De Rana Plazaramp had een wake-up-call moeten zijn. Sinds 24 april 2013 zou iedereen moeten weten dat het best kan dat de kleren, die we dragen, in erbarmelijke arbeidsomstandigheden zijn gemaakt. Het feit dat een fabriekscomplex kan instorten, waar talloze merken via onderaanneming kleren laten maken in levensgevaarlijke arbeidsomstandigheden, om vervolgens doodleuk overal ter wereld over de toonbank te gaan, was een toonbeeld voor ons mondiaal systeem.

Wereldwijd

In onze steeds meer gemondialiseerde wereld, gaan materialen de wereld rond. Voordat ze welteverstaan in de winkel belanden. Onderweg worden ze geassembleerd, vervoerd, in de markt gezet, … Daarbij is een radarwerk van bedrijfjes betrokken. En zo ook ontelbare arbeiders over de hele wereld. Dit allemaal voordat ze elders in de winkel belanden. In die gigantische ketens schuilt een gevaar. Transparantie verdwijnt, verantwoordelijkheid wordt ontlopen en landen worden tegen elkaar uitgespeeld om straffeloosheid door de vingers te zien.

Het resultaat? Arbeiders en hun omgeving, van de natuur tot hun familie, zijn het slachtoffer. Mensenrechten- en milieurechtenschendingen door bedrijven, waarvan Rana Plaza hét symbool is, zijn schering en inslag. Dat de laptops die wij dagelijks gebruiken, de noten die we eten of de kleren die we dragen een negatieve impact hebben, op mens en milieu, is onaanvaardbaar.

Daarom herdenken we Rana Plaza en eisen we elk jaar dat bedrijven mensen- en milieurechten respecteren.

Ook vandaag

De straffeloosheid gaat door, ondanks vrijwillige overeenkomsten door bedrijven, actieplannen en verklaringen. Lokale en internationale wetgeving is vaak te laks. Justitie is vaak onvoldoende effectief om de problemen ten gronde aan te pakken. Ook vandaag nog.