Waarom onderneemt minister Vandeurzen niets tegen de “zorgfabrieken”?

Waarom onderneemt minister Vandeurzen niets tegen de “zorgfabrieken”?

vrijdag 13 oktober 2017 11:09
Spread the love

Woensdagavond zaten we verbouwereerd voor de tv. De reportage van Pano deed iedereen met verstomming slaan. Ouderen die slecht te been zijn en die amper iets te drinken krijgen. Ouderen die zo eenzaam zijn dat ze over zelfmoord beginnen. Ouderen die tussen 18u00 ‘s avonds en 9u00 ‘s morgens, 15 uur lang, niks meer te eten of te drinken krijgen. Daarnaast en daartussen personeelsleden onder stress, nooit het gevoel dat ze de mensen een beetje fatsoenlijk kunnen verzorgen. En dit allemaal voor pakken geld, twee keer zoveel als een normaal pensioentje.

De naam van de reportage zegt genoeg: de zorgfabriek. Al het menselijke wordt uit de zorg gehaald. De zorg voor mensen wordt als een fabriek, 10min voor wakker te maken, te wassen en aan tafel te zetten, op één uur tijd alle bewoners van het woonzorgcentrum bedienen enz. Het tekort aan personeel zorgt voor schrijnende toestanden voor personeel en bewoners zoals we die zagen woensdagavond in Pano.

De zorg als een fabriek waar er een manager en aandeelhouders aan het hoofd staan. Managers die meer bezorgd zijn over winstmaken dan over het welzijn van hun werknemers en in dit geval het welzijn van de bewoners. Het winstbejag bepaalt in de commerciële woonzorgcentra, eerst de winst, niet de mensen, het tegenovergestelde van de slogan van de PVDA.

Een minister die zijn ogen sluit voor de wantoestanden
Was minister Vandeurzen niet op de hoogte? Heeft hij de kranten in augustus 2016 niet gelezen toen Liesbeth Claeys in alle kranten stond met haar schrijnende getuigenis als werknemer in de zorg? Heeft hij de studies van het LBC in 2015 én in 2017 niet gelezen? De cijfers zeiden genoeg, 87% van de werknemers gaf aan dat bewoners niet de juiste zorgen kregen. Heeft hij de werknemers uit de zorgsector niet gehoord bij de betogingen van de witte woede?

Ook de PVDA kwam al meerdere keren tussen rond de zorg in de woonzorgcentra. We brachten getuigenissen van werknemers, zoals Els, die noodgedwongen stopte met werken in de ouderenzorg. We brachten cijfers, klaagden de veel te lage personeelsnormen aan. Peter Mertens schreef in graailand: “Laat het duidelijk zijn, de markt heeft niets te zoeken in de ouderenzorg.”

Kent minister Vandeurzen de problemen niet? Dat er maar 2 tot 4 personeelsleden op een afdeling van 50 bewoners aanwezig zijn. Dat er maar 1 of 2 personeelsleden ‘s nachts aanwezig zijn voor diezelfde 50 bewoners. Merkt hij niet op dat er in de publieke sector per 10 werknemers 4 extra in dienst zijn? Dat er in die commerciële sector 15% werknemers boven de norm aanwezig zijn? Wanneer zelfs de commerciële sector meer mensen in dienst heeft dan gefinancierd wordt, is er iets mis duidelijk met de norm. Minister Vandeurzen wist dit wel maar sloot bewust zijn ogen voor de problemen.

Waarom laat minister Vandeurzen dit allemaal toe?
Een steeds groter gedeelte van de sector commercialiseert. Dit is een logisch gevolg van het gebrek aan financiering van het overheid. OCMW-rusthuizen hebben stevige tekorten, onder andere door de gebrekkige financiering van het personeel en van het eten door de overheid. Gemeentes zijn dan ook niet terughoudend om OCMW-rusthuizen om te vormen tot VZW’s of commerciele woonzorgcentra. Dan komen er de “woonzorgketens” die die centra opkopen. Zo zijn er groepen als Armonea die bijna 100 woonzorgcentra in Belgie hebben. Niet toevallig zijn de grootste aandeelhouders van Armonea De AB Inbev families de Spoelberch, de Mévius en Vandamme. De rijkste familie van Belgie, met een vermogen van 46 miljard euro.

De minister kiest ervoor om die bedrijven tevreden te houden, hun winst te laten primeren op de kwaliteit van zorg. Liefst met een zo laag mogelijke kost voor de overheid.

De uitdagingen aanpakken
De zorgzwaarte neemt toe, de eenzaamheid bij ouderen neemt toe. Om deze uitdagingen de baas te kunnen is een modernisering van de personeelsnormen dringend nodig. Zodat werknemers tijd hebben om bewoners goed te wassen, eten te geven indien nodig en tijd hebben voor een babbeltje.

De PVDA bracht vorige week nog een studie uit waaruit bleek dat net die AB Inbev geen belasting betaalt. Het bedrijf AB Inbev krijgt een kleine 2 miljard fiscale korting. Als alleen zij hun belasting zouden betalen en we dat bedrag in de ouderenzorg investeren, verdubbelt het bedrag dat de overheid investeert. Met die 2 miljard kan men het personeelsbestand bijna verdubbelen. Of 50% meer personeel inzetten en tegemoet komen aan de andere noden in de ouderenzorg zoals een groter budget voor maaltijden.
De private ouderenzorg zal de uitdagingen echter niet de baas kunnen. De aandeelhouders willen winst, steeds meer winst. Dit staat haaks op het bieden van kwalitatieve zorg. Daarom mag winst nooit een rol spelen in de zorg. Onze ouderen hebben heel hun leven lang gewerkt, de volwassenen van vandaag opgevoed, de huidige maatschappij opgebouwd. Zij verdienen een laatste woonplaats waar hun welzijn voorop staat. In elk woonzorgcentrum zou de mens moeten komen voor de winst.

take down
the paywall
steun ons nu!