Denk maar niet dat we over een nacht ijs zijn gegaan. We hebben lang zitten discussiëren over welke schrijfstijl we voor hem zouden ontwikkelen. Hij moest aimabel zijn, maar ook gemeen. Hij moest zowel linkse als rechtse rukkers kietelen. Voor de geloofwaardigheid dachten we ook aan dt-fouten, maar dat vond de redactie weer niet kunnen.

Man, wat hebben we gelachen bij sommige reacties. We kregen kwade mails, linken met de eerste vlucht naar Marokko. Brieven van ‘de kinderen van de verlichting’ die zeiden dat we dringend lid moesten worden van hun club. Essays met hoe we ons moeten gedragen. Een handleiding om wat dankbaarheid te tonen. Laten we zeggen dat we heel dankbaar zijn voor al de fanmail.

We wisten dat satire niet werkt voor iedereen, dat heeft het nooit gedaan. Maar blijkbaar bijt het des te harder als het uit een andere mond komt.

Vriendelijke groet, (Laatste groet,)

Fikry El Azzouzi